Όμως η ανακοίνωση της κ. Ζαχάροβα, που θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μάθουμε εάν έγινε αυτοβούλως ή κατόπιν ερώτησης «δημοσιογράφου» (και ποιος ήταν αυτός ο δημοσιογράφος), προδίδει μια πραγματική αγωνία.
Η Μόσχα θεωρεί ότι χάνει ένα από τα σημαντικά προπύργια της πολιτικής της στην Δυτική Ευρώπη, που είναι η Ελλάδα λόγω... των γνωστών «ευαισθησιών» της ελληνικής κοινής γνώμης, των υπόγειων παρακλαδιών στην Ορθοδοξία, του πηγαίου «προοδευτικού» αντιαμερικανισμού, της ροπής στην συνωμοσιολογία, στην ακροδεξιά και ψεκασμένη αντίθεση στην Δύση και στην ακόμη πιο σκοτεινή διαδρομή ολιγαρχών και κονδυλίων.
Και η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ διαπράττει ένα κολοσσιαίο σφάλμα:
Και η εκπρόσωπος του ρωσικού ΥΠΕΞ διαπράττει ένα κολοσσιαίο σφάλμα:
η φιλία του ελληνικού και του ρωσικού λαού υπερβαίνει τον μιλιταριστικό ιμπεριαλιστικό τυχοδιωκτισμό της ρωσικής ηγεσίας που απειλεί την παγκόσμια ασφάλεια και σταθερότητα. Ούτε θα ήταν φυσικά έκφραση της φιλίας αυτής η συμπόρευση ή η ανοχή στην εισβολή στην Ουκρανία, την οποία η ίδια η κ. Ζαχάροβα μέχρι και πριν 12 ημέρες διέψευδε και αποδοκίμαζε ως προβοκάτσια και fake news των Αμερικανών.
Προσπερνώντας την γνωστή επιχειρηματολογία που η ρωσική πλευρά θεωρεί ότι νομιμοποιεί την εισβολή και κατοχή μέρους της Ουκρανίας από την χωρίς διεθνή νομιμοποίηση νατοϊκή επέμβαση στην Γιουγκοσλαβία, την δυτική παρέμβαση στην Συρία και στην Λιβύη (όπου βεβαίως το ερώτημα είναι τι έκανε η Ρωσία για να βοηθήσει τους Σέρβους «αδελφούς», και ότι στην Συρία η ρωσική παρέμβαση ήταν όχι για την αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας αλλά για να διασώσει το καθεστώς Άσαντ και τις ρωσικές βάσεις στην Μεσόγειο) στην ανακοίνωση της κ. Ζαχάροβα περιλαμβάνεται μια απροκάλυπτη στυγνή απειλή εναντίον του Ελληνισμού της Ουκρανίας και μια τρανταχτή παράλειψη, όταν καταδικάζει την ελληνική στήριξη στην Ουκρανία.
Η κ. Ζαχάροβα απροκάλυπτα δηλώνει ότι οι Έλληνες ομογενείς θα βρεθούν στο στόχαστρο των Καλάσνικοφ που έστειλε η ελληνική κυβέρνηση στην Ουκρανία και τα οποία προβλέπει ότι θα καταλήξουν στα «εθνικιστικά αποσπάσματα των Ουκρανών που χρησιμοποιούν ως ασπίδα τους αμάχους και τους Έλληνες ομογενείς».
Η κ. Ζαχαροβα απλώς σπεύδει να προβάλει από τώρα άλλοθι και να πει ότι ο διωγμός των Ελλήνων από την Μαριούπολη και όλες τις άλλες περιοχές δεν θα γίνει από τους επιτιθέμενους Ρώσους που θέλουν να ξεμπερδεύουν με όσους δεν δέχονται την ρωσική κατοχή, μεταξύ αυτών και η πλειοψηφία των Ελλήνων της Μαριούπολης, αλλά θα είναι θύματα των Ουκρανών εθνικιστών.
Θα της είναι δύσκολο πάντως να εξηγήσει πως «προστατεύονται» από τους Ρώσους οι Έλληνες ομογενείς, με την πολιορκία των πόλεων και των χωριών τους, με το κόψιμο του νερού και του ηλεκτρικού, με τις επιθέσεις του ρωσικού πυροβολικού, με τα τελεσίγραφα για να εγκαταλείψουν τις εστίες τους για να σωθούν…
Όμως η κ. Ζαχάροβα αποκαλύπτεται καθώς στις δηλώσεις της τις τελευταίες ημέρες δεν είδαμε πουθενά και με κανένα τρόπο την καταδίκη της Τουρκίας η οποία δεν έστειλε απλώς Καλάσνικοφ στην Ουκρανία, αλλά τα Bayraktar τα οποία αποδεκατίζουν τους Ρώσους στρατιώτες και έχουν ρόλο στην ανάσχεση της ρωσικής επίθεσης. Αλλά με την Τουρκία δεν υπάρχει πρόβλημα. Εξάλλου η Τουρκία του κ. Ερντογάν μάλλον θεωρεί «μοντέλο» της την Ρωσία του Β. Πούτιν και ο Ρώσος πρόεδρος γνωρίζει ότι σε μια δύσκολη στιγμή θα μπορεί να στηριχθεί στον εξαρτώμενο από την Ρωσία, Τούρκο πρόεδρο.
Όσο για την έμμεση απειλή για την τροφοδοσία της χώρας με φυσικό αέριο, μάλλον λησμονεί η κ. Ζαχάροβα ότι δεν αρκεί αυτή η ενεργειακή εξάρτηση που αποτελεί εμπορική σχέση μεταξύ των δυο χωρών και όχι κάποια προνομιακή μεταχείριση της ομόδοξης Ελλάδας, προκειμένου η Ελλάδα να σιωπήσει στην ανατροπή του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας. Αυτό ας το περιμένει από ηγέτες όπως ο Τ. Ερντογάν και χώρες όπως η Τουρκία. Παραβλέπει επίσης ότι η Ελλάδα μέχρι την στιγμή που τα ρωσικά τανκς πέρασαν τα ουκρανικά σύνορα, σθεναρά και σε όλα τα διεθνή φόρα υποστηρίζει ότι η είναι ζωτικής σημασίας να συμπεριλαμβάνεται η Ρωσία σε κάθε νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη.
Ομιλεί η κ. Ζαχάροβα για την κοινή μας πολιτιστική κληρονομιά και κατηγορεί την Ελλάδα ότι είναι έτοιμη να μηδενίσει την ίδια την κοινή μας ιστορική κληρονομιά.
Μάλλον, δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτή η πολιτιστική κληρονομιά δεν στήθηκε στις βάσεις των ρωσικών τανκς και του αποκλεισμού πόλεων και αμάχων, με την εισβολή και βίαιη ανατροπή συνόρων με την δημιουργία κύματος προσφυγιάς. Ο Πούσκιν, ο Ντοστογιέφσκι, ο Αριστοτέλης, ο Καζαντζάκης, ο Ρίτσος, ο Μαγιακόφσκι, ο Τσαϊκόφσκι, ο Θεοδωράκης, ο Καποδίστριας, ο Υψηλάντης, ο Βαρβάκης, ο Ριζάρης ο Χαρμπούρης, ο Κωστάκης είναι η βάση αυτών των πολιτιστικών δεσμών. Και προφανώς εάν αυτό ήθελε η σημερινή ρωσική ηγεσία δεν μπορεί η φιλαρμονική του Ρωσικού Στρατού να παιανίζει αντάρτικα και άλλους ελληνικούς σκοπούς σε εκδηλώσεις στην Ελλάδα, την ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζώνονται από τα σπίτια τους, από τους συναδέλφους τους που είναι εν όπλοις…
Και κάτι τελευταίο.
Προσπερνώντας την γνωστή επιχειρηματολογία που η ρωσική πλευρά θεωρεί ότι νομιμοποιεί την εισβολή και κατοχή μέρους της Ουκρανίας από την χωρίς διεθνή νομιμοποίηση νατοϊκή επέμβαση στην Γιουγκοσλαβία, την δυτική παρέμβαση στην Συρία και στην Λιβύη (όπου βεβαίως το ερώτημα είναι τι έκανε η Ρωσία για να βοηθήσει τους Σέρβους «αδελφούς», και ότι στην Συρία η ρωσική παρέμβαση ήταν όχι για την αποκατάσταση της διεθνούς νομιμότητας αλλά για να διασώσει το καθεστώς Άσαντ και τις ρωσικές βάσεις στην Μεσόγειο) στην ανακοίνωση της κ. Ζαχάροβα περιλαμβάνεται μια απροκάλυπτη στυγνή απειλή εναντίον του Ελληνισμού της Ουκρανίας και μια τρανταχτή παράλειψη, όταν καταδικάζει την ελληνική στήριξη στην Ουκρανία.
Η κ. Ζαχάροβα απροκάλυπτα δηλώνει ότι οι Έλληνες ομογενείς θα βρεθούν στο στόχαστρο των Καλάσνικοφ που έστειλε η ελληνική κυβέρνηση στην Ουκρανία και τα οποία προβλέπει ότι θα καταλήξουν στα «εθνικιστικά αποσπάσματα των Ουκρανών που χρησιμοποιούν ως ασπίδα τους αμάχους και τους Έλληνες ομογενείς».
Η κ. Ζαχαροβα απλώς σπεύδει να προβάλει από τώρα άλλοθι και να πει ότι ο διωγμός των Ελλήνων από την Μαριούπολη και όλες τις άλλες περιοχές δεν θα γίνει από τους επιτιθέμενους Ρώσους που θέλουν να ξεμπερδεύουν με όσους δεν δέχονται την ρωσική κατοχή, μεταξύ αυτών και η πλειοψηφία των Ελλήνων της Μαριούπολης, αλλά θα είναι θύματα των Ουκρανών εθνικιστών.
Θα της είναι δύσκολο πάντως να εξηγήσει πως «προστατεύονται» από τους Ρώσους οι Έλληνες ομογενείς, με την πολιορκία των πόλεων και των χωριών τους, με το κόψιμο του νερού και του ηλεκτρικού, με τις επιθέσεις του ρωσικού πυροβολικού, με τα τελεσίγραφα για να εγκαταλείψουν τις εστίες τους για να σωθούν…
Όμως η κ. Ζαχάροβα αποκαλύπτεται καθώς στις δηλώσεις της τις τελευταίες ημέρες δεν είδαμε πουθενά και με κανένα τρόπο την καταδίκη της Τουρκίας η οποία δεν έστειλε απλώς Καλάσνικοφ στην Ουκρανία, αλλά τα Bayraktar τα οποία αποδεκατίζουν τους Ρώσους στρατιώτες και έχουν ρόλο στην ανάσχεση της ρωσικής επίθεσης. Αλλά με την Τουρκία δεν υπάρχει πρόβλημα. Εξάλλου η Τουρκία του κ. Ερντογάν μάλλον θεωρεί «μοντέλο» της την Ρωσία του Β. Πούτιν και ο Ρώσος πρόεδρος γνωρίζει ότι σε μια δύσκολη στιγμή θα μπορεί να στηριχθεί στον εξαρτώμενο από την Ρωσία, Τούρκο πρόεδρο.
Όσο για την έμμεση απειλή για την τροφοδοσία της χώρας με φυσικό αέριο, μάλλον λησμονεί η κ. Ζαχάροβα ότι δεν αρκεί αυτή η ενεργειακή εξάρτηση που αποτελεί εμπορική σχέση μεταξύ των δυο χωρών και όχι κάποια προνομιακή μεταχείριση της ομόδοξης Ελλάδας, προκειμένου η Ελλάδα να σιωπήσει στην ανατροπή του διεθνούς δικαίου και της διεθνούς νομιμότητας. Αυτό ας το περιμένει από ηγέτες όπως ο Τ. Ερντογάν και χώρες όπως η Τουρκία. Παραβλέπει επίσης ότι η Ελλάδα μέχρι την στιγμή που τα ρωσικά τανκς πέρασαν τα ουκρανικά σύνορα, σθεναρά και σε όλα τα διεθνή φόρα υποστηρίζει ότι η είναι ζωτικής σημασίας να συμπεριλαμβάνεται η Ρωσία σε κάθε νέα αρχιτεκτονική ασφάλειας στην Ευρώπη.
Ομιλεί η κ. Ζαχάροβα για την κοινή μας πολιτιστική κληρονομιά και κατηγορεί την Ελλάδα ότι είναι έτοιμη να μηδενίσει την ίδια την κοινή μας ιστορική κληρονομιά.
Μάλλον, δεν αντιλαμβάνεται ότι αυτή η πολιτιστική κληρονομιά δεν στήθηκε στις βάσεις των ρωσικών τανκς και του αποκλεισμού πόλεων και αμάχων, με την εισβολή και βίαιη ανατροπή συνόρων με την δημιουργία κύματος προσφυγιάς. Ο Πούσκιν, ο Ντοστογιέφσκι, ο Αριστοτέλης, ο Καζαντζάκης, ο Ρίτσος, ο Μαγιακόφσκι, ο Τσαϊκόφσκι, ο Θεοδωράκης, ο Καποδίστριας, ο Υψηλάντης, ο Βαρβάκης, ο Ριζάρης ο Χαρμπούρης, ο Κωστάκης είναι η βάση αυτών των πολιτιστικών δεσμών. Και προφανώς εάν αυτό ήθελε η σημερινή ρωσική ηγεσία δεν μπορεί η φιλαρμονική του Ρωσικού Στρατού να παιανίζει αντάρτικα και άλλους ελληνικούς σκοπούς σε εκδηλώσεις στην Ελλάδα, την ώρα που εκατομμύρια άνθρωποι ξεριζώνονται από τα σπίτια τους, από τους συναδέλφους τους που είναι εν όπλοις…
Και κάτι τελευταίο.
Οι σχέσεις μεταξύ των δυο χωρών και των δυο λαών έρχονται από μακριά και πάνε μακριά. Δεν εξαφανίζονται επειδή ο Β. Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία, ούτε επειδή τα τελευταία χρόνια στηρίζει και δίνει φιλί της ζωής στον Τ. Ερντογάν, ο οποίος έτσι βρίσκει την ευκαιρία να απειλεί με αντίστοιχες πολιτικές την Ελλάδα… Και όσο για τα ομόδοξα έθνη, γινόμαστε όλοι μάρτυρες της μεταχείρισης που επεφύλαξε η ορθόδοξη ρωσική ηγεσία στους ορθόδοξους Ουκρανούς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου