Η Βενεζουέλα πέρασε ένα σημαδιακό 2014.
Πέτυχε τη πρωτιά στον παγκόσμιο δείκτη δυστυχίας (πληθωρισμός συν ανεργία), μια νέα ύφεση, και ένα νόμισμα το οποίο πέφτει πιο γρήγορα κι από το ρωσικό ρούβλι.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η χώρα πέτυχε να είναι η δεύτερη σε ολόκληρο το πλανήτη σε δολοφονίες!
Δυστυχώς ο πρόεδρος Nicolas Maduro δεν φαίνεται να...
έχει κάποια καλή ιδέα (μάλλον δεν έχει καθόλου ιδέες) για να βελτιώσει τη κατάσταση.
Στη τελευταία ετήσια συνέντευξή του μίλησε για «οικονομικό πόλεμο», αναφέροντας τον όρο πάνω από 60 φορές, χωρίς όμως να προσφέρει κάποια πρόταση απεμπλοκής από το τούνελ.
Η δημοφιλία του βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά, και δεν θα μπορέσουν να αποφευχθούν οι γενναίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και πρωτοβουλίες, αφού μέσα στο 2015 είναι προγραμματισμένες γενικές εκλογές.
Η μόνη του επιλογή τώρα είναι να δημιουργήσει μια συναίνεση για αυτές τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις.
Όπως είπε, σχεδιάζει να τελειοποιήσει το νομισματικό σύστημα, ενώ στη πραγματικότητα θα έπρεπε να ξεφορτωθεί τους υπάρχοντες νομισματικούς ελέγχους, που μαζί με ένα πολυσύνθετο σύστημα ισοτιμίας, έχουν ανεβάσει την αξία του νομίσματος στη μαύρη αγορά 27 φορές υψηλότερα από την επίσημη.
Σε μια χώρα που εισάγει τα ¾ των αγαθών, κάτι τέτοιο θα μείωνε τις τεράστιες ελλείψεις στα πάντα, από φάρμακα και γάλα, έως το χαρτί υγείας…
Αν και η Βενεζουέλα διαθέτει τα περισσότερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, εντούτοις αδυνατεί πλέον να προσφέρει τη πιο φθηνή βενζίνη στους πολίτες της, αφού η επιδότηση αυτή κοστίζει περισσότερο από $12 δις το χρόνο, και ωφελεί τους πλούσιους αντί για τους φτωχούς.
Καλύτερα να αποσυρθεί σταδιακά αυτή η επιδότηση, και να αντικατασταθεί με μετρητά, έτσι ώστε να μη θιγούν οι φτωχοί.
Ο πρόεδρος υποσχέθηκε επίσης να περικόψει τις περιττές δαπάνες, εννοώντας τη διπλωματική παρουσία της χώρας του στο εξωτερικό.
Γιατί όμως να μη περικόψει τις στρατιωτικές; Από το 2009 ως το 2013, η Βενεζουέλα ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας οπλικών συστημάτων σε ολόκληρη τη Νότιο Αμερική, και η 17η στον κόσμο. Οι πολίτες της όμως χρειάζονται βούτυρο, και όχι όπλα.
Για να πετύχει στις μεταρρυθμίσεις του ο Maduro θα πρέπει να συνεργαστεί με τους πολιτικούς του αντιπάλους, και αυτό θα μπορούσε να το αρχίσει αν τους έβγαζε από τη φυλακή.
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Leopoldo Lopez είναι φυλακισμένος, και επίσης ο Maduro καλά θα κάνει να ελαττώσει τις φανταστικές κατηγορίες που εξαπολύει εναντίον άλλων μελών της αντιπολίτευσης.
Για να διασφαλίσει την ακεραιότητα των εκλογών θα πρέπει επίσης να πάψει να παίζει παιχνίδια με την εκλογική διαδικασία της χώρας.
Αυτά όλα μπορούν να γίνουν αν υπάρξει μια ήρεμη αλλά σταθερή πίεση από πλευράς των άλλων ηγετών της Ν. Αμερικής, οι οικονομίες των οποίων έχουν πληγεί εξαιτίας της δυσλειτουργίας της Βενεζουέλας, αρχής γενομένης από την αδυναμία της να πληρώνει για τις εισαγωγές που κάνει.
Ευτυχώς, το άνοιγμα του Ομπάμα προς τη Κούβα βοηθά ιδεολογικά αυτούς τους ηγέτες να πετύχουν την απαραίτητη πίεση.
Ακόμη και πριν από την έκπληξη του Ομπάμα, οι πολίτες της Βενεζουέλας προτιμούσαν την Αμερική από τη Κούβα.
Τώρα, με τις χαμηλές τιμές πετρελαίου, με τα ράφια των σούπερ μάρκετ άδεια, και χωρίς κάποιον Κάστρο δίπλα του, ο Τσαβισμός του Maduro αρχίζει όλο και πιο πολύ να μοιάζει με έναν άδειο κόκκινο μπερέ…
Bloomberg
Απόδοση: S.A.
Πέτυχε τη πρωτιά στον παγκόσμιο δείκτη δυστυχίας (πληθωρισμός συν ανεργία), μια νέα ύφεση, και ένα νόμισμα το οποίο πέφτει πιο γρήγορα κι από το ρωσικό ρούβλι.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η χώρα πέτυχε να είναι η δεύτερη σε ολόκληρο το πλανήτη σε δολοφονίες!
Δυστυχώς ο πρόεδρος Nicolas Maduro δεν φαίνεται να...
έχει κάποια καλή ιδέα (μάλλον δεν έχει καθόλου ιδέες) για να βελτιώσει τη κατάσταση.
Στη τελευταία ετήσια συνέντευξή του μίλησε για «οικονομικό πόλεμο», αναφέροντας τον όρο πάνω από 60 φορές, χωρίς όμως να προσφέρει κάποια πρόταση απεμπλοκής από το τούνελ.
Η δημοφιλία του βρίσκεται σε ιστορικά χαμηλά, και δεν θα μπορέσουν να αποφευχθούν οι γενναίες οικονομικές μεταρρυθμίσεις και πρωτοβουλίες, αφού μέσα στο 2015 είναι προγραμματισμένες γενικές εκλογές.
Η μόνη του επιλογή τώρα είναι να δημιουργήσει μια συναίνεση για αυτές τις δύσκολες μεταρρυθμίσεις.
Όπως είπε, σχεδιάζει να τελειοποιήσει το νομισματικό σύστημα, ενώ στη πραγματικότητα θα έπρεπε να ξεφορτωθεί τους υπάρχοντες νομισματικούς ελέγχους, που μαζί με ένα πολυσύνθετο σύστημα ισοτιμίας, έχουν ανεβάσει την αξία του νομίσματος στη μαύρη αγορά 27 φορές υψηλότερα από την επίσημη.
Σε μια χώρα που εισάγει τα ¾ των αγαθών, κάτι τέτοιο θα μείωνε τις τεράστιες ελλείψεις στα πάντα, από φάρμακα και γάλα, έως το χαρτί υγείας…
Αν και η Βενεζουέλα διαθέτει τα περισσότερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, εντούτοις αδυνατεί πλέον να προσφέρει τη πιο φθηνή βενζίνη στους πολίτες της, αφού η επιδότηση αυτή κοστίζει περισσότερο από $12 δις το χρόνο, και ωφελεί τους πλούσιους αντί για τους φτωχούς.
Καλύτερα να αποσυρθεί σταδιακά αυτή η επιδότηση, και να αντικατασταθεί με μετρητά, έτσι ώστε να μη θιγούν οι φτωχοί.
Ο πρόεδρος υποσχέθηκε επίσης να περικόψει τις περιττές δαπάνες, εννοώντας τη διπλωματική παρουσία της χώρας του στο εξωτερικό.
Γιατί όμως να μη περικόψει τις στρατιωτικές; Από το 2009 ως το 2013, η Βενεζουέλα ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας οπλικών συστημάτων σε ολόκληρη τη Νότιο Αμερική, και η 17η στον κόσμο. Οι πολίτες της όμως χρειάζονται βούτυρο, και όχι όπλα.
Για να πετύχει στις μεταρρυθμίσεις του ο Maduro θα πρέπει να συνεργαστεί με τους πολιτικούς του αντιπάλους, και αυτό θα μπορούσε να το αρχίσει αν τους έβγαζε από τη φυλακή.
Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Leopoldo Lopez είναι φυλακισμένος, και επίσης ο Maduro καλά θα κάνει να ελαττώσει τις φανταστικές κατηγορίες που εξαπολύει εναντίον άλλων μελών της αντιπολίτευσης.
Για να διασφαλίσει την ακεραιότητα των εκλογών θα πρέπει επίσης να πάψει να παίζει παιχνίδια με την εκλογική διαδικασία της χώρας.
Αυτά όλα μπορούν να γίνουν αν υπάρξει μια ήρεμη αλλά σταθερή πίεση από πλευράς των άλλων ηγετών της Ν. Αμερικής, οι οικονομίες των οποίων έχουν πληγεί εξαιτίας της δυσλειτουργίας της Βενεζουέλας, αρχής γενομένης από την αδυναμία της να πληρώνει για τις εισαγωγές που κάνει.
Ευτυχώς, το άνοιγμα του Ομπάμα προς τη Κούβα βοηθά ιδεολογικά αυτούς τους ηγέτες να πετύχουν την απαραίτητη πίεση.
Ακόμη και πριν από την έκπληξη του Ομπάμα, οι πολίτες της Βενεζουέλας προτιμούσαν την Αμερική από τη Κούβα.
Τώρα, με τις χαμηλές τιμές πετρελαίου, με τα ράφια των σούπερ μάρκετ άδεια, και χωρίς κάποιον Κάστρο δίπλα του, ο Τσαβισμός του Maduro αρχίζει όλο και πιο πολύ να μοιάζει με έναν άδειο κόκκινο μπερέ…
Bloomberg
Απόδοση: S.A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου