Αφορούσε την αμερικανική Αριστερά στην περίοδο της ξέφρενης αποκαθήλωσης των αγαλμάτων, καθώς «νέοι κυρίως άνθρωποι σχεδιάζουν έναν κόσμο χωρίς αποχρώσεις». Όλα είναι καλά είτε όλα είναι κακά, και κάποια στιγμή καταλήγεις να λιντσάρεσαι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όμως το λιντσάρισμα ισχύει και εδώ...
Εν αρχή ην το λιγότερο γνωστό επεισόδιο. Η πρόεδρος του τμήματος Φιλολογίας στο ΕΚΠΑ Βάνα Νικολαΐδου – Κυριανίδου, στοχοποιήθηκε από αριστερούς φοιτητές επειδή στο facebook έγραψε ότι οι κινητοποιήσεις για το δυστύχημα στα Τέμπη δεν μπορεί να έχουν τοξικότητα ή βία, καθώς αυτά δεν συνάδουν με καμιά διαμαρτυρία, πόσο μάλλον με ένα συλλαλητήριο για μια εθνική τραγωδία.
Τι ήταν να το γράψει; Της την έπεσαν οι Ροβεσπιέροι της αριστερής καθαρότητας, αρχικά με σχόλια στην ανάρτησή της. Κάποιοι έβγαλαν το συμπέρασμα ότι χαρακτήριζε… φασίστες τους φοιτητές που συμμετείχαν στη διαμαρτυρία, και την κατηγόρησαν ότι είναι εχθρός της κοινωνίας! Στην συνέχεια πήγαν στο γραφείο της για να την υποχρεώσουν να τοποθετηθεί για την «αισχρή ανάρτησή της»!
Η ίδια δήλωσε στην «Καθημερινή»: «Θα ήθελα να μπορώ να συζητήσω με τους φοιτητές, αλλά σε τέτοιες κινητοποιήσεις δεν μπορείς να συνομιλήσεις. Κραυγάζουν με οχλοβοή και απειλές, σου επιτίθενται, ζητώντας να επιβάλουν τις απόψεις τους. Θέλουν συμμόρφωση με τις υποδείξει τους». Μάλιστα στην είσοδο του κτηρίου της Φιλοσοφικής αναρτήθηκε πανό που ζητούσε την παραίτησή της από τη θέση του Προέδρου του τμήματος Φιλοσοφίας.
Το δεύτερο περιστατικό αφορά την κεντρική πολιτική σκηνή, τη συνέντευξη Μητσοτάκη στον Σταύρο Θεοδωράκη. Εδώ και αν ξεσηκώθηκε τσουνάμι μίσους, χυδαιότητας και εχθροπάθειας, δολοφονίας χαρακτήρος του δημοσιογράφου. Και αυτό δεν αφορούσε τον τρόπο που έκανε τη συνέντευξη, αν ήταν καλή ή κακή, αν εκμαίευσε ειδήσεις, αν στρίμωξε τον Πρωθυπουργό ή όχι. Αφορούσε την… αντιλαϊκή του αναίδεια να πάρει συνέντευξη από τον Πρωθυπουργό της χώρας!
Απόδειξη του κλίματος της ήδη προαποφασισμένης υποδοχής, ήταν το γεγονός ότι ο «Ρουβίκωνας» δεν περίμενε καν να ακούσει τη συνέντευξη, να την αξιολογήσει, να την κρίνει και να την καταδικάσει. Ενώ αυτή ήταν στον αέρα, μέλη του πήγαν και έγραψαν συνθήματα στο σπίτι του, ασκώντας προσωπική τρομοκρατία.
(Παρένθεση εξήγησης του γράφοντος επί προσωπικού: Δεν είμαι της «σχολής» του Σταύρου. Θεωρώ ότι παραείναι ανθρώπινος και μειλίχιος. Και πιστεύω ότι αυθεντικά είναι έτσι από χαρακτήρα. Όμως πιστεύω ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να είναι ο «κακός» της υπόθεσης, ο απεχθής, ο ενοχλητικός. Βέβαια, όσες φορές το επεχείρησα σε ατομικές ή ομαδικές συνεντεύξεις, θεωρήθηκα εντελώς «εκτός πλαισίου», σχεδόν στα όρια της γραφικότητας – και από τους αριστερούς βεβαίως, βεβαίως. Που και αυτοί θέλουν τους δημοσιογράφους ως ιμάντες μεταφοράς των δηλώσεών τους άνευ κριτικής - κλείνει η παρένθεση).
Ο Θεοδωράκης σε μια πρωτοφανή έκχυση μίσους στα κοινωνικά δίκτυα, ειδικά στο twitter που επιτρέπει την ανωνυμία του όχλου, κατηγορήθηκε επειδή απλώς έκανε τη δουλειά του. Όχι αν την έκανε καλή ή κακή. Επειδή την έκανε. Έδωσε λέει μικρόφωνο στον «δολοφόνο Κούλη».
Ακόμη και η εκπρόσωπος δημοσιογράφος Πόπη, δεν αναφέρθηκε μόνο στην ουσία όσων είπε ο Μητσοτάκης, αλλά τον κατηγόρησε «για το σόου που έστησε». Μα αν έστησε σόου το έστησε σε συνεργασία με τον δημοσιογράφο. Τι θα έχει να πει η δημοσιογράφος Πόπη όταν ο Θεοδωράκης πάρει συνέντευξη και από τον Τσίπρα, που ο τελευταίος την έχει υποσχεθεί στον «αλήτη-ρουφιάνο - δημοσιογράφο»; Τι έλεγε η δημοσιογράφος Πόπη όταν ο Αλέξης συνεντευξιαζόταν με τον Σταύρο σε cool στήσιμο στα παγκάκια του εθνικού κήπου;
Και τι είχε πει ο ίδιος όχλος του διαδικτύου, που κατηγόρησε τον Μητσοτάκη για αναισθησία επειδή έδωσε συνέντευξη, όταν σε ισόποσες ημέρες μετά το Μάτι, ο αριστερός Τσίπρας ανακάλυπτε την κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας, απολαμβάνοντας ειδυλλιακά ηλιοβασιλέματα στο κότερο Παναγοπούλου, με τους καμένους ακόμη να αναγνωρίζονται από το DNA των δικών τους;
Η πλάκα είναι ότι οι ίδιοι χειροκροτούσαν τον Θεοδωράκη όταν ως πολιτικός αρχηγός ψήφισε την ατυχή (και για τον γράφοντα κατάπτυστη) συμφωνία των Πρεσπών. Και ου μόνον αλλά και το ποινικό κώδικα του ΣΥΡΙΖΑ μια ημέρα πριν κλείσει η Βουλή.
Όσο για αυτούς που ισχυρίζονται ότι δεν ξεχωρίζεις τους δημοσιογράφους από τα στελέχη της ΝΔ, και ο πιο αδαής με ελάχιστο γκουγκλάρισμα μπορεί να εντοπίσει πολύ περισσότερους δημοσιογράφους του ΣΥΡΙΖΑ, που είτε έχουν υπάρξει και υπάρχουν ως βουλευτές και ευρωβουλευτές του, είτε παρουσιάζονται στα τηλεπαράθυρα ως αυθεντικοί εκπρόσωποί του.
Αλλά αυτοί είναι λαϊκοί αγωνιστές, δικαιούνται να ξεφτιλίζουν τη δημοσιογραφία συγχέοντας την κομματική προπαγάνδα. Άλλωστε το κάνουν υπέρ λαού, άρα δεδικαίωνται…
ΥΓ: Δεν αμφιβάλω ότι το παρόν κείμενο θα θεωρηθεί από τον βόρβορο της αήθειας ως «ξέπλυμα» είτε του Μητσοτάκη είτε του Θεοδωράκη. Ενώ εκείνο που επισημαίνει είναι η προσπάθεια των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ να επιβάλουν προληπτική λογοκρισία σε όλους όσους δεν αποθεώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου