Η νέα Ευρώπη έρχεται, η παλαιά φεύγει αναγκαστικά

Όπως θα διαβάσατε προχτές, το Reuters λέει ότι η Ελλάδα θα χρειαστεί και άλλη αναδιάρθρωση: 

‘Η Ελλάδα είναι απίθανο να είναι σε θέση να αποπληρώσει τα χρέη της και μια νέα αναδιάρθρωση ενδεχομένως να είναι αναγκαία, αναφέρουν τρεις Ευρωπαίοι αξιωματούχοι στο Reuters, σημειώνοντας ότι το κόστος θα πρέπει να το επωμιστούν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης.’

‘Αυτό σημαίνει ότι οι επίσημοι πιστωτές της χώρας – η ΕΚΤ και οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης – θα πρέπει να...

αναδιαρθρώσουν ένα μέρος από τα 200 δισ. ευρώ σε ελληνικό κυβερνητικό χρέος που εκτιμάται ότι έχουν στην κατοχή τους για να επιστρέψει η Ελλάδα και πάλι σε βιώσιμη βάση, αναφέρει το πρακτορείο.’

Για όποιον όμως έχει παρακολουθήσει αυτή τη στήλη, δεν νομίζω ότι είναι έκπληξη... 

Σας τα έχω πει και εγώ από πέρυσι ... περισσότερες φορές από ότι μπορώ να θυμηθώ. Μάλιστα, σας έχω πει ότι αν το κούρεμα δεν θα ήταν αρκετά μεγάλο, θα είμαστε οι πρώτοι παγκοσμίως που, όχι μόνο θα δαγκώσουμε τους επίσημους πιστωτές της Ευρώπης αλλά και το ΔΝΤ το ίδιο.

Το ΔΝΤ στο μεταξύ, κάνει έκλυση στην ΕΚΤ να πάρει χασούρες στο Ελληνικό χρέος, λέγοντας το εξωφρενικό ότι (το οποίο επίσης έχετε ακούσει σε αυτό το βήμα), προσπαθώντας η ΕΚΤ απλά να μειώσει το κόστος χρηματοδότησης της Ισπανίας, δεν θα έχει κανένα όφελος, αν πρώτα δεν παρθούν οι χασούρες στην Ελλάδα.

Πάρα πολύ σωστά τα είπε ο καλός οργανισμός, με την διαφορά ότι, σήμερα, έχουμε περάσει το σημείο της μη επιστροφής και αυτά που λέει το ΔΝΤ σήμερα, θα έπρεπε να τα έλεγε πριν πολύ καιρό. Σήμερα δυστυχώς, χασούρες θα πρέπει επίσης να πάρει και ο καλός οργανισμός.

Το αν η ΕΚΤ και η ΕΕ δεν είναι έτοιμες να αποδεχτούν αυτές τις χασούρες, είναι δικό τους πρόβλημα όχι δικό μας. Έχουμε πει πολλές φορές ότι η σκάντζα που έκαναν οι επίσημου πιστωτές με την αγορά δεν θα έπρεπε ποτέ να γίνει και θα έπρεπε οι Ευρωπαίοι το 2010 να αναγκάσουν την αγορά να πάρει τις χασούρες της. Τώρα το πως θα εξηγήσουν στους ψηφοφόρους τους ότι έκαναν λάθος και θα πρέπει αυτοί να πάρουν χασούρα για την Ελλάδα, είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό μας. Διότι ότι έγινε, έγινε με δική τους ευθύνη και όχι δική μας.

Η PIMCO, η μεγαλύτερη εταιρεία διαχείρισης ομόλογων στον κόσμο, είπε ότι θα αποσυρθεί από την Γερμανική αγορά ομολόγων, μετά το αρνητικό outlook στην ΑΑΑ πιστοληπτική ικανότητα της Γερμανίας από τον “κακό οίκο” Moody’s! Αλλά δεν είναι μόνο η Γερμανία, καθώς η Moody’s έκανε προειδοποίησε για την Ολλανδία και το Λουξεμβούργο. Η διάβρωση συνεχίζεται σταθερά προς τον σκληρό πυρήνα.

Η Moody’s προειδοποίησε ότι έξοδο της Ελλάδος από τη ζώνη του ευρώ, θα επιδρούσε σαν ένα μεγάλο ΣΟΚ στη Γερμανία και θα είχε επιδράσεις στην Ιταλία και Ισπανία, καθώς οι Γερμανικές τράπεζες έχουν τη μερίδα του λέοντος σε Ισπανικό και Ιταλικό χρέος.

Αυτό βέβαια που πραγματικά ενώνει ο καλός οίκος είναι αυτό που είπαμε πριν λίγο καιρό, απλά προσπαθεί να το πει με μια πιο διπλωματική γλώσσα. 

Για όσους δεν αρέσκονται στη διπλωματία, παρακαλώ διαβάστε Η Γερμανία παίρνει σειρά

Ένα ενδιαφέρον γραμμα από μια επιτροπή 17 Ευρωπαίων οικονομολόγων, μεταξύ των 2 ειδικών σοφών που συμβουλεύουν την Γερμανική κυβέρνηση, είχαν να πουν τα εξής:

Πιστεύουμε ότι από τον Ιούλιο του 2012 η Ευρώπη υπνοβατεί προς την καταστροφή με ανυπολόγιστες συνέπειες. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων, η κατάσταση στις χώρες με πρόβλημα χρέους έχει επιδεινωθεί δραματικά. Η αίσθηση μια ατελείωτης κρίσης, με το ένα ντόμινο να πέφτει μετά το άλλο, πρέπει να είναι αντιστραφεί.

Το τελευταίο ντόμινο, η Ισπανία, σε μερικές θα βρίσκεται σε κρίση ρευστότητας, σύμφωνα με τον υπουργό της Ισπανικής οικονομίας. Αυτή η δραματική κατάσταση είναι το αποτέλεσμα ενός συστήματος της ζώνης του ευρώ, το οποία όπως είναι σήμερα κατασκευαζόμενο, είναι σπασμένο.
Η αιτία είναι η συστημική αποτυχία που επιδεινώθηκε, μετέπειτα από μια έκρηξη στις ροές κεφαλαίων και πιστώσεων με τα περίπλοκα επακόλουθα που ακολούθησαν, όταν η επιτυχία μετατράπηκε σε αποτυχία.
Είναι η ευθύνη όλων των ευρωπαϊκών κρατών, που ήταν συμβαλλόμενοι σε αυτό τον κακό σχεδιασμό, να βρουν μια λύση. Αυτό δεν σημαίνει ότι το κόστος της κρίσης πρέπει να κοινωνικοποιηθεί στους πολίτες της Ευρώπης: η αποτυχία δεν απαλλάσσει την ευθύνη των ατόμων, τις τράπεζες και εποπτικές αρχές από την απερίσκεπτη επίβλεψη και λανθασμένες αποφάσεις δανεισμού.

Σημαίνει όμως ότι, ενώ σήμερα οι αγορές τιμωρούν συγκεκριμένες χώρες, αυτό είναι μια φτωχή αντανάκλαση της εθνικής ευθύνης των χωρών αυτών. Η επιτυχής αντιμετώπιση της κρίσεων πρέπει να είναι συλλογική και να ενσωματώνει κάποια κατανομή βαρών μεταξύ πολλών χωρών. Εν απουσία μιας τέτοιας συλλογικής εποικοδομητικής ανταπόκρισης, το ευρώ θα διαλυθεί.

Πολύ σωστά τα λένε οι καλοί οικονομολόγοι. Στις δε λύσεις που προτείνουν, λίγο πολύ τα λένε σωστά, αν και θα έβαζα και εγώ μερικά δικά μου μέσα, κυρίως όσο αναφορά τις ζημιές σε κρατικά ομόλογα που θα πρέπει κάποιοι να επωμιστούν.

Όπου και να κοιτάξει κανείς, θα δει ότι η Ευρωπαϊκή κρίση βαθαίνει. Βαθαίνει για πολλούς λόγους, μεταξύ άλλων είναι η πολιτική ανεπάρκεια, τα διάφορα συμφέροντα που θέλουν να συνεχιστεί το status quo και βέβαια, οι πολίτες που ίσως να μην είναι έτοιμοι για μια πιο ενοποιημένη Ευρώπη.

Προσκοπικά δεν συμμερίζομαι την διάλυση του ευρώ. Όχι διότι μας λυπούνται, αλλά διότι η διάλυση θα έχει πολλαπλό μεγαλύτερο κόστος από το κόστος που απαιτείται για να κρατηθεί η ζώνη συμπαγές. Κυρίως βέβαια για τους Γερμανούς και τον σκληρό πυρήνα.

Σαν γενικός κάνονας, κάτι θα αλλάξει όταν δεν μπορεί να συνεχίσει ως έχει. Το ευρώ πλησιάζει το σημείο εκείνο που δεν μπορεί να συνεχίσει άλλο, ως έχει. Για αυτό θα αλλάξει. Και θα αλλάξει διότι είναι προς το συμφέρον όλων, άσχετα αν ορισμένοι θα πληρώσουν περισσότερο από τους άλλους.

Διότι όταν ο κόμπος φτάνει στο χτένι και ο κόμπος δεν μπορεί να λυθεί, πολύ απλά κόβεις τον κόμπο και συνεχίζεις το χτένισμα. Όταν όμως έχεις πολλαπλούς κόμπους, τότε ένα κούρεμα είναι ότι το καλύτερο.

Γιώργος Καισάριος