Όσο απομακρύνεται η Ανάπτυξη...

Οι όποιες καθυστερήσεις πλέον στην εφαρμογή των αποφάσεων και διαδικασιών που η Ελλάδα στην ουσία είχε προτείνει στους εταίρους της, φέρνει την χώρα στο χείλος του γκρεμού

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Ο ταξιτζής που με παρέλαβε για να με πάει στον προορισμό μου μια μέρα απεργίας των μέσων συγκοινωνίας, ήταν ξεκάθαρος:
«Έχω βαρεθεί κύριέ μου όλους αυτούς τους καραγκιόζηδες που θέλουν να με σώσουν. Εμένα το πρόβλημά μου είναι να μπουν δυο δεκάρες στο σπίτι μου και όχι οι διάφορες μπαρούφες για το αν η τρόϊκα είναι καλή ή κακή και το αν η Μέρκελ είναι όμορφη ή άσχημη. Αυτές είναι κουβέντες για όσους την έχουν βολέψει την ζωή τους και καλαμπουρίζουν με τους υπόλοιπους, με τα κορόϊδα δηλαδή…».
Λίγες και μεστές οι παραπάνω κουβέντες, συμπυκνώνουν την πραγματικότητα...
Η Ελλάδα, πέρα από την αρλουμπολογία κάποιων αρλεκίνων της πολιτικής και της δημοσιογραφίας, έχει ανάγκη από συγκεκριμένες λύσεις σε σοβαρά προβλήματα που άπτονται της επιβίωσης της χώρας. Και, από την άποψη αυτή, για να αρχίσει η ελληνική οικονομία να βγαίνει από το τέλμα του κρατισμού, της διαφθοράς και της κατανάλωσης με δανεικά, έχει ανάγκη από σταθεροποίηση, σε πρώτη φάση, για να έλθει στην συνέχεια η ανάκαμψη.

Αυτό μπορεί να γίνει:

α) Με την καταβολή των επόμενων δόσεων της χρηματοδοτικής βοήθειας προς την χώρα μας από την ευρωζώνη και το ΔΝΤ, η οποία ανέρχεται σε 31,5 δισεκατ. ευρώ τον Νοέμβριο 2012, σε επιπλέον 37 δισεκατ. ευρώ το 2013 και σε άλλα 24 δισεκατ. ευρώ το 2014.

β) Με την αποδέσμευση των επενδυτικών επιχορηγήσεων ύψους άνω των 11 δισεκατ. ευρώ από τα Διαρθρωτικά Ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), ποσό που είναι σχεδόν παγωμένο τους τελευταίους μήνες λόγω ανικανότητας της γραφειοκρατίας μας. Αν τελικά το ποσόν αυτό αρχίσει να κυκλοφορεί στην αγορά, με την στήριξη της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, τότε οι θετικές επιπτώσεις θα είναι πολλαπλασιαστικές, θα ανακόψουν την άνοδο της ανεργίας και θα υπάρξουν βάσεις για επανεκκίνηση της οικονομίας.

γ) Μια τέτοια θετική εξέλιξη, σε συνδυασμό με το τέλος της αστείας φημολογίας περί διακοπής ή αντιστροφής του προγράμματος προσαρμογής, θα συμβάλει στην επιστροφή καταθέσεων στις ελληνικές τράπεζες και θα ενισχύσει την γενική ρευστότητα προς όφελος της παραγωγής.

δ) Το γεγονός ότι την περίοδο Ιανουάριος-Σεπτέμβριος 2012 η Ελλάδα έχει διαμορφώσει πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της γενικής κυβέρνησης, ευνοεί την κατεύθυνση της νέας χρηματοδοτικής βοήθειας προς την ανάπτυξη –πράγμα πολλαπλώς θετικό διότι, από την στιγμή που οι χρηματοδοτικοί πόροι δεν θα απορροφώνται από την κάλυψη πρωτογενών ελλειμμάτων, θα υπάρξει σχετική αποκατάσταση των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών, οι οποίες πλήρωσαν ακριβά το «κούρεμα» των ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου που είχαν στην διάθεσή τους. Επιπροσθέτως, θα δοθεί η δυνατότητα άμεσης πληρωμής των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεων του δημοσίου προς τον ιδιωτικό τομέα και της διακοπής της έκδοσης εντόκων γραμματίων από το ελληνικό Δημόσιο που απορροφούν οι τράπεζες, εκτοπίζοντας πόρους που κανονικά θα ήσαν διαθέσιμοι για την χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και των νοικοκυριών.

Όλα τα ανωτέρω θα συμβάλουν αποφασιστικά στην προσέλευση εκ νέου της εθνικής αποταμίευσης στις τράπεζες και, έτσι, στην αποτελεσματικότερη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας.

Οι προαναφερόμενες εξαιρετικά σημαντικές εξελίξεις, που ουσιαστικά αποτελούν τον καταλύτη για την συνέχιση και έγκαιρη ολοκλήρωση της διαδικασίας εξόδου της χώρας από την μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας της, πραγματοποιούνται αναπόφευκτα με την λήψη νέων, εξαιρετικά επώδυνων μέτρων δημοσιονομικής προσαρμογής και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων –μέτρων αναγκαίων για την επαναφορά της ελληνικής οικονομίας σε πορεία αυτοδύναμης ανάπτυξης. Ανάπτυξη βασισμένη στα σημαντικά συγκριτικά της πλεονεκτήματα, με διεθνώς ανταγωνιστική εγχώρια παραγωγή, χωρίς ελλείμματα στον δημόσιο τομέα και στα ισοζύγια πληρωμών και, επομένως, χωρίς το δεκανίκι του συνεχούς φουσκώματος της εγχώριας ζήτησης με ανεξέλεγκτο δανεισμό από το εξωτερικό.

Αυτή είναι η πραγματικότητα και, όλοι αυτοί που προσπαθούν να την παραμορφώσουν, κάποια στιγμή θα πληρώσουν ακριβό τίμημα για την αφροσύνη τους.