«ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ… ΓΕΛΑΣ ΜΕΧΡΙ ΔΑΚΡΥΩΝ»: Ανάλυση της Washington Post για το χρέος και το ΔΝΤ

Στη διαμάχη της Αθήνας με το ΔΝΤ, αλλά και των ευρωπαϊκών θεσμών με το Ταμείο αναφέρεται η αμερικανική εφημερίδα Washington Post, σε δημοσίευμά της με τον δηκτικό τίτλο «ο τρελός λόγος που ίσως αντιμετωπίσουμε μία μείζονα κρίση στην Ελλάδα».

«Η οικονομία της Ελλάδας συρρικνώθηκε όσο αυτή των ΗΠΑ κατά τη μεγάλη ύφεση, η...
κυβέρνηση της κατέρρευσε επανειλημμένως ως αποτέλεσμα και το πακέτο διάσωσης βρίσκεται στην τρίτη του εκδοχή – χωρίς αυτό η Ελλάδα θα είχε εξαναγκαστεί να βγει από το ευρώ. Πόσο άσχημα είναι τα πράγματα», διερωτάται ο αρθρογράφος ο οποίος αναφέρεται στα όσα είπε προσφάτως ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας για τα στοιχεία της ανεργίας και την αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής.

Σύμφωνα με τη Washington Post, «εάν η Ελλάδα αρχίσει να διαφωνεί σχετικά με τους όρους του πακέτου διάσωσης, θα επιστρέψει ο φόβος εξόδου από το ευρώ και κατά συνέπεια οι πολίτες θα αρχίσουν να βγάζουν από τις τράπεζες τα χρήματά τους προτού αυτά μετατραπούν σε δραχμές και δεν αξίζουν σχεδόν τίποτα. Και η απογοητευτική ανάκαμψη θα είναι μηδενική».

Θα περίμενε κανείς, συνεχίζει ο αρθρογράφος, η Ελλάδα να συνταχθεί με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, καθώς το ΔΝΤ είναι αυτό που ζητεί λιγότερη λιτότητα. Αλλά η Ελλάδα, σύμφωνα με τη WP θέλει να κάνει περισσότερες περικοπές, αρκεί αυτές να μην επηρεάζουν τους φτωχούς. «Με άλλα λόγια το πάνω είναι κάτω, το άσπρο μαύρο και οι γάτες με τους σκύλους ζουν μαζί», σχολιάζει με μεγάλη ειρωνεία ο αρθρογράφος.

Όπως παρατηρεί στη συνέχεια, «το βρώμικο μικρό, αλλά όχι τόσο μυστικό στην Ευρώπη είναι ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να αποπληρώσει ποτέ όλα τα χρέη της. Αυτό θα απαιτούσε πολύ περισσότερο πληθωρισμό, αλλά αυτό δεν είναι πιθανότητα όσο η χώρα είναι μέλος της ευρωζώνης. Αλλά οι πολίτικοί δεν μπορούν να το πουν ακριβώς αυτό. Αντί γι αυτό λοιπόν, επινόησαν ορισμένα ψέματα, όπως η Ελλάδα μπορεί και θα αποπληρώσει το χρέος της. Και εδώ είναι το κόλπο. Για να διατηρηθεί αυτή η φαντασίωση, η Ελλάδα θα χρειάζεται το ένα μετά το άλλο τα πακέτα διάσωσης ώστε να μπορεί να αποπληρώνει αυτά που χρωστά σήμερα και να καταθέτει τον έναν μετά τον άλλον τους προϋπολογισμούς λιτότητας ώστε να μπορεί να αποπληρώνει τα μελλοντικά της χρέη».

Κάνοντας αναφορά στον στόχο του πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 3,5% του ΑΕΠ, ο αρθρογράφος αναφέρει επικαλούμενος δύο οικονομολόγους ότι ελάχιστες χώρες το κατάφεραν για 10 συνεχόμενα έτη.

Σε αυτό το πλαίσιο, προσπαθώντας να αποσαφηνίσει το τοπίο των διαπραγματεύσεων, ο αρθρογράφος αναφέρει τις βασικές προτεραιότητες του κάθε «παίχτη».

Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή θέλει:

Διαγραφή του χρέους
Οι περικοπές να μην επηρεάσουν τους φτωχότερους
Να διατηρήσει το πλεόνασμα που υποτίθεται ότι πρέπει να πετύχει στο μικρότερο δυνατό ποσοστό.

Το ΔΝΤ από την πλευρά του κατά τον αρθρογράφο επικεντρώνει:

Η Ελλάδα να έχει το ρεαλιστικότερο δυνατό πλεόνασμα
Να διαγραφεί μέρος του χρέους
Να αποφευχθούν οι άσκοπες περικοπές.

Απλώς, συνεχίζει η WP, το ΔΝΤ έχει κουραστεί να δίνει την έγκρισή του σε προγράμματα τα οποία ξέρει ότι δεν λειτουργούν, γεγονός που παραδέχτηκε στο πρώτο πακέτο της Ελλάδα. Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι οι σημερινές περικοπές πρέπει να διατηρηθούν σε λογικό επίπεδο, όπως επίσης και το χρέος.

Ως προς την Κομισιόν, δηλαδή τη Γερμανία, οι στόχοι της είναι:

Να μη διαγραφεί το ελληνικό χρέος
Το πλεόνασμα να είναι το μεγαλύτερο δυνατό
Οι περικοπές να μην αγγίξουν τους πιο αδύναμους.

Κατά την οπτική της ΕΕ, σύμφωνα με τον αρθρογράφο έχουν γίνει ήδη πάρα πολλά για το άχθος του χρέους, που κατά τη γνώμη τους μετράει περισσότερο από τον λόγο προς το ΑΕΠ

Αλλά και στο θέμα του χρέους, η Ελλάδα θα έπρεπε να είναι σύμμαχος με το ΔΝΤ, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. «Είτε το πιστεύετε, είτε όχι η Αθήνα αποκηρύσσει το ΔΝΤ και τα όσα λέει για πρωτογενές πλεόνασμα 1,5% του 3,8% του ΑΕΠ το 2018. Γιατί αυτό; Γιατί η διαφωνία έγκειται στο εξής: Η Ελλάδα διαφωνεί με την άποψη του ΔΝΤ ότι το αφορολόγητο είναι πολύ χαμηλό και ότι δεν είναι αρκετές οι περικοπές στο ασφαλιστικό. Επομένως παρότι το ΔΝΤ ζητεί λιγότερη λιτότητα συνολικότερα, θέλει περισσότερο από το είδος λιτότητας που η Ελλάδα δεν θέλει να εφαρμόσει. Και η Αθήνα από την πλευρά της προτιμά να κρατήσει στο ελάχιστο αυτά που νομίζει ότι θα είναι κοινωνικά επιβλαβή σε σύγκριση με εκείνα που είναι οικονομικά επιβλαβή. Οπότε, η Ελλάδα συντάσσεται με εκείνους που θέλουν να κάνει μεγαλύτερες περικοπές, αλλά δεν θέλουν να μειώσουν το χρέος της. Τουλάχιστον εκείνοι θα μειώσουν το ελληνικό έλλειμμα με τον τρόπο που θέλει η ελληνική πλευρά» τονίζει η Washington Post χαρακτηριστικά.

Ακόμη ένα κακό σενάριο είναι η αποχώρηση του ΔΝΤ από τη συμφωνία και κατ επέκταση η κατάρρευσή της. «Και ακόμη χειρότερα αυτό θα γίνει στην πραγματικότητα. Όλοι θα συμφωνήσουν σε ένα είδος παραμυθιού και όταν αυτό δεν δουλέψει, τότε θα διαπραγματευτούν ένα καινούργιο. Με αυτό τον ρυθμό, θα χρειαστούν ακόμη 8 με 10 χρόνια πριν η ελληνική οικονομία ανακτήσει το μέγεθος που είχε το 2008» τονίζει ο αρθρογράφος και καταλήγει:

Όλα αυτά είναι αρκετά είναι αρκετά για να σε κάνουν να κλάψεις μέχρι να γελάσεις ή να γελάσεις μέχρι δακρύων…