Η “απαίτηση” μαθαίνουμε έχει να κάνει με την ανταγωνιστικότητα της αγοράς εργασίας, και συγκεκριμένα τη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης όπως και του κατώτατου μισθού, προκειμένου να μειωθεί το εργασιακό κόστος.
Αυτό που δεν “μαθαίνουμε” είναι ότι το εργασιακό κόστος εμπεριέχει την καθαρή αμοιβή του εργαζόμενου, τις εισφορές του εργοδότη και του εργαζόμενου (27,47%+16%), και φυσικά τους φόρους.
Εν ολίγοις, η απόπειρα...
της τρόικας να μειώσει κατά 1,5% των μικτών αποδοχών τις εισφορές, λόγω της παύσης χρηματοδότησης του Οργανισμού Εργατικής Εστίας, μέσω του οποίου οι εισφορές μας χρηματοδοτούν τους συνδικαλιστικούς φορείς, βρέθηκε αντιμέτωπη με “κόκκινη γραμμή” των ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
Οι παγκόσμια υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές μας, αν πληρώνονταν σε οποιοδήποτε σοβαρό ιδιωτικό φορέα ασφάλισης υγείας και συνταξιοδότησης, θα μας εξασφάλιζαν πολλαπλάσια ποιότητα περίθαλψης και φυσικά πολύ υψηλότερες συντάξεις.
Ο λόγος που δεν μειώνονται οι εισφορές στην Ελλάδα, και άρα θα καλούνται να θυσιαστούν οι μισθοί του ιδιωτικού τομέα, είναι ότι οι εισφορές πληρώνουν κομματικούς τους στρατούς.
Για παράδειγμα 55.000 συνταξιούχοι του ΟΤΕ μικρότερης της συντάξιμης ηλικίας από όσο απαιτεί ο νόμος για τους υπόλοιπους Έλληνες, πληρώνονται από το ΙΚΑ τεράστιες συντάξεις.
Αποτέλεσμα της χαριστικής εθελουσίας εξόδου που έγινε προ ολίγων ετών, οι υπεράριθμοι και καλοθρεμμένοι πρώην υπάλληλοι του ΟΤΕ λαμβάνουν 5 με 10 φορές υψηλότερη σύνταξη από τους ασφαλισμένους του ιδιωτικού τομέα, οι οποίοι με τις εισφορές τους πληρώνουν τους προνομιούχους.
Πάμε πάλι: ο εξαθλιωμένος υπάλληλος των 586 ευρών που ίσως να πάρει μια γελοία σύνταξη 400-500 ευρώ στα 67 του -αν δεν αυξηθεί ως τότε στα 75 η ηλικία συνταξιοδότησης- θα πληρώνει με τις εισφορές του συντάξεις των 2.000-3.000 ευρώ των 50χρονων πρώην σφραγιδοφόρων ΟΤΕ, ώσπου να λιώσουν τα δάχτυλά του στη δουλειά!
Αυτός είναι ο λόγος που θα μειωθεί κι άλλο ο μισθός του χαμηλόμισθου. Αυτός και οι 300.000 υπεράριθμοι του δημοσίου.
Αυτός και οι εκατοντάδες χιλιάδες νεότατοι συνταξιούχοι δημοσίου και ευγενών ΔΕΚΟ, ετών 45-58, όπως η πρωτοκλασάτη βουλευτής του ΠΑΣΟΚ που πήρε σύνταξη από την Ολυμπιακή στα 43 της.
Ποιά Ολυμπιακή δηλαδή, τα παιδιά μας θα της πληρώνουν τη σύνταξη. Με μισθούς 350 ευρώ. Ή η άλλη πρωτοκλασάτη 48χρονη βουλευτής πάλι του ΠΑΣΟΚ, που πήρε σύνταξη από την Εθνική Τράπεζα! Οι μερικές εκατοντάδες χιλιάδες πελάτες του πολιτικού συστήματος, ταμπουρωμένοι πίσω από τις “κόκκινες γραμμές” τους, αμύνονται περί πάρτης!
Η κυβέρνηση πρέπει να αποφασίσει επιτέλους να σταματήσει να θυσιάζει κάθε φορά την αθώα Ιφιγένεια των εργατών της παραγωγικής τάξης, για τη συνέχιση του πάρτι των “δικών μας παιδιών”.
Πρέπει να κάνει ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις ακόμα και αν αυτό σημαίνει να ανακαλέσει τις χαριστικές ρυθμίσεις που έγιναν σε άλλες εποχές παχιών αγελάδων.
Ο νόμος και τα όρια ηλικίας πρέπει να ισχύσουν για όλους εξίσου!
Δεν είναι λογικό να λιώσει ο απλός Έλληνας εργάτης ως τα 75 του και τα 80 του για να παίρνει τα τριχίλιαρα ο κάθε βολεμένος πενηντάρης του ΟΤΕ, της ΔΕΗ, της Ολυμπιακής και των κρατικών τραπεζών!
Τις παροχές αυτές η κοινωνία δεν αντέχει να τις πληρώσει! Να τις πάρουν πίσω!
Το πολύ, ας πούμε ότι από εδώ και στο εξής, όποιος είναι συνταξιούχος κάτω των 58 ετών, σε οποιοδήποτε ταμείο, θα παίρνει σύνταξη όσο λαμβάνει από τον ΟΓΑ ο αγρότης. Αυτό ώσπου να φτάσει στη συντάξιμη ηλικία των υπολοίπων πληβείων, και μετά βλέπουμε. Αυτό που συμβαίνει με τους μισθούς είναι αποτέλεσμα των “κόκκινων γραμμών” των βολεμένων!
Το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα χρήζει μεταρρύθμισης προς την ισότητα των πολιτών!
Αν κάποιοι “πρόλαβαν” και εξασφάλισαν προνόμια εις βάρος της υπόλοιπης κοινωνίας, με ξένο τίμημα τη ζωή της “Ιφιγένειας”, δεν με απασχολεί! Όπως δεν απασχολεί το ότι “προλάβανε” κάποιοι και τα εικοσάχρονα παιδιά που καλούνται τους πληρώνουν! Όποιοι τους έδωσαν αυτά τα προνόμια εις βάρος των υπολοίπων, ας τα πάρουν πίσω! Κηδεία με ξένα κόλλυβα δεν γίνεται. Όχι τώρα. Όχι πια!
Αυτό είναι η αληθινή μεταρρύθμιση, και όχι η κινεζοποίηση των μισθών των πληβείων!
Μεταρρύθμιση δεν σημαίνει απορρύθμιση.
Συχνά συναντώ ανθρώπους που δεν αντιλαμβάνονται τη μνημειώδη αυτή διαφορά.
Όταν έχω χρόνο να τους αφιερώσω, κάθομαι και εξηγώ ότι κάθε δραστηριότητα έχει ένα σημείο ισορροπίας, που εξαρτάται από τις “ρυθμίσεις” του συστήματος για αυτήν τη δραστηριότητα.
Ενίοτε το σημείο αυτό της ισορροπίας για τη συγκεκριμένη δραστηριότητα, όπως είναι ρυθμισμένο συμβάλλει στην κατάρρευση του ευρύτερου συστήματος, ή ενεργεί μειωτικά στην συνολική παραγωγή ευημερίας για την κοινωνία.
Μεταρρύθμιση λοιπόν, είναι η μεταβολή των ρυθμίσεων κάποιας δραστηριότητας, ώστε το σημείο ισορροπίας της να μετατοπιστεί σε εκείνη τη νέα κατάσταση όπου συνεισφέρει περισσότερη ευημερία από ό,τι πριν την αλλαγή.
Το ευκολότερο παράδειγμα για την εξήγηση της έννοιας της μεταρρύθμισης που μπορώ να σκεφτώ -και συνήθως χρησιμοποιώ στις συζητήσεις αυτές- είναι η λειτουργία της δραστηριότητας της συνταγογράφησης των ιατρών των ασφαλιστικών ταμείων.
Με την παρούσα “ρύθμιση” ένας γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει το παράλογο ποσόν των €200.000 αξίας συνταγές σε ένα μήνα.
Κερδισμένοι από την παρούσα “ρύθμιση” του συστήματος είναι οι γιατροί που αμείβονται για αυτή την υπερσυνταγογράφηση λάθρα (μίζες), οι φαρμακοποιοί που εκτελούν τις συνταγές, οι φαρμακευτικές που παράγουν τα συνταγογραφούμενα φάρμακα και εισπράττουν τα ποσά αυτά χωρίς πραγματική ανάγκη των φαρμάκων τους, αλλά με την τεχνητή ζήτηση των που επιτυγχάνουν με τις μίζες που δίνουν στους συνταγογραφούντες ιατρούς.
Χαμένοι είναι οι ασθενείς που παίρνουν φάρμακα που δεν χρειάζονται, και πιθανόν να χαλούν την υγεία τους, τα ασφαλιστικά ταμεία που αιμορραγούν χρήματα, οι ασφαλισμένοι και οι εργοδότες τους, που έχουν αυξημένες εισφορές για να πληρώσουν το πλιάτσικο αυτό, οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν χαμηλότερες συντάξεις σε μεγαλύτερη ηλικία συνταξιοδότησης λόγω των ελλειμμάτων των ταμείων τους, και οι φορολογούμενοι που συμπληρώνουν με τους φόρους τους τα ελλείμματα των ταμείων.
Ξεκάθαρα οι ωφελημένοι από αυτήν, θα αντιτάσσονται στην όποια αλλαγή θα εμποδίσει κάθε λεηλασία.
Το ανεξήγητο είναι που τη μεταρρύθμιση αντιτάσσονται συχνά και οι χαμένοι. Δηλαδή η υπόλοιπη κοινωνία που θυματοποιείται από το πλιάτσικο.
Αν όμως πάμε στο άλλο άκρο, και απαγορεύσουμε π.χ. στους ιατρούς να συνταγογραφούν, θα πεθάνει κόσμος, και κλείσουν φαρμακεία, θα βάλουν λουκέτο φαρμακευτικές, και οι ασφαλισμένοι θα μείνουν λιγότεροι λόγω θανάτων.
Αυτό το παράδειγμα επεκτείνεται εύκολα και σε άλλα σημεία του συστήματος που χρήζουν μετατόπιση του σημείου ισορροπίας, όπως κλειστά επαγγέλματα, υπερβολική γραφειοκρατία, διαφθορά κλπ.
Μια σωστή μεταρρύθμιση ποτέ δεν μετατοπίζει το σημείο ισορροπίας σε κάποιο εκ των άκρων. Πάντοτε μια σειρά από Simplex curves στην ανάλυση της δυναμικής του συστήματος, μπορούν να αναδείξουν το βέλτιστο σημείο ισορροπίας κάθε δραστηριότητας με μικρή απόκλιση.
Είναι άξιο απορίας το ότι σήμερα τα κόμματα της αντιπολίτευσης -αλλά και στο παραπάνω παράδειγμα και της συμπολίτευσης- αντιτάσσονται των μεταρρυθμίσεων, όμως αυτό είναι άλλη σκέψη που θα ολοκληρώσω άλλη φορά.
Σκοπός μιας δημοκρατικής πολιτείας είναι να προάγει την ευημερία του συνόλου των πολιτών.
Αυτό απαιτεί ρυθμίσεις στο σύστημα να που μετα(-)βάλλονται. Γι΄ αυτό και οι συνεχείς μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες για την συνεχή ευημερία.
Ας δούμε λοιπόν αν οι κυβερνητικοί εταίροι ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ θα επιλέξουν το δρόμο των μεταρρυθμίσεων και της ευημερίας της κοινωνίας, ή θα ταμπουρωθούν πίσω από “κόκκινες γραμμές” αμυνόμενοι περί πάρτης, στέλνοντας για πολλοστή φορά την Ιφιγένεια, να θυσιαστεί πάλι στο βωμό μιας φανταστικής παρθένας θεάς κάποιας οριστικά περασμένης εποχής, διαπράττοντας μιαν ύβρι που τελικά εκείνοι οι ίδιοι θα πληρώσουν, αργά ή γρήγορα...
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου