Το δημοψήφισμα που δεν έσωσε το νερό στην Θεσσαλονίκη αλλά τις θέσεις τους στο δημόσιο

Στις 11 Μαΐου 2016 ένα ακόμα κάστρο της δεξιάς έπεφτε. 

Ο πρόεδρος του Ενιαίου Συλλόγου Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού, ΑΠΘ, εκ των ιδρυτών της πρωτοβουλίας πολιτών «SΟSte το νερό» και παρεμπιπτόντως καθηγητής του Τομέα Υδραυλικής του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών, Γιάννης Κρεστενίτης, αναλάμβανε την προεδρία της ΕΥΑΘ...

Στην πανηγυρική κάλυψη της ανάληψης της προεδρίας stokokkino.gr, καταγράφονταν «οι φωνές στην πόλη που ζητούσαν την αλλαγή του μέχρι τότε προέδρου της ΕΥΑΘ, Ν. Παπαδάκη, ο οποίος μάλιστα τους τελευταίους μήνες είχε προχωρήσει σε αμφιλεγόμενες δηλώσεις και κινήσεις που είχαν προκαλέσει τόσο την αντίδραση του Σωματείου Εργαζομένων, όσο και της τοπικής οργάνωσης του κυβερνώντος κόμματος καθώς και πρωτοβουλιών πολιτών». Όπως και οι αντιρρήσεις της SUEZ, εταιρείας γαλλικών συμφερόντων η οποία κατέχει το 5,5% της ΕΥΑΘ και είχε βρεθεί αντιμέτωπη με τον Γιάννη Κρεστενίτη, ιδρυτικό μέλος του «SΟSte το νερό» ενάντια στην ιδιωτικοποίηση.

Όπως όμως έχει πει ο πρωθυπουργός «τα σκυλιά ουρλιάζουν αλλά το καραβάνι προχωράει». Έτσι ο Γιάννης Κρεστενίτης άφηνε τα σκυλιά του καπιταλισμού να ουρλιάζουν και ο ίδιος προχωρούσε σε μέτρα. Ανακοίνωνε ότι «άλλο να μην πληρώνει κάποιος κι άλλο να μην έχει να πληρώσει» και ότι «θα σταματήσουν οι διακοπές νερού σε όσους δεν έχουν να πληρώσουν». Το πώς θα διαχώριζε τους άπορους από τους μπαταξήδες δεν το διευκρίνιζε. Διευκρίνιζε όμως την πολιτική του που θα έπρεπε να είναι  δημοκρατική. Και την τιμολογιακή πολιτική της επιχείρησης που θα πρέπει να είναι προς όφελος των φτωχών. Στην ιστορική εποχή του ΣΥΡΙΖΑ ένα ακόμα στέλεχος «τιναχτής λεφτόδεντρων» και «αρμεχτής χελωνών» αναλάμβανε την διοίκηση μιας  δημόσιας εταιρείας. Η διαφορά του Γιάννη Κρεστενίτη από τους προηγούμενους είναι ότι θα κατάφερνε να αφήσει την Θεσσαλονίκη, την δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας, πέντε μέρες χωρίς νερό.

Για την κατάσταση όμως του δικτύου ύδρευσης της Θεσσαλονίκης δεν φταίνε οι προηγούμενοι; Εάν ισχύει, σαν ειδικός επιστήμων που είναι ο Γιάννης Κρεστενίτης θα έπρεπε πρώτα να πει ότι το δίκτυο είναι σε άθλια κατάσταση και ότι προτεραιότητα είναι η επισκευή του και μετά ό,τι άλλο θέλει.

Στην ΕΥΑΘ, όμως, ο Γιάννης Κρεστενίτης δεν προσλήφθηκε επειδή ήταν επιστήμονας. Προσλήφθηκε για τον ρόλο του στο δημοψήφισμα τού «SΟSte το νερό» το 2014, όταν το 98,04% των Θεσσαλονικέων ψήφισαν κατά της ιδιωτικοποίησης. Μια αδιάβλητη διαδικασία με διαφανείς κάλπες και ψηφοδέλτια χωρίς φακέλους που επιτηρήθηκε από «τριάντα εργαζόμενους σε δημόσιες επιχειρήσεις ύδρευσης διαφόρων ευρωπαϊκών χωρών, μέλη της EPSU και μέλη κινήσεων κατά της ιδιωτικοποίησης των εταιριών ύδρευσης από διάφορες χώρες της Ε.Ε». Ένα αποτέλεσμα που εκτός από κόλαφος κατά της πολιτικής του ξεπουλήματος της Ελλάδας από τους σαμαροβενιζέλους, έδειχνε και τον δρόμο για το μέλλον. Άλλο αν το χρυσό παιδί της επανάστασης κώλωσε στο τι θα γινόταν μετά το δημοψήφισμα και επέστρεψε μετά την περήφανη διαπραγμάτευση με τον έρπη στα χείλια και την ουρά στα σκέλια.  

Το Σάββατο, δικαιολογώντας την ύπαρξή της, η διευθύντρια του γραφείου Θεσσαλονίκης του πρωθυπουργού, Κατερίνα Νοτοπούλου συγκάλεσε σύσκεψη. Δείχνοντας αξιοθαύμαστη αντίληψη των περιορισμένων δυνατοτήτων της, η Νοτοπούλου απέφυγε να κάνει δηλώσεις.

Το ίδιο δεν ίσχυσε για τον πρόεδρο της ΕΥΑΘ, Γιάννη Κρεστενίτη. Kατηγορηματικά δήλωσε: 

«Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η κατάσταση αυτή θα εξομαλυνθεί το επόμενο διάστημα». Έχοντας όμως κάποια αμφιβολία στους χρόνους, «χωρίς να μπορούμε με ακρίβεια να προσδιορίσουμε πότε». 

Στο φινάλε ένα κόμμα που ελπίζει ότι οι πολίτες ξέχασαν ότι υποσχέθηκε να σκίσει τα μνημόνια και να καταργήσει τον ΕΝΦΙΑ, δεν έχει δικαίωμα να ελπίζει ότι οι Θεσσαλονικείς θα ξεχάσουν την εβδομάδα που έμειναν χωρίς νερό;

Του Αντώνη Πανούτσου

liberal.gr