Οι νίκες των ηττημένων

halong bay

Δύο πόλεμοι συγκλόνισαν τον εικοστό αιώνα. 

Η μάχη των συμμάχων ενάντια στη ναζιστική Γερμανία και 

ο αγώνας των Βιετκόγκ υπό τον Μάο Τσετούνγκ ενάντια στις αμερικανικές δυνάμεις. 

Στα πεδία των μαχών έχουν μετρηθεί τα κορμιά των χαμένων και των κερδισμένων. 

Η ναζιστική Γερμανία -με έμφαση στο «ναζιστική»- και όσα πρέσβευε έγινε το μίασμα του περασμένου αιώνα. 

Με τη γενναιοδωρία των συμμάχων και τη χαλκέντερη αυτοκριτική του γερμανικού έθνους η χώρα ορθοπόδησε. 

Σήμερα, οι πολίτες της είναι κερδισμένοι και ας χάθηκε ο πόλεμος τότε. Είναι...
ευτυχισμένοι και απολαμβάνουν την κοινωνική ευημερία και την προστασία που τους παρέχει το κράτος. Έχουν κάθε λόγο να είναι περήφανοι για τη χώρα τους.

Στην άλλη άκρη του κόσμου, το Βιετνάμ μπορεί να καυχιέται ότι είναι η μοναδική χώρα που κατατρόπωσε τις ΗΠΑ στα πεδία των μαχών. 

Έγινε το παράδειγμα του αντιαμερικανισμού. O Γκεβάρα φέρεται να είχε μιλήσει για ένα, δύο, τρία, πολλά Βιετνάμ. Στο σήμερα, όμως, από την επίσκεψη του Κλίντον, τότε Προέδρου των ΗΠΑ, το Βιετνάμ έχει ανοίξει τα σύνορά του και έχει γίνει τουριστικός προορισμός παγκόσμιας εμβέλειας. 

Μία φίλη που δουλεύει στις τουριστικές επιχειρήσεις στο Ανόι ομολόγησε ότι ίσως αν είχαμε χάσει το πόλεμο, το Βιετνάμ να ήταν διαφορετικό, ένας τουριστικός παράδεισος καλύτερος από την Ταϊλάνδη.

Πράγματι, το Βιετνάμ έχει γωνίες φανταστικές -όπως το Ha Long Bay- που δεν χωρά ο νους. Οι πολίτες όμως ζουν μέσα στη φτώχεια και στην ανέχεια. Το εθνικό νόμισμα, το ντον, βρίσκεται στη δίνη του πληθωρισμού, μετριέται σε εκατομμύρια ενώ οι συναλλαγές γίνονται σε δολάρια Αμερικής, ακόμα και σε κρατικές υπηρεσίες. 

Ο Εconomist της περασμένης εβδομάδας αφιέρωσε άρθρο για τις σούπες από σκύλους και γάτες που τρώνε οι πολίτες, ενώ η κυβέρνηση, υπό την πίεση της κοινής γνώμης και ακτιβιστών, ετοιμάζει σχετική νομοθετική ρύθμιση.

Οι νικητές του σήμερα γίνονται οι χαμένοι του αύριο και τούμπαλιν. Χαμένος ήταν και ο Προκόπης ο Παυλόπουλος (sic) που δε θα εκλεγόταν ούτε με σφαίρες στις εκλογές του Γενάρη και σήμερα τον βρίσκουμε στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Ίσως η αποτυχία να είναι από τις προδιαγραφές της θέσης, το ίδιο είχε γίνει και με τον απερχόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, απλώς οι άνθρωποι στις ανάλογες στιγμές αντιδρούν αναλόγως. 

Ο παραλληλισμός με το σήμερα, της απώλειας του εθνικού στόχου στη βορά του λαϊκισμού με την άνοδο του αντιβενιζελικού μπλοκ και τη μικρασιατική καταστροφή, έχει ειπωθεί. 

Η διαφορά είναι ότι σήμερα δεν υπάρχει εχθρός. 

Στην αντίπερα όχθη δεν είναι ούτε ο Οθωμανός ούτε ο Κεμάλ. 

Είμαστε εμείς, απέναντι στο αύριο το δικό μας.

Αντώνης Κουρουτάκης

* Ο Αντώνης Κουρουτάκης διδάσκει Συνταγματικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο της πόλης του Χονγκ Κονγκ.