Παρά την κρίση στην Ευρωζώνη, οι Ευρωπαίοι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε το πόσο σπουδαίο μέρος για να ζεις είναι η Ευρώπη.
Ακούγοντας καθημερινά όλες αυτές τις
άσχημες ειδήσεις, πιάνω μερικές φορές τον εαυτό μου να αισθάνεται λύπη
για τους ανθρώπους που ζουν στην Ευρώπη.
Τότε σκέφτομαι, πρέπει να είμαι
τρελός.
Ακόμα και με αυτή την κρίση, οι Ευρωπαίοι εξακολουθούν να
απολαμβάνουν την ασφαλέστερη, την πιο υγιεινή και την πιο πλούσια ζωή
στον πλανήτη...
Σύμφωνα με τον δείκτη ανθρώπινης ανάπτυξης (HDI) του
ΟΗΕ , ο οποίος μετράει το προσδόκιμο ζωής, την ποιότητα της παιδείας,
το μορφωτικό και βιοτικό επίπεδο μιας χώρας, έξι από τις 10 πιο
ανεπτυγμένες χώρες του κόσμου βρίσκονται στην Ευρώπη.
Και όταν ο δείκτης λαμβάνει υπόψη και τα
στοιχεία για την ανισότητα, εννέα από τις δέκα χώρες με τις καλύτερες
επιδόσεις είναι στην Ευρώπη. Άλλωστε, η γηραιά ήπειρος αποδείχτηκε η
πιο αποτελεσματική στη δημιουργία των λιγότερο στρωματοποιημένων
κοινωνιών.
Αντιλαμβάνομαι ότι το 24% των Ελλήνων
πολιτών που είναι άνεργοι, δεν θα μπορούσαν να συμφωνήσουν ότι είναι
τυχεροί που ζουν στην Ευρώπη.
Όμως σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ, το
2011, ακόμα και μετά από τέσσερα χρόνια ύφεσης, η Ελλάδα είχε ακόμα το
υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ (με βάση την αγοραστικής δύναμη - PPP) από
οποιαδήποτε άλλη χώρα στη Νότια Αμερική και την Αφρική, καθώς και το
μεγαλύτερο μέρος της Ασίας. Καμία από τις πολυδιαφημιζόμενες χώρες που
ανήκουν στον οργανισμό BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, Νότια
Αφρική), δεν έχει κατά κεφαλήν ΑΕΠ που να προσεγγίζει αυτό της
“άρρωστης” Ευρώπης .
Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι η η Ευρώπη δεν
θα είναι πλέον σε θέση να ανταγωνιστεί τις ισχυρές αναδυόμενες
οικονομίες.
Στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ που έγινε στο Νταβός στις
αρχές του τρέχοντος έτους, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Ντέιβιντ Κάμερον,
κινδυνολόγησε λέγοντας ότι «η έλλειψη ανταγωνιστικότητας της Ευρώπης είναι η αχίλλειος πτέρνα της».
Όμως, σύμφωνα με την κατάταξη του ίδιου
Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, έξι από τις δέκα πιο ανταγωνιστικές
οικονομίες στον κόσμο βρίσκονται στην Ευρώπη. Η πιο ανταγωνιστική από
τις χώρες του BRICS είναι η Κίνα, και βρίσκεται στην 29η θέση.
Το φτηνό εργατικό δυναμικό και οι εύκολες
απολύσεις, δεν είναι οι μόνοι παράγοντες που προσελκύσουν
επενδυτές. Βοηθούν όταν έχεις ποιοτικές υποδομές, μια διαφανή και
αποτελεσματική διοίκηση, κράτος δικαίου και χαμηλά επίπεδα της
διαφθοράς.
Ίσως αυτός είναι ο λόγος που παρ’ όλες
τις ζοφερές ειδήσεις που ερχόντουσαν πέρυσι από την ευρωζώνη , η Ευρώπη
κατάφερε να προσελκύσει 426 δις δολάρια σε άμεσες ξένες επενδύσεις, σε
σύγκριση με τα 279 δις δολάρια που εισέρρευσαν συνολικά σε όλες τις
χώρες BRIC.
Χώρες όπως η Κίνα και η Ινδία κάνουν
αξιέπαινη πρόοδο, αλλά οι περισσότεροι από τους πολίτες τους
εξακολουθούν να ζουν κάτω από αφάνταστη φτώχεια, που ξεπερνάει την
φαντασία των κατοίκων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Οι χώρες BRICS απέχουν
αρκετές δεκαετίες από το να φτάσουν την Ευρώπη, και ακόμα περισσότερες
για να την ξεπεράσουν. Βέβαια, αυτό δεν είναι λόγος για πανηγυρισμούς,
αλλά για μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση .
Επίσης, συχνά η Ευρώπη συγκρίνεται με
τις ΗΠΑ. Πράγματι εκεί το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι υψηλότερο από ό,
τι στην ΕΕ, αλλά ο μέσος κάτοικος της Φλόριντα δεν είναι κατ ‘ανάγκη σε
καλύτερη θέση από ό, τι ο μέσος κάτοικος στη Φλωρεντία.
Το κατά κεφαλήν εισόδημα δεν
αντικατοπτρίζει πάντα σωστά την κατανομή του εισοδήματος. Αν ο Warren
Buffett πήγαινε στο γήπεδο κατά την διάρκεια ενός παιχνιδιού της
Τσέλσι, ο μέσος θεατής του γηπέδου θα εμφανιζόταν, με βάση τους
υπολογισμούς μέσου όρου, ως εκατομμυριούχος.
Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η
κατανομή του εισοδήματος των ΗΠΑ έχει γίνει σε μεγάλο βαθμό
ανισομερώς υπέρ μιας προνομιούχας μειοψηφίας, κάποιος πρέπει να είναι
ιδιαίτερα προσεκτικός με τα κατά κεφαλήν στοιχεία για την περίπτωση της
αμερικής.
Οι ΗΠΑ προσφέρουν περισσότερες ευκαιρίες
από ό, τι η Ευρώπη, για τους ταλαντούχους, τους επιχειρηματίες και
τους πλούσιους. Αλλά για όσους δεν εμπίπτουν σε αυτές τις κατηγορίες,
εδώ είναι καλύτερα . Αν ο μέσος Αμερικανός εργάτης δει πώς ζουν οι
γερμανικοί, ολλανδοί ή Βρετανοί εργάτες, καθώς και την ποιότητα της
υγειονομικής περίθαλψης και εκπαίδευσης που είναι εφικτή γι’ αυτούς, θα
αναρωτιόταν αν πράγματι η χώρα του είναι “το μεγαλύτερο έθνος στη γη”,
όπως οι Αμερικανοί πολιτικοί συνηθίζουν να του λένε. Και ας μην ξεχνάμε
ότι το αμερικανικό κρατικό χρέος είναι πάνω από 100% του ΑΕΠ , ενώ το
χρέος για ολόκληρη την ΕΕ είναι 83%.
Φυσικά, υπάρχουν ορισμένες μεγάλες
περιοχές του κόσμου, όπως ο Καναδάς και η Αυστραλία, που προσφέρουν
επίσης μια καλή ζωή, αλλά ο σχετικά μικρός πληθυσμό τους (για παράδειγμα
λιγότερος από αυτόν της Πολωνία) μας αναγκάζει να τις συγκρίνουμε με
συγκεκριμένες χώρες της ΕΕ, και όχι ολόκληρη την ήπειρο.
Το επίπεδο ανάπτυξης που πέτυχε η Ευρώπη
θεωρείται ως ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα της ανθρωπότητας. Ένας
από τους κύριους λόγους γι’ αυτή την επιτυχία , είναι ότι η ήπειρος
κυβερνήθηκε εξαιρετικά. Σε κάθε κοινωνία, τον τόνο τον δίνουν αυτοί που
είναι στην κορυφή, και έχοντας μεγαλώσει στη Νιγηρία έχω δει από πρώτο
χέρι πώς η κακή διακυβέρνηση μπορεί να καταστρέψει μια χώρα και να μην
της επιτρέψει να αξιοποιήσει τις δυνατότητες της.
Γι ‘αυτό εκτιμώ τους ηγέτες της Ευρώπης
περισσότερο από εκείνους που δεν έχουν βιώσει άλλη κυβέρνηση σε
διαφορετικό μέρος. Νομίζω ότι πράττουν εξαιρετικά οι Ευρωπαίοι που
συνεχώς διαμαρτύρονται και ζητούν βελτιώσεις στο πως λειτουργούν οι
χώρες τους. Σε αντίθετη περίπτωση θα ήταν σαν να είχαν παραιτηθεί από
την φιλοδοξία για πρόοδο.
Αλλά οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει ποτέ να
ξεχνάμε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο θα έδιναν τα
πάντα για να είναι σε θέση να ζήσουν σαν κι εμάς. Έτσι, όσοι έχουν την
τύχη να είναι πολίτες αυτής της ηπείρου, πρέπει να είναι πιο ευγνώμονες
για ό, τι έχουν, και λιγότερο απαισιόδοξοι για το μέλλον αυτής της
ηπείρου.
_________
Remi Adekoya, Νιγηριανός
πολιτικός συντάκτης της Πολωνικής εφημερίδας “Warsaw Business Journal”
και συνεργάτης της “Guardian”
by Αντικλείδι , http://antikleidi.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου