Του Γιάννη Παντελάκη
Τους πρώτους επτά μήνες του 2014 πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον τέσσερις συναντήσεις μεταξύ Ψυχάρη και Τσίπρα. Στην τελευταία ήταν παρούσα και η γάτα των Ιμαλαΐων.
Τους πρώτους επτά μήνες του 2014 πραγματοποιήθηκαν τουλάχιστον τέσσερις συναντήσεις μεταξύ Ψυχάρη και Τσίπρα. Στην τελευταία ήταν παρούσα και η γάτα των Ιμαλαΐων.
Τις συναντήσεις τις αποκάλυψε ο Ψυχάρης, δεν τις διέψευσε ο Τσίπρας.
Ο τελευταίος ζήταγε στήριξη να παραδοθεί ο ΔΟΛ με ολομέτωπη στήριξη έναντι-προφανώς -ανταλλαγμάτων. Ποια θα ήταν αυτά, είναι αυτονόητο...
Διευκολύνσεις προς το καταχρεωμένο συγκρότημα.
Αν η γάτα μίλαγε, θα μας έλεγε περισσότερες λεπτομέρειες.
Αν οι συναντήσεις εκείνες πήγαιναν καλά, σήμερα δεν θα συζητούσαμε για την χρεωκοπία του ΔΟΛ. Όταν μια κυβέρνηση θέλει, βρίσκει πάντα τρόπους να διευκολύνει μια επιχείρηση. Ιδιαίτερα μια επιχείρηση τύπου το κλείσιμο της οποίας συνδέεται με την ίδια την ενημέρωση, την διαμόρφωση της κοινής γνώμης κ.ο.κ. Όσο καταχρεωμένη και αν είναι, λύση βρίσκεται. Η τουλάχιστον δεν θα είναι η κυβέρνηση εχθρική προς αυτήν και δεν θα ασκεί πιέσεις για να στερέψει το τελευταίο οξυγόνο όπως συμβαίνει σήμερα.
Όλα δείχνουν, πως η ιστορία συναλλαγής των δυο πλευρών, δεν τέλειωσε σ' εκείνες τις τέσσερις συναντήσεις. Τα «κόκκινα» προεκλογικά πρωτοσέλιδα τον Ιανουάριο του 2015, μας δείχνουν πως το παιχνίδι παίχτηκε για αρκετό χρόνο ακόμα. Έως ότου το τέλειωσε ένας πρωτοδίκης προχθές με την απόφασή του να παραμείνει μπλοκαρισμένος ο τροφοδότης λογαριασμός που θα έδινε ανάσα στους απλήρωτους εργαζόμενους και κάποιες μικρές ελπίδες για συνέχιση λειτουργίας του Συγκροτήματος. Ένας πρωτοδίκης!
Το παιχνίδι χάθηκε για τον ΔΟΛ. Παρά τις γενναίες προσπάθειες των εργαζομένων του να διατηρήσουν στη ζωή εφημερίδες, ραδιόφωνο και ηλεκτρονικές σελίδες δεν τα κατάφεραν. Όχι με δική τους ευθύνη. Αλλά του ιδιοκτήτη και όπως η ιστορία μας δείχνει και της κυβέρνησης.
Αν οι συναντήσεις εκείνες πήγαιναν καλά, σήμερα δεν θα συζητούσαμε για την χρεωκοπία του ΔΟΛ. Όταν μια κυβέρνηση θέλει, βρίσκει πάντα τρόπους να διευκολύνει μια επιχείρηση. Ιδιαίτερα μια επιχείρηση τύπου το κλείσιμο της οποίας συνδέεται με την ίδια την ενημέρωση, την διαμόρφωση της κοινής γνώμης κ.ο.κ. Όσο καταχρεωμένη και αν είναι, λύση βρίσκεται. Η τουλάχιστον δεν θα είναι η κυβέρνηση εχθρική προς αυτήν και δεν θα ασκεί πιέσεις για να στερέψει το τελευταίο οξυγόνο όπως συμβαίνει σήμερα.
Όλα δείχνουν, πως η ιστορία συναλλαγής των δυο πλευρών, δεν τέλειωσε σ' εκείνες τις τέσσερις συναντήσεις. Τα «κόκκινα» προεκλογικά πρωτοσέλιδα τον Ιανουάριο του 2015, μας δείχνουν πως το παιχνίδι παίχτηκε για αρκετό χρόνο ακόμα. Έως ότου το τέλειωσε ένας πρωτοδίκης προχθές με την απόφασή του να παραμείνει μπλοκαρισμένος ο τροφοδότης λογαριασμός που θα έδινε ανάσα στους απλήρωτους εργαζόμενους και κάποιες μικρές ελπίδες για συνέχιση λειτουργίας του Συγκροτήματος. Ένας πρωτοδίκης!
Το παιχνίδι χάθηκε για τον ΔΟΛ. Παρά τις γενναίες προσπάθειες των εργαζομένων του να διατηρήσουν στη ζωή εφημερίδες, ραδιόφωνο και ηλεκτρονικές σελίδες δεν τα κατάφεραν. Όχι με δική τους ευθύνη. Αλλά του ιδιοκτήτη και όπως η ιστορία μας δείχνει και της κυβέρνησης.
Γιατί αλήθεια ποιος αμφιβάλει πως αν οι συναντήσεις Ψυχάρη-Τσίπρα είχαν καλή έκβαση και για τις δυο πλευρές, τώρα δεν θα συζητούσαμε για το κλείσιμο του ΔΟΛ;
Υπάρχει και ένα άλλο παράδειγμα παραπλήσιο που το επιβεβαιώνει. Ο Τσίπρας, ναι ο άνθρωπος που είχε κάνει σημαία την αντιμετώπιση της διαπλοκής, έκανε τότε μυστικές συναντήσεις και με τον Μπόμπολα.
Εκ του αποτελέσματος και από την στήριξη των εντύπων του προς την κυβέρνηση, κατανοούμε πως οι συναντήσεις αυτές πήγαν καλά!
Οι ευθύνες του ιδιοκτήτη του ΔΟΛ είναι δεδομένες, κανένας δεν αμφιβάλει γι αυτές. Όπως ευθύνες υπάρχουν και στους τραπεζίτες που έδιναν χωρίς επαρκείς εγγυήσεις δάνεια. Ωστόσο, απο τις ευθύνες δεν απουσιάζει η πολιτική λαιμαργία της κυβέρνησης για δικά της Μέσα, μια κυβέρνηση που αρνείται να στηρίξει (με νόμιμο τρόπο) ο,τι δεν είναι φιλικό σ αυτήν. Οι δικοί μας και οι άλλοι, όπως λένε τα στελέχη της. Με μια τέτοια λογική, οι πιθανότητες διατήρησης του ΔΟΛ στη ζωή είναι μηδαμινές.
Οι ευθύνες του ιδιοκτήτη του ΔΟΛ είναι δεδομένες, κανένας δεν αμφιβάλει γι αυτές. Όπως ευθύνες υπάρχουν και στους τραπεζίτες που έδιναν χωρίς επαρκείς εγγυήσεις δάνεια. Ωστόσο, απο τις ευθύνες δεν απουσιάζει η πολιτική λαιμαργία της κυβέρνησης για δικά της Μέσα, μια κυβέρνηση που αρνείται να στηρίξει (με νόμιμο τρόπο) ο,τι δεν είναι φιλικό σ αυτήν. Οι δικοί μας και οι άλλοι, όπως λένε τα στελέχη της. Με μια τέτοια λογική, οι πιθανότητες διατήρησης του ΔΟΛ στη ζωή είναι μηδαμινές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου