Τι είδα και τι έμαθα από την κρίση

1. Ότι ο Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός πέρασε και δεν άγγιξε αυτή τη χώρα.

2. Ότι η χώρα παρά τα 190 και πλέον χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου, παραμένει μια ξεχασμένη επαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας με βιλαέτια και νταϊφάδες των οπλαρχηγών των συντεχνιών.

3. Ότι δεν έχει χειρότερα αφεντικά από τους απελεύθερους δούλους.

4. Ότι το ηθικό πλεονέκτημα του παρελθόντος αν δεν το υποστηρίζεις διαρκώς με έργα, μετατρέπεται σε κενό λόγο και άλλοθι για κάθε είδους ψεύδη και εξαπατήσεις.

5. Ότι η ελληνική κοινωνία παραδέρνει ανάμεσα στον δυτικό ορθολογισμό και την ανατολική αυθαιρεσία, με τη δεύτερη να κερδίζει στα σημεία...

6. Ότι το βασικό αίτημα της Μεταπολίτευσης, να βάλει «μέσα» όλους όσους ήταν «απ’ έξω» μετά τον Εμφύλιο, κατέληξε να είναι η χειρότερη μορφή κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού με τους υπερπροστατευμένους εργαζόμενους στο δημόσιο τομέα και εντελώς απροστάτευτους εκείνου του ιδιωτικού.

7. Ότι ο εκσυγχρονισμός της δημόσιας διοίκησης τα τελευταία χρόνια άρχισε και τελείωσε με τα ΚΕΠ.

8. Ότι όλοι φωνάζουν τα δικαιώματα τους, αλλά κανείς δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες του.

9. Ότι όλοι έχουν άπειρες ιδέες για το πώς το κράτος θα ξοδέψει τα πενιχρά του έσοδα, μα κανείς δεν έχει την παραμικρή ιδέα για το πώς το κράτος θα αυξήσει τα έσοδα του.

10. Ότι οι συνεπείς φορολογούμενοι τιμωρούνται, ενώ οι φοροφυγάδες επιβραβεύονται με περαιώσεις και χαριστικές ρυθμίσεις.

11. Ότι οι διάφορες συντεχνίες ζουν σε βάρος του κοινωνικού συνόλου λόγω των προνομιακών σχέσεων που έχουν με το πολιτικό κατεστημένο.

12. Ότι η Ελλάδα είναι μια φεουδαρχική χώρα στην οποία βασιλεύουν οι φόροι υπέρ τρίτων.

13. Ότι για τους κατοίκους αυτής της χώρας η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν η νέα Παναγιά των Ρωμιών, όσο έδινε επιχορηγήσεις και φτηνά δάνεια και μόλις ζήτησε πίσω τα δανεικά έγινε χειρότερη κι από τον Δράμαλη.

14. Ότι για τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μου, πάντα φταίει κάποιος άλλος και ποτέ οι ίδιοι.

15. Ότι η ευθύνη για την κατάρρευση του «κοινωνικού συμβολαίου» της Μεταπολίτευσης ευθύνονται μόνο οι πολιτικοί και όχι οι ψηφοφόροι που τους εξέλεγαν με θηριώδη ποσοστά στις εκλογές.

16. Ότι ακόμη και εκείνοι που αποδεδειγμένα έκλεβαν το κοινωνικό σύνολο, εισπράττοντας παρανόμως συντάξεις και επιδόματα, καθαγιάζονται από ένα τμήμα του πολιτικού κατεστημένου ως «Αντιστασιακοί» στο «ανάλγητο κράτος».

17. Ότι η διαφθορά είναι ενδημικό χαρακτηριστικό της ελληνικής κοινωνίας, αποτέλεσμα του «κοινωνικού συμβολαίου» της Μεταπολίτευσης μεταξύ της οικονομικής και πολιτικής ελίτ και ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας.

18. Ότι ο «μπάρμπας στην Κορώνη» διόριζε διαρκώς τα «ανίψια» και τους συγγενείς του.

19. Ότι το όραμα της Μεταπολίτευσης ήταν μια θέση στο Δημόσιο.

20. Ότι ο νεοέλληνας είναι κατ’ ουσίαν φυγόπονος και νωχελικός και ότι προτιμάει την επιδότηση για την καταστροφή των πλεονασμάτων της παραγωγής, από τη διάθεσή του στην αγορά.

21. Ότι για πολλούς κατοίκους αυτής της χώρας η επίκληση των νόμων γίνεται θορυβωδώς μόνο όταν παρανομεί ο διπλανός και ποτέ αυτός που φωνάζει.

22. Ότι οι μειοψηφίες μπορούν με την άνεση τους να καταπατούν τα δικαιώματα και να περιφρονούν την πλειοψηφία αρκεί να επικαλούνται τα «ιερά δικαιώματα του αγώνα» (τους).

23. Ότι για πολλούς Έλληνες η λέξη αλληλεγγύη έχει να κάνει μόνο με διαδηλώσεις και συλλαλητήρια για σκοπούς και στόχους που πιθανόν να βρίσκονται στην άλλη άκρη του πλανήτη, και την ίδια στιγμή δεν κάνουν καν τον κόπο να δώσουν τα παλιά τους ρούχα για τους άστεγους και τους αναξιοπαθούντες.

24. Ότι ενώ πολλοί σπεύδουν να δηλώσουν «αλληλέγγυοι» με πολλούς και διάφορους, αδιαφορούν για τον πόνο του διπλανού τους και δεν κάνουν το παραμικρό για να τον ανακουφίσουν.

25. Ότι το «νόμιμο» είναι και «ηθικό» όταν πρόκειται για την υπεράσπιση των συμφερόντων διαφόρων επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων, μεμονωμένων πολιτικών ή ολόκληρων πολιτικών κομμάτων.

26. Ότι η μυθολογία της Μεταπολίτευσης δεν ήταν το ικανό, αναγκαίο και ιστορικό καύσιμο για να πάει η κοινωνία μπροστά. Απεναντίας, αποτέλεσε τροχοπέδη για την κοινωνική εξέλιξη.

27. Ότι ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού δεν είχε πάντα ειλικρινείς σχέσεις με τη Δημοκρατία (για να το διατυπώσουμε κομψά).

28. Ότι ο ρατσισμός, η μισαλλοδοξία, η δυσανεξία απέναντι στον άλλον, είναι χαρακτηριστικά που διασχίζουν οριζόντια την κοινωνική διαστρωμάτωση της χώρας.

29. Ότι οι μετανάστες είναι κακοί όταν πρόκειται για άλλους που έρχονται από χώρες μακρινές, και καλοί όταν πρόκειται για μας που πάμε σε χώρες μακρινές.

30. Ότι σ’ αυτή τη χώρα οι μετά Χριστόν προφήτες πολλαπλασιάζονται με γεωμετρική πρόοδο σε περιόδους κρίσης.

31. Ότι οι πολιτικοί που τάζουν τα πάντα σε όλους απολαμβάνουν τεράστια ποσοστά δημοφιλίας.

32. Ότι ο λαϊκισμός της πολιτικής είναι δίδυμος αδελφός της αμορφωσιάς, της έλλειψης παιδείας, του χλευασμού των πνευματικών ανθρώπων και των ύμνων σε ημιμαθείς, εμπαθείς και επικίνδυνους λαοπλάνους.

33. Ότι ο μέσος πολίτης αυτής της χώρας είναι έτοιμος να πιστέψει σε οποιαδήποτε θεωρία συνομωσίας, αρκεί να του υπόσχεται πως με ένα τρόπο μαγικό όλα θα γίνουν όπως πριν.

34. Ότι πολλοί πολίτες αυτής της χώρας αφού δανείστηκαν άκριτα και παράλογα στα χρόνια της αμεριμνησίας, σήμερα φωνάζουν ότι τους ξεγέλασαν οι τράπεζες θαρρείς κι ήταν μικρά παιδιά.

35. Ότι η ιδεολογία του «δεν πληρώνω» αντικατοπτρίζει την άποψη των ανθρώπων που ζουν τη ζωή τους βερεσέ.

36. Ότι ο Έλληνας είναι ένα παιδί που τα περιμένει όλα από τον πατέρα – αφέντη – κράτος και που όταν δεν το κάνει τα χατίρια του κρατάει μούτρα και κάνει ζημιές.

37. Ότι ο σύγχρονος Έλληνας έχει μπερδέψει την ελευθερία με την ασυδοσία και την ίδια στιγμή απαιτεί την άμεση, ολοκληρωτική και πλήρη υπακοή στους νόμους, μόνο από τους άλλους και ποτέ από τον εαυτό του.

38. Ότι τα τελευταία 2,5 χρόνια έγιναν δεκάδες διαδηλώσεις κατά των Μνημονίων, τη στιγμή που τα τελευταία 38 χρόνια ΔΕΝ έγινε ΚΑΜΙΑ διαδήλωση για τη διαφθορά στον ελληνικό δημόσιο τομέα.

39. Ότι ο νεοέλληνας έχει επιλεκτική και κοντή μνήμη, ιδίως όταν πρόκειται για τα δικά του ανομήματα.

40. Ότι η βρωμιά και η αηδία που τόσα χρόνια ήταν κρυμμένη κάτω από το αγορασμένο σε 60 άτοκες δόσεις χαλί του μικροαστικού σαλονιού, πλημμύρισαν πια την κοινωνία και ξεχειλίζει το μίσος και ο φανατισμός.

   Υ.Γ. Ο τίτλος είναι δανεισμένος από ένα κείμενο του Βαρλάμ Σαλάμοφ με τίτλο «Τι είδα και τι έμαθα στα Γκουλάγκ».

________

    του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη  
    Πηγή: http://www.athina984.gr/
Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com/