Έτοιμος για το μεγάλο τελευταίο παζάρι είναι ο Ερντογάν ελπίζοντας ότι θα καταφέρει, ασκώντας την προσωπική... γοητεία του σε Τραμπ και Πούτιν, να αποσπάσει ανταλλάγματα που θα του προσφέρουν εύσχημο τρόπο απεγκλωβισμού του από το αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί το μεγαλόπνοο σχέδιο για την κατάληψη της Βόρειας Συρίας.
Η Ρωσία και οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις αφού πήραν υπό την προστασία τους τους Κούρδους του YPG, έσπευσαν σε έναν αγώνα ταχύτητας να καλύψουν το κενό που άφησε η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων και να αποκαταστήσουν έτσι την... κυριαρχία του Άσαντ σε ένα μεγάλο μέρος της Βόρειας και Βορειοανατολικής Συρίας για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια. Μια εξέλιξη η οποία ανοίγει τον δρόμο και για την τελική φάση του Συριακού δράματος.
Η προσδοκία της Τουρκίας ότι η εγκατάλειψη των Κούρδων από τους Αμερικανούς θα άνοιγε τον δρόμο για μια εύκολη προέλαση και επιβολή «Ζώνης Κατοχής» στην Βόρεια Συρία ,διαψεύσθηκε σύντομα καθώς ο Τ. Ερντογάν γνωρίζει ότι δεν έχουν την δυνατότητα οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις να φέρουν εις πέρας μια τέτοια στρατιωτική επιχείρηση ,έχοντας την Μόσχα απέναντι.
Και η Ρωσία από την πρώτη στιγμή αφότου εξασφαλίσθηκε η αποχώρηση των Αμερικανών, είχε καταστήσει σαφές ότι δεν θα δεχθεί καμιά παραβίαση της εδαφικής κυριαρχίας της Συρίας και ότι στόχος της είναι η αποκατάσταση της εξουσίας του Άσαντ σε όλα τα εδάφη της Συρίας.
Την ίδια στιγμή που ο Ερντογάν έβλεπε να ακυρώνεται το σχέδιο του για τουρκική κατοχή στις ζώνες που μέχρι τώρα έλεγχαν οι Κούρδοι, υποχρεώθηκε όπως ο ίδιος δήλωσε, να αποδεχθεί την σύσταση Τραμπ να μην εισβάλει στο Κομπάνι και στο Μανμπίτζ δυο κομβικές κουρδικές πόλεις καθώς εξασφαλίζουν την ενότητα των τριών κουρδικών καντονίων στην Βόρεια Συρία.
Στις δυο αυτές πόλεις οι Ρώσοι ανέλαβαν να αντικαταστήσουν τους Αμερικανούς που εγκατέλειψαν τα φυλάκια τους και έτσι πρακτικά παρά τις παλινωδίες της Ουάσιγκτον τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ρώσοι έβαλαν φραγμό στην επιδίωξη Ερντογάν για κατάληψη των δυο κομβικών πόλεων.
Αναμένοντας σήμερα τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Μ. Πενς και τον υπουργό εξωτερικών Μ. Πομπέο για συνομιλίες στην Άγκυρα είναι σαφές ότι ο κ. Ερντογάν έχει μια πολύ δύσκολη αποστολή όπως δύσκολη είναι και η αποστολή των Αμερικανών.
Οι Αμερικανοί φθάνουν στην Άγκυρα με στόχο να επιδιώξουν έναν συμβιβασμό ώστε να αποφευχθεί η επιδείνωση της κρίσης στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και συγχρόνως να κατευνασθεί η οργή στο εσωτερικό των δυο νομοθετικών σωμάτων των ΗΠΑ αλλά και του κατεστημένου σε Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Πενταγώνου για τις αλλοπρόσαλλες επιλογές και χειρισμούς Τραμπ.
Η απαίτηση για «εκεχειρία» και διαπραγματεύσεις, απορρίφθηκαν ήδη από τον Έρντογαν και αυτό δυσκολεύει τις συνομιλίες με την αμερικανική αντιπροσωπεία ,η οποία θα έχει να αντιμετωπίσει και την προσπάθεια του Ερντογάν να δείξει στην κοινή γνώμη της χώρας του ότι δεν κλονίζεται και περιφρονεί τις κυρώσεις , οι οποίες μάλιστα ήταν αρκετά χλιαρές με προσωπική επιλογή του Αμερικανού προέδρου.
Ο Ερντογάν εκ των πραγμάτων θεωρεί ότι όσο ο πρόεδρος Τραμπ δεν προχωρά στην υλοποίηση της απειλής για «ισοπέδωση» της τουρκικής οικονομίας, έχει τα νώτα του καλυμμένα και συνεπώς μπορεί να στραφεί στην Μόσχα και στον πρόεδρο Πούτιν ,τον οποίο θα επισκεφθεί εντός του Οκτωβρίου ,προκειμένου να κερδίσει κάποιες στοιχειώδεις διασφαλίσεις.
Την απομάκρυνση του YPG από την μεθοριακή γραμμή σε μια απόσταση ασφαλείας για την Τουρκία , τον αφοπλισμό των Κούρδων , την οριστική εγκατάλειψη στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης του Συντάγματος κάθε ιδέας για αυτόνομη κουρδική περιοχή στην Βόρειο Συρία.
Το μεγάλο πρόβλημα για τον Ερντογάν όμως είναι το πως θα δεχθεί την αποκλιμάκωση της κρίσης και με ποιους όρους θα δεχθεί να αποσύρει τις δυνάμεις του ,ενώ πριν δυο ημέρες διατυμπάνιζε ότι όπου μπαίνει η τουρκική σημαία δεν φεύγει πια… Και βεβαίως να βρει χρυσή τομή για το πως θα ισορροπήσει μεταξύ των δυο κλεισμένων ραντεβού: με τον πρόεδρο Πούτιν και λίγες ημέρες αργότερα με τον πρόεδρο Τραμπ. Εφόσον φυσικά οι νέες κυρώσεις με τις οποίες απειλεί το Κογκρέσο και η Γερουσία, καταστήσουν άνευ αντικειμένου την επίσκεψη στην Ουάσιγκτον.
Του Νίκου Μελέτη
liberal.gr
Η Ρωσία και οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις αφού πήραν υπό την προστασία τους τους Κούρδους του YPG, έσπευσαν σε έναν αγώνα ταχύτητας να καλύψουν το κενό που άφησε η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων και να αποκαταστήσουν έτσι την... κυριαρχία του Άσαντ σε ένα μεγάλο μέρος της Βόρειας και Βορειοανατολικής Συρίας για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια. Μια εξέλιξη η οποία ανοίγει τον δρόμο και για την τελική φάση του Συριακού δράματος.
Η προσδοκία της Τουρκίας ότι η εγκατάλειψη των Κούρδων από τους Αμερικανούς θα άνοιγε τον δρόμο για μια εύκολη προέλαση και επιβολή «Ζώνης Κατοχής» στην Βόρεια Συρία ,διαψεύσθηκε σύντομα καθώς ο Τ. Ερντογάν γνωρίζει ότι δεν έχουν την δυνατότητα οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις να φέρουν εις πέρας μια τέτοια στρατιωτική επιχείρηση ,έχοντας την Μόσχα απέναντι.
Και η Ρωσία από την πρώτη στιγμή αφότου εξασφαλίσθηκε η αποχώρηση των Αμερικανών, είχε καταστήσει σαφές ότι δεν θα δεχθεί καμιά παραβίαση της εδαφικής κυριαρχίας της Συρίας και ότι στόχος της είναι η αποκατάσταση της εξουσίας του Άσαντ σε όλα τα εδάφη της Συρίας.
Την ίδια στιγμή που ο Ερντογάν έβλεπε να ακυρώνεται το σχέδιο του για τουρκική κατοχή στις ζώνες που μέχρι τώρα έλεγχαν οι Κούρδοι, υποχρεώθηκε όπως ο ίδιος δήλωσε, να αποδεχθεί την σύσταση Τραμπ να μην εισβάλει στο Κομπάνι και στο Μανμπίτζ δυο κομβικές κουρδικές πόλεις καθώς εξασφαλίζουν την ενότητα των τριών κουρδικών καντονίων στην Βόρεια Συρία.
Στις δυο αυτές πόλεις οι Ρώσοι ανέλαβαν να αντικαταστήσουν τους Αμερικανούς που εγκατέλειψαν τα φυλάκια τους και έτσι πρακτικά παρά τις παλινωδίες της Ουάσιγκτον τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ρώσοι έβαλαν φραγμό στην επιδίωξη Ερντογάν για κατάληψη των δυο κομβικών πόλεων.
Αναμένοντας σήμερα τον Αμερικανό αντιπρόεδρο Μ. Πενς και τον υπουργό εξωτερικών Μ. Πομπέο για συνομιλίες στην Άγκυρα είναι σαφές ότι ο κ. Ερντογάν έχει μια πολύ δύσκολη αποστολή όπως δύσκολη είναι και η αποστολή των Αμερικανών.
Οι Αμερικανοί φθάνουν στην Άγκυρα με στόχο να επιδιώξουν έναν συμβιβασμό ώστε να αποφευχθεί η επιδείνωση της κρίσης στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις και συγχρόνως να κατευνασθεί η οργή στο εσωτερικό των δυο νομοθετικών σωμάτων των ΗΠΑ αλλά και του κατεστημένου σε Στέιτ Ντιπάρτμεντ και Πενταγώνου για τις αλλοπρόσαλλες επιλογές και χειρισμούς Τραμπ.
Η απαίτηση για «εκεχειρία» και διαπραγματεύσεις, απορρίφθηκαν ήδη από τον Έρντογαν και αυτό δυσκολεύει τις συνομιλίες με την αμερικανική αντιπροσωπεία ,η οποία θα έχει να αντιμετωπίσει και την προσπάθεια του Ερντογάν να δείξει στην κοινή γνώμη της χώρας του ότι δεν κλονίζεται και περιφρονεί τις κυρώσεις , οι οποίες μάλιστα ήταν αρκετά χλιαρές με προσωπική επιλογή του Αμερικανού προέδρου.
Ο Ερντογάν εκ των πραγμάτων θεωρεί ότι όσο ο πρόεδρος Τραμπ δεν προχωρά στην υλοποίηση της απειλής για «ισοπέδωση» της τουρκικής οικονομίας, έχει τα νώτα του καλυμμένα και συνεπώς μπορεί να στραφεί στην Μόσχα και στον πρόεδρο Πούτιν ,τον οποίο θα επισκεφθεί εντός του Οκτωβρίου ,προκειμένου να κερδίσει κάποιες στοιχειώδεις διασφαλίσεις.
Την απομάκρυνση του YPG από την μεθοριακή γραμμή σε μια απόσταση ασφαλείας για την Τουρκία , τον αφοπλισμό των Κούρδων , την οριστική εγκατάλειψη στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης του Συντάγματος κάθε ιδέας για αυτόνομη κουρδική περιοχή στην Βόρειο Συρία.
Το μεγάλο πρόβλημα για τον Ερντογάν όμως είναι το πως θα δεχθεί την αποκλιμάκωση της κρίσης και με ποιους όρους θα δεχθεί να αποσύρει τις δυνάμεις του ,ενώ πριν δυο ημέρες διατυμπάνιζε ότι όπου μπαίνει η τουρκική σημαία δεν φεύγει πια… Και βεβαίως να βρει χρυσή τομή για το πως θα ισορροπήσει μεταξύ των δυο κλεισμένων ραντεβού: με τον πρόεδρο Πούτιν και λίγες ημέρες αργότερα με τον πρόεδρο Τραμπ. Εφόσον φυσικά οι νέες κυρώσεις με τις οποίες απειλεί το Κογκρέσο και η Γερουσία, καταστήσουν άνευ αντικειμένου την επίσκεψη στην Ουάσιγκτον.
Του Νίκου Μελέτη
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου