Αυτά Έφη μου τα κάνουμε, δεν τα λέμε

Συγνώμη, έπρεπε να το πει η Αχτσιόγλου στην κομματική τους εκδήλωση για να καταλάβουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βλέπει την πανδημία ως πολιτική ευκαιρία;
Ή μάλλον την έβλεπε, διότι μήνα με τον μήνα εξατμίζεται η ευκαιρία κι απομένει ο Αλέξης με μια ακόμα ήττα στο χέρι. 

Μεταξύ μας, αν για κάτι πρέπει να φάει κριτική η Εφη και μάλιστα από τους δικούς της, είναι για λογοδιάρροια και για αφέλεια. «Αυτά κυρία μου τα κάνουμε, δεν τα λέμε» θα της ψιθύριζε κάποια παλιά καραβάνα της αριστεράς...
Η Αχτσιόγλου το λοιπόν (που μαθαίνω ότι θεωρείται το δέκα το καλό στην νέα αυλή του Τσίπρα) είπε το αυτονόητο για κόμμα της αριστεράς. Ότι πάγια πολιτική τους είναι η όξυνση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών αντιθέσεων και η εκμετάλλευση των αντιθέσεων αυτών προς όφελος τους. Σιγά το επτασφράγιστο μυστικό που μας αποκάλυψε. Τα ίδια ακριβώς δεν έκαναν και με την οικονομική κρίση την προηγούμενη δεκαετία; Έβαλαν πουθενά πλάτη ως το 2015 για να ξεπεραστεί η κρίση ή σκορπούσαν δυναμίτες στους δρόμους;

Μα και τυφλός να ήταν κάποιος, θα την είχε δει την τακτική τους εδώ και δεκαπέντε μήνες. 

Η κυβέρνηση προσπαθούσε να μειώσει τα κρούσματα κι αυτοί από κάτω πρόσθεταν μολυσμένους. 

Η κυβέρνηση προσπαθούσε να κρατήσει στοιχειωδώς την αισιοδοξία του κόσμου κι αυτοί συστηματικά του μαύριζαν την ψυχή. 

Η κυβέρνηση προσπαθούσε να βρει μια κάποια ισορροπία ανάμεσα στις υγειονομικές και τις οικονομικές ανάγκες, αυτοί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ανατινάξουν το σύμπαν και να δείξουν μια εικόνα χάους.
Χρειαζόμασταν τώρα την Έφη για να μας τα αποκαλύψει; 

Δεν τα βλέπαμε, δεν τα γράφαμε κάθε μέρα; 

Απλώς το δέκα το καλό τους, δεν έχει καταλάβει πως προϋπόθεση για μια τέτοια πολιτική είναι να την υλοποιούν υπογείως λέγοντας επισήμως τα ανάποδα. Αν είναι να βγάλει μια ντουντούκα και να αρχίσει να φωνάζει «δόξα τον Θεό, ήρθε ο κορονοϊός για να μας ξανανεβάσει στην εξουσία», τότε δεν κάνει ούτε για συνωμότης ούτε για πολιτικός. Δεν ξέρω για τι κάνει, πάντως γι αυτό που την διαφημίζουν και την προορίζουν δεν κάνει.

Μυθικό ήταν και το δεύτερο απόσπασμα της, ότι «η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία για την αριστερά καθώς προωθεί τον ατομικισμό και για αυτό η κυβέρνηση επενδύει στην ατομική ευθύνη». 

Όχι διότι δεν τα πιστεύει αυτά η αριστερά, μια χαρά τα υιοθετεί στην πολιτική της θεωρία. Απλώς, όσο περισσότερο η αριστερά απεχθάνεται την ατομική ευθύνη και επιλογή του πολίτη, τόσο επισήμως διατυμπανίζει την αδιαπραγμάτευτη υπεράσπιση τους. 

Και τέλος πάντων, μια αριστερά που ομολογεί δημοσίως ότι δεν θέλει κανονικότητα και οικονομική ανάπτυξη, δεν είναι απλώς ηλίθια, είναι πανηλίθια αριστερά.

Δημήτρης Καμπουράκης