Τι θα γράφει η Ιστορία μετά από 50 χρόνια για τον ΣΥΡΙΖΑ;

Δεν μπορεί, κάτι θα γράφει, διότι κυβέρνησαν, έλαβαν κρίσιμες αποφάσεις, ηττήθηκαν και διαλύθηκαν. 

Και όλα αυτά από το 2015 ως το 2024. 

Μέσα σε εννιά χρόνια έκαναν πάρα πολλά, που σήμερα αποτιμώνται εντελώς αρνητικά και για αυτό ο χώρος της ριζοσπαστικής Αριστεράς βρίσκεται σε κατάσταση αποσύνθεσης.

Αν κάνουμε κάτι σαν έναν επικήδειο, θα μπορούσαμε να πούμε πως προσπάθησαν, αλλά δεν τα κατάφεραν γιατί «τόσοι ήτανε». 

Διαχειρίστηκαν μια κατάσταση με τον χειρότερο δυνατό τρόπο, όπως προκύπτει και από τις πρόσφατες αποκαλύψεις. Και όχι μόνον αυτό. Πριν καβαλήσουν την εξουσία, φρόντισαν να δημιουργήσουν ένα διχαστικό κλίμα που τους βοήθησε σε αυτήν την προσπάθειά τους.

Σήμερα, ουδείς λυπάται για την κατάληξή τους. 

Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν. Παρέδωσαν το κόμμα τους, αυτοί οι αριστεροί, σε ένα νεαρό παιδί... –που ουδεμία σχέση είχε με την Αριστερά– για να μην περάσει στα χέρια μιας αριστερής. Τώρα, έχει αναλάβει να ανανεώσει την ανανεωτική Αριστερά, ένας που δεν είναι αριστερός. Κωμικοτραγικές καταστάσεις, καθώς τα όσα έγιναν στο Γκάζι παραπέμπουν πιο πολύ σε μια σταλινική Αριστερά, παρά στην ανανεωτική Αριστερά. 

Άλλωστε για ποια ανανεωτική Αριστερά μιλάμε; 

Αυτή ηττήθηκε κατά κράτος το 1977 και στη συνέχεια, τα υπολείμματά της, ηττήθηκαν για μια ακόμα φορά εντός του ΣΥΡΙΖΑ, από τους αριστερούς λαϊκιστές. Σήμερα, όσοι έχουν τις ρίζες τους στη δεκαετία του 1970 είτε έχουν πάει στα σπίτια τους είτε βιώνουν αυτή τη χολερική κατάσταση, από επαγγελματική διαστροφή, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς είναι επαγγελματίες της πολιτικής. 

Οι ιστορικοί του μέλλοντος υποθέτω πως θα προσπεράσουν σε μια - δύο σελίδες, το πολύ, τα ονόματα που ταλαιπώρησαν την ελληνική κοινωνία από το 2011 και μετά, καθώς το μόνο έργο που έχουν να επιδείξουν είναι ότι διόρθωσαν την τελευταία κυριολεκτικά στιγμή μια καταστροφική πορεία που οι ίδιοι είχαν χαράξει. Αυτό είναι το μοναδικό τους «επίτευγμα». 

Προφανώς, ουδείς γνωρίζει τι θα επακολουθήσει, αλλά κατά τη συνήθη πορεία των πραγμάτων, μάλλον δεν θα τους αποθυμήσουν οι επόμενες γενιές. Θα μιλούν για κάποιον ΣΥΡΙΖΑ, για τους περαστικούς της Ιστορίας. Όπως ήρθαν, έτσι έφυγαν. Με κρότο ήρθαν, με κρότο έπεσαν. 

Σήμερα, μετά από τόσες δεκαετίες, ένα μεγάλο μέρος των πολιτών νοσταλγεί την περίοδο του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά από 40 ή 50 χρόνια είμαι βέβαιος πως ουδείς θα νοσταλγεί τον Τσίπρα και τον Καμμένο. Απεναντίας θα έλεγα, πως οι ασπρομάλληδες του 2050 ή του 2060 θα αντιμετωπίζουν τη σύντομη περίοδο που αυτοί μεσουράνησαν είτε με θυμηδία είτε με οργή. 

Είπαμε, είναι οι περαστικοί της Ιστορίας.  

Σάκης Μουμτζής