Αυτό το διαχρονικά άγαρμπο και άδικο τσουβάλιασμα με μια ενιαία μαύρη ταμπέλα απ’ έξω (είστε όλοι σας συνέχεια του δοσιλογισμού και του μαυραγοριτισμού), αυτή η εκδικητική δαμόκλειος σπάθη που η αριστερά κρεμά μονίμως πάνω από την κεφαλή της κοινωνίας (η επόμενη φορά θα είναι αλλιώς), ήταν η καθοριστική αιτία που άφησε το τότε ΚΚΕ δίχως κανέναν... κοινωνικό σύμμαχο να πολεμά εναντίον όλων ώσπου ηττήθηκε και τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ εκτός εξουσίας μέσα σε μια πενταετία.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κερδίσει τους κεντρώους, τους μετριοπαθείς, τους λογικούς και τους παραγωγικούς ανθρώπους που τώρα (παρά την μουρμούρα τους επιλέγουν Μητσοτάκη), δεν πρόκειται να δει εξουσία στον αιώνα τον άπαντα. Του αρέσουν του κοσμάκη οι Κολοκοτρωνο-Μακρυγιάννηδες, αλλά στην διακυβέρνηση προτιμά κάποιον φυσιολογικό κανονικό άνθρωπο της σύγχρονης εποχής, που φωνάζει λιγότερο και πράττει περισσότερα δίχως να έχει έτοιμη την χερούκλα για να δώσει κατραπακιά.
Επίσης, ακόμα κι αν ο πολίτης διαλέξει Κολοκοτρονο-Μακρυγιάννη για να τον κυβερνήσει, προτιμά να κάνει ο ίδιος την ιστορική αυτή ταύτιση κι όχι να δει κάποιον να φορά από μόνος του μια περικεφαλαία, να κάνει σάλτο πάνω σε μια πέτρα κι από κει να φωνάζει «εγώ είμαι ο Γέρος του Μοριά και τούτοι εδώ είναι κοτζαμπάσηδες που θα σφάξω». Αυτός, από τους είκοσι του ακροατηρίου του ενδέχεται να βρει δυο να τον ακολουθήσουν, αλλά οι υπόλοιποι δεκαοκτώ θα χασκογελάσουν και θα πάνε αλλού.
Μ’ άλλα λόγια, ο Κλίντον έλεγε «είναι η οικονομία, ηλίθιε», οι ΣΥΡΙΖαίοι πρέπει να πουν «είναι οι κεντρώοι, μάγκα μου». Όσο δεν το λένε, δεν τους σώζει όχι η επίκληση του καπετάν-Θοδωράκη και του στρατηγού Μακρυγιάννη, αλλά ούτε παρέλαση στο Σύνταγμα ολόκληρου το άλμπουμ των ηρώων που ζωγράφισε ο Κράτσαϊζεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου