Υπήρξαν και άλλοι πριν από μας διδάξαντες. Στο Ισραήλ με το green pass. Στη Νέα Υόρκη με τον δήμαρχο να προσφέρει μέσω συλλόγων 200 δολάρια σε κάθε εμβολιασμένο, ενώ εταιρείες πρόσφεραν δώρα από… μαριχουάνα, αναψυκτικά και μπύρες, ως δωρεάν ενοικίαση ιστιοσανίδων! Στο Χονκ Κονγκ δόθηκε ημερήσια άδεια τους δημοσίους υπαλλήλους. Στο Μάι Τάι της Ταυλάνδης υπήρξε λοταρία με... αγελάδες. Στο Μακάο -ως πιο κοσμοπολίτικο- έδωσαν... δωροεπιταγές.
Στη Μόσχα ο δήμαρχος έβαλε σε κλήρο αυτοκίνητα. Στη φτωχή Σερβία ο πρόεδρος Βούτσιτς ανακοίνωσε βοήθεια 3.000 (25 ευρώ) για επιβράβευση. Στο Πεκίνο έδιναν δυο καρτέλες… με αυγά, και σε διάφορες περιοχές της αχανούς χώρας δόθηκαν άλευρα, χαρτομάντηλα, δωρεάν εισιτήρια σε πάρκα, κλπ.
Στην Ινδία συλλογικά οι χρυσοχόοι δώριζαν στις εμβολιασμένες, σκουλαρίκια μύτης, ενώ στην Ινδονησία, ως πιο αυταρχικοί βρήκαν τον τρόπο αλλιώς: Μείωση επιδομάτων στους ανεμβολίαστους!
Αυτά είναι λίγες, και απλώς ενδεικτικές, από τις δεκάδες ευφάνταστες πρωτοτυπίες που εξήντλησαν επίσημοι φορείς και μεγάλες εταιρίες σε όλο τον κόσμο, προκειμένου να προσελκύσουν σε εμβολιασμό (τα ανωτέρω είναι πληροφορίες από σοβαρές πηγές, όπως Fortune, Forbes, Guardian, Reuters, κ.α.)
Και πουθενά για τέτοιες πρωτοβουλίες δεν σήκωσε κουρνιαχτό η αντιπολίτευση, επειδή συναισθανόταν την αδήριτη ανάγκη να παρακινηθούν οι λαοί να εμβολιαστούν.
Δεν μας απασχολεί το θέμα από την... βιοηθική του πλευρά, καθώς τέτοια πλευρά για μας δεν υφίσταται, αφού εναπόκειται αβίαστα στην ελεύθερη βούληση των νέων της χώρας μας. Άλλωστε τη «βιοηθική» την ανέλαβε η φιλοσοφία των ελληνικών social media, και την πολιτική αντίθεση ο Τσίπρας.
Ο άνθρωπος που έδινε ανοιξιάτικα επίδομα για να εξαγοράσει ψήφους και ανενδοίαστα τα βάφτιζε 13η σύνταξη Χριστουγέννων, κατηγορεί τον Μητσοτάκη για το 150ρι.
Στην Ινδία συλλογικά οι χρυσοχόοι δώριζαν στις εμβολιασμένες, σκουλαρίκια μύτης, ενώ στην Ινδονησία, ως πιο αυταρχικοί βρήκαν τον τρόπο αλλιώς: Μείωση επιδομάτων στους ανεμβολίαστους!
Αυτά είναι λίγες, και απλώς ενδεικτικές, από τις δεκάδες ευφάνταστες πρωτοτυπίες που εξήντλησαν επίσημοι φορείς και μεγάλες εταιρίες σε όλο τον κόσμο, προκειμένου να προσελκύσουν σε εμβολιασμό (τα ανωτέρω είναι πληροφορίες από σοβαρές πηγές, όπως Fortune, Forbes, Guardian, Reuters, κ.α.)
Και πουθενά για τέτοιες πρωτοβουλίες δεν σήκωσε κουρνιαχτό η αντιπολίτευση, επειδή συναισθανόταν την αδήριτη ανάγκη να παρακινηθούν οι λαοί να εμβολιαστούν.
Δεν μας απασχολεί το θέμα από την... βιοηθική του πλευρά, καθώς τέτοια πλευρά για μας δεν υφίσταται, αφού εναπόκειται αβίαστα στην ελεύθερη βούληση των νέων της χώρας μας. Άλλωστε τη «βιοηθική» την ανέλαβε η φιλοσοφία των ελληνικών social media, και την πολιτική αντίθεση ο Τσίπρας.
Ο άνθρωπος που έδινε ανοιξιάτικα επίδομα για να εξαγοράσει ψήφους και ανενδοίαστα τα βάφτιζε 13η σύνταξη Χριστουγέννων, κατηγορεί τον Μητσοτάκη για το 150ρι.
Τώρα θυμήθηκε την κοινωνική αλληλεγγύη που δεν εξαγοράζεται;
Όταν ήταν φίσκα οι ΜΕΘ το κόμμα του έκανε πορείες, δεχόμενος ο ίδιος το ρίσκο. Δεν υπήρξε πουθενά τέτοια αντιπολίτευση.
Υπήρξαν πολιτικές αντιθέσεις για τον ιό και πορείες από ακροδεξιά κόμματα (όπως η AFD της Γερμανίας). Αλλά εκείνοι πίστευαν ότι ο ιός ήταν μούφα. Κόμμα που να πιστεύει ότι ο ιός όντως υπάρχει και την ίδια στιγμή να καλεί σε συγκεντρώσεις, μόνο ένα στον πλανήτη!
Λογικό να εξακολουθεί να κάνει… αντιπολίτευση του «ιού». Θα το έκανε και στα πάνω του, πόσο μάλλον τώρα που είναι στριμωγμένος.
Η πανσπερμία του ΣΥΡΙΖΑ τώρα φαίνεται. Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν την απομάγευση του Τσίπρα, και αυτό το εισπράττουν τα στελέχη. Και προβάλουν τις δικές τους αντιρρήσεις, το ίδιο ανορθολογικές με του Τσίπρα, αλλά τουλάχιστον διαθέτουν το τεκμήριο της πολιτικής «ειλικρίνειας» - συνυφασμένο φυσικά με τις ιδεολογικές τους εμμονές.
Σαν την περίπτωση του Ελληνικού, ας πούμε. Ο κόσμος θέλει δουλειές, εύχεται να ανοίξει το Ελληνικό, αλλά ο Φίλης, ο Δρίτσας, ο Τσακαλώτος κ.α. ήταν αντίθετοι. Και όσο για τον προβληματισμό που εξέφραζαν, εάν είναι σωστή η επένδυση, 4,5 χρόνια ήταν κυβέρνηση. Ας εφάρμοζαν τη δική τους πρόταση, βασισμένη στη μελέτη του δικού τους Μπελαβίλα. Αυτοί δεν έκαναν εντελώς τίποτα, και τη ώρα που πήγαινε να ανοίξει το έργο έλεγαν όχι!
Ή σαν προχθές πάλι, που στελέχη της αριστερής πτέρυγας («Ομπρέλα» και «53» - βαριά ονόματα που πέρασαν από υπουργοί, όπως Φίλης, Τσακαλώτος, Σκουρλέτης, Βίτσας, Βούτσης, κ.α.) στο Πολιτικό Συμβούλιο απαίτησαν να μην ψηφίσει το κόμμα την οικονομική ενίσχυση για την Fraport.
Το γεγονός ότι ήταν δική τους σύμβαση, δεν τους πτόησε. Αφού πέρασαν από τις άνετες υπουργικές πολυθρόνες, τώρα που τις έχασαν ξαναβρήκαν τον αντισυστημικό εαυτό τους, σύμφωνα με τον οποίο οι συμβάσεις του αστικού κράτους (υπογεγραμμένες από τους ίδιους) δεν διέπονται από την ηθική της συνέπειας, και δεν δεσμεύουν τους υπογράψαντες… εκπροσώπους του λαού (έτσι θεωρούν εαυτούς, όχι επειδή είναι κοινοβουλευτικοί πατέρες, απλώς επειδή είναι αριστεροί!).
Τελικά, έσυραν τον Τσίπρα στο «παρών», κάτι που αποτελεί εσωκομματική ήττα του. Καταδεικνύει ότι δεν είναι ο άλλοτε πανίσχυρος. Είναι αναγκασμένος να συμβιβάζεται με τους συντρόφους του.
Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι καιροί που δεν του άρεσε η απόφαση των συνέδρων και έβαλε ένα ολόκληρο συνεδριακό σώμα να ψηφίσει κατά τη βούλησή του!
Συνάμα όμως καταδεικνύεται και ο πέραν πάσης λογικής, ιδεοληπτικός σεχταρισμός των «βαριών ονομάτων», που παρότι πέρασαν από θέσεις, και παρότι όλοι τους έχουν πλέον ηλικία, δεν έχουν συναίσθηση, άρα και σύνδεση, με τις στοιχειώδεις αναγκαιότητες της ελληνικής κοινωνίας.
Τελικά, ο Μητσοτάκης κινδυνεύει περισσότερο από τα αλλόφρονα social media παρά από την συγκεκριμένη αντιπολίτευση!
Λογικό να εξακολουθεί να κάνει… αντιπολίτευση του «ιού». Θα το έκανε και στα πάνω του, πόσο μάλλον τώρα που είναι στριμωγμένος.
Η πανσπερμία του ΣΥΡΙΖΑ τώρα φαίνεται. Οι δημοσκοπήσεις καταδεικνύουν την απομάγευση του Τσίπρα, και αυτό το εισπράττουν τα στελέχη. Και προβάλουν τις δικές τους αντιρρήσεις, το ίδιο ανορθολογικές με του Τσίπρα, αλλά τουλάχιστον διαθέτουν το τεκμήριο της πολιτικής «ειλικρίνειας» - συνυφασμένο φυσικά με τις ιδεολογικές τους εμμονές.
Σαν την περίπτωση του Ελληνικού, ας πούμε. Ο κόσμος θέλει δουλειές, εύχεται να ανοίξει το Ελληνικό, αλλά ο Φίλης, ο Δρίτσας, ο Τσακαλώτος κ.α. ήταν αντίθετοι. Και όσο για τον προβληματισμό που εξέφραζαν, εάν είναι σωστή η επένδυση, 4,5 χρόνια ήταν κυβέρνηση. Ας εφάρμοζαν τη δική τους πρόταση, βασισμένη στη μελέτη του δικού τους Μπελαβίλα. Αυτοί δεν έκαναν εντελώς τίποτα, και τη ώρα που πήγαινε να ανοίξει το έργο έλεγαν όχι!
Ή σαν προχθές πάλι, που στελέχη της αριστερής πτέρυγας («Ομπρέλα» και «53» - βαριά ονόματα που πέρασαν από υπουργοί, όπως Φίλης, Τσακαλώτος, Σκουρλέτης, Βίτσας, Βούτσης, κ.α.) στο Πολιτικό Συμβούλιο απαίτησαν να μην ψηφίσει το κόμμα την οικονομική ενίσχυση για την Fraport.
Το γεγονός ότι ήταν δική τους σύμβαση, δεν τους πτόησε. Αφού πέρασαν από τις άνετες υπουργικές πολυθρόνες, τώρα που τις έχασαν ξαναβρήκαν τον αντισυστημικό εαυτό τους, σύμφωνα με τον οποίο οι συμβάσεις του αστικού κράτους (υπογεγραμμένες από τους ίδιους) δεν διέπονται από την ηθική της συνέπειας, και δεν δεσμεύουν τους υπογράψαντες… εκπροσώπους του λαού (έτσι θεωρούν εαυτούς, όχι επειδή είναι κοινοβουλευτικοί πατέρες, απλώς επειδή είναι αριστεροί!).
Τελικά, έσυραν τον Τσίπρα στο «παρών», κάτι που αποτελεί εσωκομματική ήττα του. Καταδεικνύει ότι δεν είναι ο άλλοτε πανίσχυρος. Είναι αναγκασμένος να συμβιβάζεται με τους συντρόφους του.
Πέρασαν ανεπιστρεπτί οι καιροί που δεν του άρεσε η απόφαση των συνέδρων και έβαλε ένα ολόκληρο συνεδριακό σώμα να ψηφίσει κατά τη βούλησή του!
Συνάμα όμως καταδεικνύεται και ο πέραν πάσης λογικής, ιδεοληπτικός σεχταρισμός των «βαριών ονομάτων», που παρότι πέρασαν από θέσεις, και παρότι όλοι τους έχουν πλέον ηλικία, δεν έχουν συναίσθηση, άρα και σύνδεση, με τις στοιχειώδεις αναγκαιότητες της ελληνικής κοινωνίας.
Τελικά, ο Μητσοτάκης κινδυνεύει περισσότερο από τα αλλόφρονα social media παρά από την συγκεκριμένη αντιπολίτευση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου