Ανασύνταξη τώρα

Η ιστορία των «επισυνδέσεων» έχει προκαλέσει μια μείζονα πολιτική και θεσμική εμπλοκή που θα επιλυθεί - αν επιλυθεί - σε βάθος πολλών μηνών ή και ποτέ. Βουλή, δικαιοσύνη, ανεξάρτητες αρχές, θα συζητήσουν, θα ελέγξουν, θα ερευνήσουν. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση θα αντιπαρατεθούν μέχρις εσχάτων.
Στο debate για το ποια είναι και, κυρίως πώς θα χαραχθούν τα όρια μεταξύ... ενός αποτελεσματικού μηχανισμού πληροφοριών και κατασκοπείας, και των εγγυήσεων του κράτους δικαίου, ακούγονται και θα ακουστούν, τεκμηριωμένες απόψεις, ύποπτοι ρομαντισμοί αλλά και μπούρδες.
Στο μεταξύ ο χρόνος που φεύγει είναι πολύτιμος για να διευθετηθούν εκκρεμότητες και προβλήματα, τα οποία θα βρουν μπροστά τους οι πολίτες το φθινόπωρο, επιστρέφοντας από τις παραλίες. Οι ερωτήσεις και οι απαιτήσεις από την κυβέρνηση πιθανολογείται ότι θα είναι τελείως διαφορετικές απ' αυτές που τίθενται στον πολιτικό διάλογο για τις παρακολουθήσεις. Ενόψει του Φθινοπώρου και της επιστροφής του αφεντικού της χώρας, η κυβερνητική πλειοψηφία, καλό είναι να ανασυνταχθεί.

Υπουργοί και γαλάζιοι βουλευτές που αποσυντονίζονται κάθε φορά που η αντιπολίτευση κάνει «μπου» και όποτε διάφορα κέντρα σαλπίζουν τη διάλυση της Ν.Δ., ας συνέλθουν και ας σοβαρευτούν.

Εν ανάγκη οι πολύ ευαίσθητοι, ας κάνουν «πλοκ» και ας σταματήσουν να διαβάζουν τις αναρτήσεις των κυρίων Κύρτσου και Αντώναρου που κάθε τέταρτο προφητεύουν κινήσεις ανατροπής του Μητσοτάκη και στρατό γαλάζιων βουλευτών έτοιμο να ακρωτηριάσει την παράταξη και να αυτοκτονήσει πολιτικά. Ο κίνδυνος, δεν βρίσκεται στα νώτα τους. Μπροστά τους είναι.

Σε ένα πράγμα έχουν δίκιο οι ορίτζιναλ αριστεροί: Οι δεξιοί είναι τρομερά αδέξιοι και φοβικοί όταν απαιτηθεί να μπουν στο καμίνι της μάχης. 

Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι ίδιον του πολιτικού τους dna και ευθύνονται για πολλές ιδεολογικές και πολιτικές ήττες από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα.

Για παράδειγμα, αντί ο επιρρεπής σε ολισθήματα κ. Αθανασίου, να απαντά για πράγματα που δεν είναι σε θέση να χειριστεί, ας ρωτούσε π.χ. τον κ. Ανδρουλάκη ποιος ακριβώς είναι ο «δημοκρατικός κόσμος» που δείχνει την πόρτα της εξόδου στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Με ποιον τρόπο πιστοποιεί ο κ. Ανδρουλάκης - άνευ εκλογών - ότι εκείνος εκπροσωπεί τον «περήφανο δημοκρατικό κόσμο» περισσότερο από τον εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας; 

Και τι θα ισχυριστεί το ΠΑΣΟΚ αύριο, αν η πλειοψηφία αποφασίσει ότι δεν θέλει να δείξει την πόρτα στον κ. Μητσοτάκη; Ότι αυτή δεν είναι μια δημοκρατική πλειοψηφία; Η μήπως σκοπεύει να αμφισβητήσει το αποτέλεσμα των εκλογών;

Ας βγάλουν όμως τις μαύρες πλερέζες που λέει και η αγαπητή Βίβιαν. Είναι νωρίς για δάκρυα. Συντεταγμένα και με ψυχραιμία να γίνει αυτό που αμέλησαν δραματικά το προηγούμενο διάστημα: 

Να εξηγούν απλά, ανθρώπινα και κατανοητά, με παραδείγματα επιπέδου δημοτικού σχολείου και καφενείου, πώς η πολιτική της κυβέρνησης ωφελεί την κοινωνία. 

Το know how μπορούν να το λάβουν από την ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, τον κ. Κ. Χατζηδάκη και την κ. Δόμνα Μιχαηλίδου. 

Η ερώτηση που κάνει κάποιος στον εαυτό του, μπροστά στην κάλπη είναι γνωστή. Ποιος μπορεί καλύτερα; Η απάντηση δεν έχει αλλάξει.

Κατερίνα Γαλανού