«Σινουάρ ζεις, εσύ μας οδηγείς»

Το είδαμε κι αυτό. Καμιά έκπληξη από αυτούς που σε πορείες δήλωναν πως «γεννήθηκα 17 Νοέμβρη». 

Οι δικοί μας φονιάδες δολοφόνησαν 23 άτομα, αυτοί του Γιαχία Σινουάρ κοντά στα 1300, αν βάλουμε μέσα και τους ομήρους που δεν επέστρεψαν.

Συνεπώς, στην κλίμακα των αξιών των «γεννήθηκα 17 Νοέμβρη» έχει την ύψιστη θέση ο Παλαιστίνιος δολοφόνος. Άλλωστε δε θα πρέπει να ξεχνάμε πως υπάρχουν και τα καθάρματα που υποστηρίζουν πως «στον Μελιγαλά έγινε η μισή δουλειά».

Δε θα κάνω ψυχιατρική ανάλυση του φαινομένου, διότι ακόμα και στις μέρες μας ένα κομμάτι της Αριστεράς του περιθωρίου πρεσβεύει πως η φυσική εξόντωση, αυτό που ο πολιτισμένος άνθρωπος αποκαλεί δολοφονία, είναι ένα αποδεκτό πολιτικό όπλο. Δεν είναι διεστραμμένοι όσοι υποστηρίζουν τέτοιες συμπεριφορές, απλώς έτσι έχουν ερμηνεύσει τον μαρξισμό-λενινισμό... Και στο πάντρεμα τους με την ισλαμιστική τρομοκρατία θεωρούν τον Σινουάρ έναν ήρωα για τον οποίον ήθελαν να οργανώσουν και αγρυπνία στην Πλατεία Συντάγματος. Και όταν αυτό δεν τους επιτράπηκε, σήκωσαν ένα πανό κάπου στα Εξάρχεια στη μνήμη του ειδεχθούς δολοφόνου. 

Σημειωτέον, πως πριν από χρόνια οι Ισραηλινοί γιατροί του έσωσαν τη ζωή όταν χρειάστηκε να κάνει μια λεπτή χειρουργική επέμβαση.

Φυσικά, στην προκειμένη περίπτωση δεν είναι μόνον η λαγνεία που τρέφουν οι θαυμαστές του Κουφοντίνα και του Σινουάρ για την αφαίρεση της ανθρώπινης ζωής. Είναι συγχρόνως και το μίσος τους για ό,τι αγαπούν οι πολίτες του Δυτικού κόσμου. Δεν είναι τυχαίο πως στον ISIS στρατεύθηκαν και αρκετοί νέοι άνθρωποι από την Ευρώπη, ούτε είναι τυχαίο πως στα αντισημιτικά επεισόδια στις ευρωπαϊκές πόλεις πρωταγωνιστούν μετανάστες τρίτης γενιάς.

Στην πατρίδα μας είδαμε τον τελευταίο χρόνο να γίνονται επιθέσεις κατά Εβραίων τουριστών, οργανωμένες από ομάδες της Αριστεράς, ορθόδοξης και ριζοσπαστικής. Οι πρακτικές ήταν ομοιόμορφες, τα συνθήματα πάντα ίδια και μερικές φορές πρωταγωνιστούσαν και τα ίδια πρόσωπα. Όποιος πιστεύει πως με την εκεχειρία στη Γάζα όλοι αυτοί έμειναν άνεργοι, είναι γελασμένος. Μετά τον Γιαχία Σινουάρ θα κάνουν μνημόσυνο και για τον αδερφό του και αμέσως μετά και για τον Χανίγιε και τέλος σε αυτά δεν υπάρχει.

Θα μπορούσαν μάλιστα αυτές τις τελετές να τις οργανώσουν δήμαρχοι του προοδευτικού χώρου πρωτοστατούντος του Δούκα των Αθηνών. Να μην παραξενευόμαστε πλέον για τίποτα. Εδώ θεσμικά πρόσωπα επιδεικνύουν μια πρεμούρα να συναντηθούν με την υπουργέσσα των Εξωτερικών της Παλαιστίνης, αγνοώντας πως έτσι de facto αναγνωρίζουν και το Παλαιστινιακό κράτος. Επόμενο βήμα: επιμνημόσυνη δέηση για τον Σινουάρ στη Μητρόπολη.

Κατά τα άλλα «Σινουάρ ζεις, εσύ μας οδηγείς».

Υ.Γ. Διάβασα πως ο Ν. Ανδρουλάκης αποκάλεσε τον Β. Νετανιάχου «σφαγέα». Έτσι τον αποκαλεί και η Σοσιαλιστική Επαναστατική Κίνηση (ΣΕΚ). Οι παρενέργειες της επανεμφάνισης του Τσίπρα είναι ορατές. Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Σάκης Μουμτζής