Θα γίνει χαμός: «Μην τυχόν και ζητήσουν από τον κόσμο λεφτά πίσω, γιατί θα γίνει χαμός. Να το ξέρουν. Δεν θα το ανεχτεί κανείς.»

«Μην τυχόν και ζητήσουν από τον κόσμο λεφτά πίσω, γιατί θα γίνει χαμός. Να το ξέρουν. Δεν θα το ανεχτεί κανείς.» 

Την φράση αυτή την άκουσα τις τελευταίες μέρες, όχι μία αλλά τρεις φορές, σε συζητήσεις στις οποίες μετείχαν είτε αγρότες, είτε συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι αγροτών και κτηνοτρόφων. Μιλώ για κουβέντες που γίνονται στην ελληνική επαρχία, σε ταβέρνες, καφενεία και βεράντες, όχι γι αυτά που λέγονται στα πάνελ των τηλεοράσεων. 

Εκεί, στα γυαλιστερά στούντιο, όλοι απαιτούν «να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα». Στις συζητήσεις ουσίας όμως που γίνονται εκεί όπου εκφράζεται πραγματικά η κοινή γνώμη, το πράμα γυρίζει ανάποδα και καταφανώς απειλητικά. «Μην τολμήσουν…»...

Δεν αναφέρομαι στις απόψεις του αστικού πληθυσμού που χαζεύει το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ στην οθόνη του και κάνει πλάκα με τα 8.000.000 γίδια της Κρήτης ή με τα πολεμικά αεροδρόμια που μεταμορφώθηκαν σε βοσκότοπους. Αναφέρομαι σε κείνο το κομμάτι του πληθυσμού που είτε κατά κύριο επάγγελμα, είτε δευτερευόντως, έχει να λαμβάνει επιδότηση. Αυτοί που είναι άμεσα ενδιαφερόμενοι και ενδεχομένως εμπλεκόμενοι, έχουν άλλη οπτική του πράγματος. Ανησυχούν μήπως λόγω των ελέγχων αργήσουν φέτος οι πληρωμές των επιδοτήσεων και μήπως ο έλεγχος αυτός αποκαλύψει καμιά μικροπαρανομία τους, με αποτέλεσμα να τους ζητηθεί η επιστροφή όσων πήραν παράνομα.

Διότι η μανιέρα των επίτηδες παραφουσκωμένων στοιχείων, δεν αφορούσε μόνο τις μερικές χιλιάδες των ΑΦΜ που φτιάχτηκαν με σκοπό το κλέψιμο και πήραν πολλά λεφτά από τις μαϊμού-επιδοτήσεις, αφορά και ικανό κομμάτι του κανονικού αγροτικού και κτηνοτροφικού κόσμου. Αυτού που είχε μάθει «να γράφει κάτι τις παραπάνω από την πραγματική του περιουσία» για να παίρνει «δυο δραχμές περισσότερες –και σιγά το ποσό δηλαδή». Αυτοί οι «και σιγά το ποσό δηλαδή» είναι πολλοί, πάρα πολλοί, και να με συμπαθούν για την ωμότητα μου οι κατά τα λοιπά συμπαθέστατοι γεωργοί, κτηνοτρόφοι και μελισσοκόμοι της χώρας μου.

Αυτοί, λοιπόν, έχουν ή χρησιμοποιούν το άλλοθι των «μεγάλων κλεφτών» για να δηλώσουν την προκαταβολική τους αγανάχτηση στην πιθανότητα να πιαστούν εν συνόλω όσοι έχουν παρανομήσει και να τους ζητηθούν πίσω χρήματα. «Θα αφήσουν τους μεγάλους που κονόμησαν εκατομμύρια και θα πιάσουν τη μαρίδα;» λένε ευθαρσώς. Και δηλώνουν πως «έτσι και τους έρθει κανένα ραβασάκι να γυρίσουν 2.000 ή 3.000 ή 5.000 ευρώ θα γίνει επανάσταση». Σίγουρα εκλογικό μαύρισμα. Δεν ξέρω πόσοι είναι οι μεγαλοαπατεώνες που τσίμπησαν εκατομμύρια, ξέρω πάντως ότι οι μικροπαράνομοι είναι εκατοντάδες χιλιάδες, οι οποίοι είναι πραγματικά εξαγριωμένοι πριν καν τους ενοχλήσει κανείς. Τα γράφω για να ξέρουμε και να ξέρουν στο υπουργείο και στο Μαξίμου, που βρισκόμαστε.

Βεβαίως, αν και όταν αρχίσει η ΑΔΑΕ να ψάχνει και να κάνει παραβολές στοιχείων και ποσών, θα αποκαλυφθούν όλα και όλοι. Εκτός αν βάλει κόφτη. Ας πούμε «μέχρι τα 5.000 ή τα 10.000 αμνηστεύονται, πάνω απ’ αυτά τους πελεκάμε». Δεν κάνω πλάκα. Αυτό ζητά ολόκληρη η ελληνική επαρχία, στο όνομα της φτωχής και καταφρονεμένης ελληνικής αγροτιάς, στο όνομα της πάντα αδικημένης και καταφρονεμένης ελληνικής κτηνοτροφίας. Μην γελάτε. Έτσι τους μάθανε για χρόνια, τώρα να τους λουστούν…

Δημήτρης Καμπουράκης