Η ισορροπία «τρόμου» του Αντώνη Σαμαρά

ΤΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΜΕΤΩΠΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ

Σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες συνιστά η εξεύρεση του «άριστου μείγματος» -διατύπωση την οποία χρησιμοποίησε ο υπουργός Οικονομικών μετά τη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στο Μαξίμου- για το πακέτο μέτρων των 11,5 δισ. ευρώ.

Το «άριστο μείγμα» πρέπει να περιλαμβάνει μια σειρά από μέτρα που να ικανοποιούν ως προς την αποδοτικότητά τους την τρόικα, που να μη συμπιέζουν περισσότερο τα...

εισοδήματα –κυρίως τα χαμηλότερα- συμβάλλοντας έτσι στη διατήρηση του καθοδικού σπιράλ ύφεσης και να προωθούν ριζοσπαστικές διαφοροποιήσεις στις διαρθρωτικές κρατικές δομές.
Παράλληλα, όλα τα παραπάνω η κυβέρνηση καλείται να υλοποιήσει χωρίς να μπορεί επί της ουσίας να θέσει ανοιχτά και επισήμως το θέμα της επιμήκυνσης του χρόνου εφαρμογής του δημοσιονομικού προγράμματος στην παρούσα φάση, καθώς θα στείλει αρνητικό μήνυμα προς την Ευρώπη. Και η Ευρώπη, με τη σειρά της, αν το δεχθεί, θα στείλει δευτερογενώς αρνητικό μήνυμα προς τις αγορές.

Ιδιαίτερα στην παρούσα, πολύ κρίσιμη φάση κατά την οποία οι αγορές «μαστιγώνουν» την ισπανική και την ιταλική οικονομία ενώ παράλληλα στέλνουν και «προειδοποιητικές βολές» προς την Γερμανία.

Παράλληλα με τα δεδομένα αυτά, η κυβέρνηση συνυπολογίζει και την ανισορροπία που παρατηρείται στο εσωτερικό της, κυρίως λόγω των πρωτοβουλιών που αναλαμβάνονται από τους κυρίους Βενιζέλο και Κουβέλη, με την αιφνιδιαστική απόφαση να συναντηθούν χθες το πρωί, ενώ ήταν ήδη προγραμματισμένη διακομματική σύσκεψη στο υπουργείο Οικονομίας και η προγραμματισμένη για το απόγευμα σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών στο Μέγαρο Μαξίμου.

Συνεργάτες του πρωθυπουργού υποβάθμιζαν το γεγονός. Πιθανώς διότι, στην παρούσα φάση αν ανοίξει ένας κύκλος εσωστρέφειας, μπορεί πολύ εύκολα να οδηγήσει σε νέα πολιτική κρίση. Δεν είναι απίθανο όμως, οι δύο πολιτικοί αρχηγοί του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, να λειτουργούν ως πρώτη γραμμή άμυνας απέναντι στην τρόικα.
Κεντρικός στόχος άλλωστε είναι για τη χώρα να κερδίσει χρόνο, μέχρις ότου δρομολογηθούν εξελίξεις στο ευρωπαϊκό τοπίο, που θα ευνοήσουν και την Ελλάδα. Είτε με την αναδιαμόρφωση του στρατηγικού πλαισίου δημοσιονομικής τάξης, είτε με τη διεκδίκηση από την ελληνική πλευρά και την παραχώρηση από την πλευρά των εταίρων μας, ενός πακέτου δημοσιονομικού και ταυτοχρόνως αναπτυξιακού περιεχομένου εκ παραλλήλου με τη χρονική επιμήκυνση.

Ως εκ τούτου, δεν αποκλείεται να είναι κάθε άλλο παρά τυχαία η αναφορά ανώτατου παράγοντα του οικονομικού επιτελείου αμέσως μετά τη λήξη της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών, σχετικά με το πακέτο των 11,5 δισ. και την επιμήκυνση: «Επιδίωξή μας είναι να πάνε και τα δύο παράλληλα».

Πάνος Ρασσιάς