Σύμφωνα με τον πίνακα, η ΝΔ είχε απώλειες -46,79%, ο Σύριζα -36,23%, το ΠΑΣΟΚ -17,67%, το ΚΚΕ -8,33%, η Νίκη -10% και η Πλεύση Ελευθερίας -18%. Άνοδο είχε μόνο η Ελληνική Λύση 59,72% και η Φωνή της Λογικής η οποία δεν συμμετείχε στις βουλευτικές του 2023, αλλά κέρδισε μία έδρα στην ευρωβουλή.
Οι απώλειες για τη ΝΔ είναι τεράστιες και πολύ σημαντικές είναι οι απώλειες για τα άλλα δυο κόμματα που έχουν κυβερνήσει, τόσο για τον Σύριζα όσο και για το ΠΑΣΟΚ. Αλλά και το 90% δείχνει ότι δεν θέλει να σωθεί από τον Βελόπουλο!
Ο αγώνας των κομμάτων να μας «παραπλανήσει» να πάρει την ψήφο μας ήταν και πάλι ανελέητος, υποσχόμενοι να μοιράσουν τα λιγοστά χρήματα που έχουν απομείνει πλέον, τα οποία με δυσκολία πληρώνουν οι φορολογούμενοι, για να «εξαγοράσουν» την ψήφο μας. Η παροχολογία όπως είναι γνωστή αυτή η διαδικασία, φαίνεται ότι δεν συγκίνησε τους ψηφήσαντες αλλά ούτε και τους απέχοντες.
Αυτό είναι ένα καλό σημάδι των εκλογών εάν δεχθούμε ότι οι πολίτες δεν πιστεύουν πλέον τις παραπλανητικές υποσχέσεις των κομμάτων, ότι θα ευημερήσουμε με τα χρήματα του δημοσίου, (είτε ξεζουμίζοντας τους φορολογουμένους, είτε υπερχρεώνοντας με δανεικά τις επόμενες γενιές, όπως κάναμε τα τελευταία 40 χρόνια). Μένει να δούμε εάν οι πολιτικοί πήραν το μήνυμα ότι να μοιράζουν ανέξοδα και ανεύθυνα τα χρήματα των άλλων για να παίρνουν ψήφους δεν συγκινεί πλέον τους ψηφοφόρους. Οι ψηφοφόροι θέλουν να δουν σχέδιο ανάπτυξης της χώρας και ίσες ευκαιρίες κυρίως για του νέους.
Αντίστοιχη κατάσταση υπάρχει σε πάρα πολλές άλλες χώρες. Η κρατική παρέμβαση με δανεικά χρήματα για να «σκεπάζονται» (και όχι να λύνονται) τα προβλήματα των πολιτών, έχει οδηγήσει σε υπερχρέωση των κυβερνήσεων, των νοικοκυριών, και σε απίστευτες φορολογικές επιβαρύνσεις που έρχονται για τα νοικοκυριά, π.χ. για να πληρωθούν οι τόκοι των δανείων με επιτόκιο που πενταπλασιάστηκε τα τελευταία 4 χρόνια.
Οι κυβερνήσεις έχουν χάσει τη δυνατότητα κρατικής παρέμβασης που είχαν στο παρελθόν να «τυπώνουν χρήμα» καθώς πλέον αυξάνει τον πληθωρισμό, αυξάνει τον δανεισμό και αυξάνει τα έξοδα το κράτους, που όλα αυτά θα οδηγήσουν σε μέτρα λιτότητας πολύ σύντομα.
Επιπλέον, 12 τρις δολάρια δαπανήθηκαν μόνο για τις επιπτώσεις του κορωνοϊού. Το παγκόσμιο δημόσιο χρέος πλησιάζει το 100% του παγκόσμιου ΑΕΠ ($100 τρις) και το παγκόσμιο συνολικό χρέος ξεπερνά το 300% του ΑΕΠ.
Αυτό συμβαίνει τώρα που χρειάζονται όσο ποτέ άλλοτε χρήματα για στρατιωτικούς εξοπλισμούς για να αντιμετωπιστούν οι επιθετικές προθέσεις των αυταρχικών κρατών στον δημοκρατικό πολιτισμό μας, για αποκατάσταση από τις φυσικές καταστροφές, για την πράσινη μετάβαση, για την υιοθέτηση των νέων τεχνολογιών, για τη στήριξη των αδύναμων πολιτών, για την αντιμετώπιση του κόστους της ανεξέλεγκτης εισροής μεταναστών που δεν θέλουν να αφομοιωθούν στις κοινωνίες μας, κλπ.
Μια απίστευτη γραφειοκρατία μέσα από χιλιάδες νόμους (χωρίς ποτέ να καταργείται κανένας) προστίθεται καθημερινά, την οποία οι μικρές επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά δεν μπορούν να αντέξουν πλέον. Χρειάζεται ένα νέο Υπουργείο «προστασίας του πολίτη», να αποτρέπει να επιβαρύνονται οι πολίτες και οι μικρές επιχειρήσεις από τις καθημερινές επιβαρύνσεις των νομοθετικών ρυθμίσεων που αποφασίζουν τα άλλα υπουργεία (τεκμαρτοί φόροι, ενεργειακά πιστοποιητικά, πρόστιμα για τα ξερά χόρτα, πρόστιμα παντού, κλπ).
Οι πολίτες έχουν αντιληφθεί ότι οι πολιτικοί κατασπαταλούν τα δημόσια χρήματα για να επανεκλέγονται και όχι για να δημιουργήσουν, καλά αμειβόμενες νέες θέσεις εργασίες, να υιοθετηθούν οι νέες τεχνολογίες για να αυξηθεί η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, να χρηματοδοτήσουν τους νέους να ξεκινήσουν το δικό τους όνειρο τη δική τους επιχείρηση, το δικό τους νοικοκυριό, να αντιμετωπιστεί η υπογεννητικότητα, κλπ.
Υπάρχει μια πραγματική αίσθηση σήμερα ότι οι πολίτες δεν έχουν ισότητα ευκαιριών παρόλο που υπήρξε μεγάλη ευρωπαϊκή παρέμβαση τόσο στη νομισματική πλευρά, αλλά και στη δημοσιονομική πλευρά. Πολλοί άνθρωποι πίστευαν ότι ήταν απαραίτητο για να σώσει εμάς και ίσως τον κόσμο από την ύφεση, αλλά γιατί τα χρήματα δεν «έπιασαν τόπο»;
Σήμερα έρχονται οι εκθέσεις να χαρακτηρίσουν τους νέους ακραίους που άλλοτε στρεφόταν προς την οικολογία και την πράσινη ανάπτυξη. Όλοι θέλουμε να σώσουμε το πλανήτη μας. Οι πολιτικοί όμως δεν εξηγούν πως προστατεύουν το περιβάλλον και επιβαρύνουν του πολίτες με υψηλότερα κόστη διαβίωσης και παράλληλα αφήνουν ελεύθερα τις εισαγωγές προϊόντων από τρίτες χώρες που παράγονται από κάρβουνο και διαλύουν στην κυριολεξία την εγχώρια βιομηχανία και τη μικροεπιχείρηση.
Το εμπορικό έλλειμμα της ΕΕ μόνο με την Κίνα τετραπλασιάστηκε την τελευταία δεκαετία και έφθασε από τα 100 στα 395 δις το 2022 η οποία παράγει κατά 65% με κάρβουνο και εκπέμπει το 30% και πλέον του παγκόσμιου διοξειδίου του άνθρακα. Πρέπει να δούμε τι πήγε στραβά καθώς το πρώτο βήμα για μια θεραπεία είναι η διάγνωση τους προβλήματος.
Σήμερα, αν δούμε τι έχει συμβεί με τους ηγέτες σε όλο τον κόσμο, θα παρατηρήσουμε ότι τα ποσοστά των ηγετών στον δυτικό κόσμο και στις λεγόμενες δημοκρατικές ελεύθερες οικονομίες βρίσκονται κοντά σε ένα ιστορικό χαμηλό. Οι περισσότεροι εν ενεργεία ηγέτες χάνουν τις επανεκλογές τους, κάτι που δείχνει ξεκάθαρα ότι το σημερινό σύστημα μετά από τόση κατασπατάληση δημοσίων πόρων δεν λειτουργεί για πολλούς πολίτες. Οι πιθανότητες επανεκλογής των εν ενεργεία ηγετών έχουν μειωθεί σημαντικά. Πριν από 15-20 χρόνια, η πιθανότητα επανεκλογής για έναν εν ενεργεία ηγέτη ήταν περίπου 70%. Σήμερα, η πιθανότητα επανεκλογής για έναν εν ενεργεία ηγέτη είναι περίπου 35%.
Η δημοκρατία μας δείχνει ότι το υφιστάμενο καθεστώς δεν είναι αποδεκτό για πολλούς πολίτες. Μπορούμε να συνεχίσουμε με το ίδιο σύστημα, αλλά οι πολιτικοί ηγέτες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι οι πολίτες δεν είναι ικανοποιημένοι με την κοινωνική κατάσταση και είναι διατεθειμένοι να υποστηρίξουν ηγέτες που είναι πρόθυμοι να προκαλέσουν ανατροπές, ακόμα κι αν αυτές οι ανατροπές είναι χαοτικές.
Το υφιστάμενο καθεστώς δεν είναι αποδεκτό για πολλούς πολίτες και οι ηγέτες θα πρέπει να λάβουν σοβαρά υπόψη αυτό το μήνυμα. Όπως φέτος αλλάζουμε μακροχρόνιο οικονομικό κύκλο, έτσι και οι πολιτικοί πρέπει να αλλάξουν στρατηγικές να προσαρμοστούν στις νέες απαιτήσεις. Οι πολίτες ζητούν αλλαγές και είναι διατεθειμένοι να υποστηρίξουν υποψηφίους που είναι πρόθυμοι να προχωρήσουν σε ανατρεπτικές ενέργειες για να φέρουν την αλλαγή που χρειάζονται.
Η δημοκρατία μας δείχνει ότι η ανεπάρκεια των πολιτικών να ανταποκριθούν στις ανάγκες των πολιτών θα έχει σοβαρές συνέπειες για τους ηγέτες και τις δημοκρατίες. Παράλληλα εμφανίζεται ένας ακόμα κίνδυνος ανά τον κόσμο: Αυταρχικές ηγεσίες που προσπαθούν να περάσουν το παραπλανητικό μήνυμα ότι αυτές τα καταφέρνουν καλύτερα από τις δημοκρατίες και είναι αποφασισμένες να επιβληθούν ακόμα και με πολέμους και να υπονομεύσουν τις δημοκρατίες μας, είτε με πολέμους, είτε με κυβερνοεπιθέσεις, είτε στέλνοντας κύματα μεταναστών να διαταράξουν την πληθυσμιακή σύνθεση, κλπ.
Γιώργος Σ. Ατσαλάκης
*Ατσαλάκης Γιώργος, Οικονομολόγος, Αναπληρωτής Καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης, Εργαστήριο Ανάλυσης Δεδομένων και Πρόβλεψης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου