Αυτά, που έγιναν στη Γαλλία, φέρνουν τα ανοιχτά σύνορα και η πολυπολιτισμικότητα.

Όπως όλες οι προηγούμενες πράξεις αιμοσταγούς βαρβαρότητας, έτσι και η χθεσινή στην Γαλλία θα βρει το δρόμο της προς την λήθη. 

Ήταν ένα ακόμα άβολο γεγονός για τους θιασώτες των ανοιχτών συνόρων και της πολυπολιτισμικότητας. 

Ήταν μια είδηση και εικόνα που θα πρέπει να ξεχάσουμε στον δρόμο προς την πολυπολιτισμική ουτοπία που μας ετοιμάζουν. 

Αν θες να δεις πραγματικά τι σημαίνει ωμή πολιτική δύναμη δεν έχεις παρά να δεις τα στοιχεία που παραθέτει η Pew Research, μια από τις πιο έγκυρες παγκοσμίως εταιρία δημοσκοπήσεων...

Σύμφωνα με τα στοιχεία της, στην Ελλάδα το 86% των πολιτών θέλουν λιγότερη μετανάστευση, και αυτή είναι μια υπερκομματική στάση αφού σε αυτή συμφωνούν το 91% των δεξιών, το 87% των κεντρώων και το 81% των αριστερών.  

Και όμως στα ΜΜΕ και σε όλους τους μηχανισμούς του κράτους που επηρεάζουν το συγκεκριμένο θέμα, η μειοψηφική άποψη στην κοινωνία είναι η κυρίαρχη και σχεδόν η μόνη επιτρεπτή. Είναι ένα κλασσικό παράδειγμα για το πως ένα πολιτικο-μιντιακό κατεστημένο μπορεί και επιβάλλει αυτά που θέλει ανεξάρτητα από ότι θέλει η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. 

Το Δεκέμβριο η Καθημερινή καλύπτοντας τις διαδηλώσεις στην Γερμανία ενάντια στην ισλαμοποίηση της Ευρώπης, θα έχει τον υπότιτλο για τους διαδηλωτές: «Είναι παραπλανημένοι πολίτες, θύματα του φόβου τους ή συνειδητοί ρατσιστές;» Αυτή είναι η εξήγηση του κατεστημένου όχι μόνο για τις συγκεκριμένες διαδηλώσεις, αλλά και για τις πιο μετριοπαθείς εκφράσεις σκεπτικισμού στο φαινόμενο της αθρόας λαθρομετανάστευσης. Οι όποιες επιφυλάξεις για αυτό το θέμα είναι εξ αρχής άκυρες. Το πολιτικο-μιντιακό κατεστημένο έχει αποφασίσει την ορθή πολιτική και αν διαφωνείς τότε αυτό συμβαίνει γιατί απλά είσαι παραπλανημένος, φοβικός ή ρατσιστής. Αυτά είναι τα όρια της δημοκρατίας μας. 

Η πολιτική τάξη της Ευρώπης, όπως κάνει σχεδόν σε όλα τα θέματα, έχει μια πολιτική την οποία εφαρμόζει ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα και τις συνέπειες. Έτσι η απάντηση στα προβλήματα που δημιουργούν τα ανοιχτά σύνορα και η πολυπολιτισμικότητα είναι η λήθη και οι νόμοι λογοκρισίας, ώστε οι κρατούντες να μπορούν να συνεχίσουν να προσποιούνται ότι όλα πάνε καλά. 

Το βράδυ της Τετάρτης στο δελτίο του ΣΚΑΪ ο δημοσιογράφος κ. Παύλος Τσίμας θα εξηγήσει την τρομοκρατική επίθεση ως κάτι που ανήκει σε ένα φαύλο κύκλο βίας. Όπως είπε ο κ. Τσίμας, υπήρξαν οι δηλώσεις για παράδειγμα του Βρετανού πρωθυπουργού Κάμερον, που είπε ότι θέλει να περιορίσει τη αθρόα μετανάστευση, και αυτές οι δηλώσεις είναι βία που προστίθενται στις τρομοκρατικές επιθέσεις και έτσι όλα μαζί συνιστούν το φαύλο κύκλο βίας. Δηλώσεις και σφαίρες ένα και το αυτό δηλαδή. Στο ίδιο μήκος κύματος και οι ισλαμιστής υπουργός Πολιτισμού και Τουρισμού του Ερντογάν, Ομέρ Τσελίκ, που δήλωσε ότι οι «”μουσουλμάνοι επίσης επλήγησαν”, αναφερόμενος στις γελοιογραφίες για τον Μωάμεθ που είχε δημοσιεύσει το περιοδικό!». 

Ο κ. Τσίμας ο παλαιότερος “δημοσιογράφος” του Ριζοσπάστη θα πρέπει να γνωρίζει τον όρο χρήσιμοι ηλίθιοι. 

 Κάποτε από τον Ριζοσπάστη προπαγάνδιζε για την κομμουνιστική ουτοπία που κόστισε την ζωή σε περίπου 100 εκατομμύρια ανθρώπους. 

Τώρα από τα - ας τα πούμε - αστικά ΜΜΕ μας πουλά την ουτοπία της πολυπολιτισμικότητας. 

Ας ελπίσουμε ο αριθμός των θυμάτων την ουτοπίας du jour να είναι πολύ μικρότερος. 

Ναπολέων Λιναρδάτος

Σχόλιο: Evangelos Antonaros

Ο Georges Wolinski που δολοφονήθηκε σήμερα απο ανανδρους φανατικούς φονιάδες σε ηλικία 80 ετών ηταν ο πρύτανης των Γάλλων σκιτσογράφων. 

Εμβληματική φυσιογνωμία από τη δεκαετία του '60 σημαδεψε με το καυστικο κι εφευρετικο πενάκι του όσα συνεβησαν το 1968, καυτηριασε τις εξελίξεις σε Γαλλία και τον κόσμο ολόκληρο. 

Καθε σκίτσο του εσπαγε κοκκαλα. 

Ηταν διευθυντής του Charlie Hebdo, του οποίου ηταν συνιδρυτής, από το 1970 μεχρι το 1981, και σχεδιαζε με αμειωτο ρυθμό μεχρι σήμερα.

Ετσι είναι οι μεγάλοι σκιτσογράφοι. Δεν βγαίνουν στη...σύνταξη. Δεν σταματούν να γεννούν ιδέες. Αντίθετα. Ειναι σαν το καλό κοκκινο κρασί. Όσο "γερνάνε" τοσο καλύτεροι γίνονται...Και πιο απολαυστικοί. 

Ο Wolinski ηταν ενας απ αυτούς τους πολυ σπάνιους ανθρωπους που καμια σφαίρα θρησκοληπτου φανατικού δεν μπορει να...σβήσει. 

Θα τον θυμάμαι όπως τον γνώρισα πριν από 25 χρόνια περίπου σε μια μεγάλη σύναξη σκιτσογράφων. Οπως ελεγε κι ο πατέρας μου ο Αρχέλαος..."Α εχουμε να σκαρώσουμε πολλές ώραίες στιγμές όταν βρεθούμε όλοι εκει ψηλά." 

Ειναι αλήθεια...Σε Ζηλεύω για την παρέα σου...