Στήριξα όλα αυτά τα δύσκολα χρόνια χρόνια την Ευρώπη και τις ευρωπαϊκές ιδέες, με πάθος και με τεράστιο προσωπικό κόστος.
Έζησα διαγραφές, πολιτική απομόνωση, προσωπικές επιθέσεις και απειλές.
Την ίδια ώρα, με σταθερότητα και χωρίς κραυγές, από πολύ νωρίς προειδοποίησα και άσκησα κριτική στα λάθη που έβλεπα να γίνονται.
Προειδοποίησα δημόσια προ του πρώτου μνημονίου ότι...
αν δεν κάνουμε εμείς τις μεταρρυθμίσεις, οι μεταρρυθμίσεις δεν θα προχωρήσουν και δεν θα επιτύχουν.
Έκανα σκληρή κριτική στο Ευρωκοινοβούλιο στην τρόικα πρόσωπο με πρόσωπο, για τις αθλιότητες των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, των νέων stage (κοινωφελής εργασία που δεν παράγει τίποτε στους δήμους και στο Δημόσιο), για την κοροϊδία με τα κλειστά επαγγέλματα, για τη συνέχιση του κομματισμού και της φαυλότητας και προπαντός για την υπερφορολόγηση.
Καμία αντίδραση.
Επειδή δεν είχαν τι να απαντήσουν, κρύβονταν πίσω από τις εκάστοτε κυβερνήσεις («ownership») και συνέχιζαν να χρηματοδοτούν τη διάλυση του ιδιωτικού τομέα της χώρας και συνεπώς της μοναδικής δυνατότητάς της να ανακάμψει.
Σήμερα πλέον έχει ξεπεραστεί κάθε προηγούμενο. Γιατί συνδυάζεται ο κυνισμός των spreadsheet –μια θλιβερή παράσταση που έχει ως στόχο να βγαίνουν προσωρινά στο χαρτί κάποια νούμερα που όλοι γνωρίζουν ότι δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα– με την παρανοϊκή πολιτική των φόρων χωρίς αύριο του ιδεοληπτικού και φαύλου ΣΥΡΙΖΑ. Το αποτέλεσμα είναι μια εγκληματική πολιτική κατά της χώρας.
Οι ευθύνες όμως δεν μένουν στην τρόικα. Πρόκειται για μια φούχτα γραφειοκράτες που απλώς λειτουργούν ως «μονωτικό» για να προστατεύουν από το πολιτικό κόστος της ελληνικής κρίσης τους πολιτικούς τους προϊσταμένους, που έχουν και την τελική ευθύνη. Οι τελευταίοι ενσυνείδητα, ακολουθώντας μια πολιτική που γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να πετύχει, στην ουσία επιτίθενται στους πραγματικούς μεταρρυθμιστές στην Ελλάδα και στα ίδια τα συμφέροντα του δικού τους εκλογικού σώματος.
Γιατί αντί να περιορίζεται το κράτος που προκάλεσε τη χρεοκοπία (οι πρωτογενείς δαπάνες Γενικής Κυβέρνησης το 2014 ήταν στο αστρονομικό 45% του ΑΕΠ), αποτελειώνουν τον ημιθανή μετά από 6 χρόνια ύφεσης ιδιωτικό τομέα. Και σκοτώνοντας τον ελληνικό ιδιωτικό τομέα, σκοτώνουν τις κοινωνικές δυνάμεις που στηρίζουν τις μεταρρυθμίσεις και εξασφαλίζουν ότι ούτε οι δικοί τους φορολογούμενοι θα πάρουν ποτέ πίσω τα λεφτά που μας έχουν δανείσει.
Συμπέρασμα:
Όσοι στηρίζουμε την ιδέα της Ευρώπης στην Ελλάδα δυστυχώς είμαστε σήμερα, περισσότερο παρά ποτέ, μοναχικοί.
Οι σημερινές ευρωπαϊκές ηγεσίες επιλέγοντας τούτη την ώρα εμπράκτως το μεγάλο κράτος στην Ελλάδα, εις βάρος του ιδιωτικού τομέα, μόνο βλάβη προκαλούν στη χώρα με αυτή τους τη στάση και συμπεριφορά.
Μόνοι μας συνεπώς πρέπει να δώσουμε και να κερδίσουμε την πολιτική μάχη για να απαλλαγούμε από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μόνοι μας να αναλάβουμε την ευθύνη για τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν.
Μόνοι μας να κερδίσουμε και πάλι τη θέση μας στην πραγματική Ευρώπη, που δεν είναι η Ευρώπη της μυωπικής γραφειοκρατίας, του κυνισμού και των μικροσυμφερόντων, αλλά η Ευρώπη, του ορθολογισμού, της αλήθειας και της ανοικτής κοινωνίας.
Του προέδρου της Δράσης, Θόδωρου Σκυλακάκη
liberal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου