Αναφορές εναντίον της χώρας τους σε γενικές δηλώσεις προσερχόμενοι σε συνόδους εκτός ελληνικού εδάφους, απέφευγαν συνήθως οι ηγετικές μορφές της χώρας, είτε ήταν στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση. Δεν θυμόμαστε π.χ. το ύστερο ίνδαλμά του τον Ανδρέα, να έχει επιτεθεί κατά της κυβέρνησης Καραμανλή, ή ακόμη περισσότερο κατά του ασπόνδου αντιπάλου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ευρισκόμενος στο εξωτερικό. Αλλά αυτοί είχαν υπευθυνότητα και επίγνωση του θεσμικού τους ρόλου, ώστε να διαφυλάττουν την εικόνα της χώρας...
Φυσικά ναι, το θέμα των υποκλοπών διεθνοποιείται. Εισάγεται την άλλη εβδομάδα στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Και εκεί θα ακουστούν και οι ευρωβουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και όσα θα καταλογίσουν στην κυβέρνηση. Αλλά αυτό είναι μια θεσμική διαδικασία, άσχετη με την προπέτεια αρχηγού αντιπολίτευσης να κατηγορεί τη χώρα του στο εξωτερικό με δηλώσεις εκτός του πρωτοκόλλου για το οποίο προσήλθε στη μάζωξη.
Η δήλωση είχε και την εσωτερική της αντανάκλαση. Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Μάντζος σημείωσε στο facebook: «Ο κ. Τσίπρας έσπευσε να ενημερώσει για το ζήτημα της υποχώρησης του κράτους δικαίου στην Ελλάδα, αλλά «ξέχασε» να αναφέρει ότι η ενέργεια αυτή έρχεται ύστερα από πρωτοβουλία του Ν. Ανδρουλάκη και των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Και ότι αυτή δεν είναι η πρώτη, αλλά η πολλοστή φορά, μετά τον Σεπτέμβριο και τον Νοέμβριο 2022».
Και συνέχισε: «Προφανώς, δεν θέλησε ο κ. Τσίπρας, ούτε σήμερα, να διασκεδάσει το «ψεκασμένο» κομματικό αφήγημα ότι… ατονεί το ενδιαφέρον του Ν. Ανδρουλάκη και του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής για το σκάνδαλο των υποκλοπών. Ούτε, φυσικά, τις θεωρίες συνωμοσίας που διακινούν ο κ. Βαξεβάνης και οι επικοινωνιακοί βραχίονες του ΣΥΡΙΖΑ».
Άργησαν στο ΠΑΣΟΚ να κατανοήσουν ότι ο Τσίπρας δεν είναι πολιτικός των κανόνων του «πολιτικού σαβουάρ βιβρ». Βεβαίως και για να μην κοροϊδευόμαστε: Όλοι οι πολιτικοί έχουν (να το πούμε ευγενικά) «διευρυμένα όρια συνείδησης». Απορρέουν από την αναγκαστική «προσαρμοστικότητά» τους προκειμένου να μην δυσαρεστήσουν το ποίμνιό τους.
Όμως ουδείς έχει την άνευ αρχών ελαστικότητα να επιτεθεί και να διαγουμίσει όμορους χώρους δια της διαβολής. Ο Ανδρέας π.χ. με την ορμητική του επανείσοδο στη μεταδικτατορική δημόσια ζωή, ασχολείτο με την κυβέρνηση Καραμανλή. Ποτέ δεν επιτέθηκε στους Ι. Ζίγδη και Γ. Μαύρο που ήταν οι πολιτικοί εκφραστές του Κέντρου, το οποίο εγκολπώθηκε το πρώιμο ΠΑΣΟΚ.
Αντιθέτως, για τα ΜΜΕ και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η έκφραση του πολιτικού ΠΑΣΟΚ (με όποια διαδοχική ονομασία επέλεξε στην αγωνιώδη μνημονιακή καταβύθισή του), αρχικά ήταν Πινοσέτ, Γερμανοτσολιάδες και Νενέκοι, και τώρα «ουρά του Μητσοτάκη». Και το ΠΑΣΟΚ, ενοχικό για το μνημόνιο που ήρθε επί των ημερών του, υπέμενε την υστερική και υστερόβουλη διαβολή από τον ΣΥΡΙΖΑ επί δωδεκαετία.
Υπάρχει φυσικά η κατανοητή απορία: Δεν πρέπει να συνεργαστούν οι όμορες πολιτικές δυνάμεις για να εκθρονίσουν την κυριαρχία της Δεξιάς; (όσο βέβαια μια κυβέρνηση που μοίρασε 50 δις για την στήριξη του λαϊκού βαλάντιου λόγω πανδημίας και πολέμου στην Ουκρανία, μπορεί να αναβιώνει παραστάσεις της ιστορικής Δεξιάς).
Ναι, σαφώς πρέπει, στο μέτρο όμως που έχουν ένα προγραμματικό σχέδιο για την ανάταξη της χώρας. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ το ΠΑΣΟΚ κάνει κάποιες φιλότιμες προσπάθειες συγκρότησης κυβερνητικού προγράμματος, από τον ΣΥΡΙΖΑ ακούμε πομφόλυγες που παραπέμπουν στο αλήστου μνήμης και καταγέλαστο πρόγραμμα Θεσσαλονίκης.
Εάν δεν υπάρξει αυτοδυναμία και στις δεύτερες εκλογές, η χώρα δεν χρειάζεται να κυβερνηθεί από πολιτικούς «κολλητούς» (είδαμε και την συγκυβέρνηση των κολλητών Τσίπρα- Καμμένου, καθώς και τα χαΐρια της). Η χώρα χρειάζεται να κυβερνηθεί από πολιτικές δυνάμεις που ακόμη και αν αντιτίθενται, θα ομονοήσουν απαράβατα σε ένα κοινό πρόγραμμα. Και θα το τηρήσουν κοινή συναινέσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν νοιάζεται γι’ αυτά. Απλώς προσπαθεί να αφομοιώσει το ΠΑΣΟΚ προβοκάροντάς το. Το ΠΑΣΟΚ άρχισε να αμύνεται και να αντεπιτίθεται. Θα δούμε αν είναι αργά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου