Και ιδεοληπτικοί… και κυνικοί!

Όταν έγραφα για τον ΣΥΡΙΖΑ, πίστευα πως οι άνθρωποι ήταν μαρξιστές, πίστευαν στην ιδεολογία τους με εντιμότητα και έκρινα πως, επειδή αυτή η ιδεολογία ήταν εκτός τόπου και χρόνου, θα προξενούσαν ζημία στην πατρίδα μας. 

Μπορεί να έκαναν πολλά λάθη τακτικής από την πρώτη μέρα που ανέλαβαν τη διακυβέρνηση του τόπου, όμως αυτά απέρρεαν από την ιδεοληπτική προσέγγιση της πραγματικότητας. Όχι από ανεντιμότητα.
Έπεσα κατά 50% έξω, σε αυτήν την εκτίμηση. Γιατί...
παράλληλα με την εγγενή ιδεοληψία τους, αναφάνηκε σταδιακά και ένας απίστευτος κυνισμός. Μία παντελής έλλειψη ευαισθησίας, μία εκδήλωση των προθέσεων τους χωρίς να καταβληθεί εκ μέρους τους καμία προσπάθεια μετριασμού της δυσαρέσκειας που μπορεί να προκαλέσει, περιφρονώντας πλήρως αυτούς κατά των οποίων στρέφονται οι αποφάσεις τους. Ήταν και είναι και ανέντιμοι...
Ο κυνισμός ήταν πάντα η άλλη όψη του ψεύδους. Ήταν το προκάλυμμα του. Η ενσυνείδητη χρήση του ψεύδους είναι ο ορισμός του κυνισμού, σε τελική ανάλυση. Και κυριαρχούσε σε καθεστώτα που ελάχιστη σχέση είχαν με τη δημοκρατία και τους θεσμούς της, καθώς οι συνέπειες αυτής της συμπεριφοράς δεν παρήγαν ορατά πολιτικά αποτελέσματα. 

Έτσι, ο επιδεικνυόμενος κυνισμός από την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, σε συνδυασμό με τα ιδεολογικά προτάγματα του, δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα για την ποιότητα της δημοκρατίας μας.
Ο τρόπος που αντιμετωπίστηκαν οι χειρώνακτες μεταλλωρύχοι από τον αρμόδιο υπουργό δείχνει πως δεν υπάρχουν φραγμοί στην άσκηση πολιτικής, ώστε αυτή να συμβαδίζει με τους ελάχιστα αποδεκτούς κανόνες ηθικής. 

Η επίθεση του υπουργού –γόνου εφοπλιστικής οικογένειας– κατά των προλεταρίων των Σκουριών, πως « δεν έχουν ταξική συνείδηση», γιατί δεν συμπαρατάσσονται με την αριστερή κυβέρνηση κατά της εργοδοσίας, είναι τόσο κυνική που η πολιτική της διάσταση εξαφανίζεται.
Ο κυνισμός είναι το μέσο για την ηθική εξόντωση των αντιπάλων, μετατρέπεται δηλαδή από τους φορείς ολοκληρωτικών ιδεολογιών σε πολιτικό όπλο.
Η υπόθεση των Σκουριών φανερώνει και από μία άλλη οδό τον κυνισμό της εθνολαϊκιστικής εξουσίας. Με την πλήρη περιφρόνηση των δικαστικών αποφάσεων, την αδιαφορία για την απώλεια θέσεων εργασίας και των τόσο αναγκαίων εσόδων για το ελληνικό δημόσιο και τα Ταμεία, μόνο και μόνο για να εκπληρωθούν οι κινηματικές αντιλήψεις του ΣΥΡΙΖΑ και να εκτονώνονται οι μπαχαλάκηδες που τον ακολουθούν.
Αυτό το εκρηκτικό μείγμα ιδεολογικού φανατισμού και κυνισμού, που κυριαρχεί στον πολιτικό λόγο και στην πολιτική πρακτική της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, εγκυμονεί κινδύνους για την κοινοβουλευτική δημοκρατία και τους θεσμούς της, γιατί περιφρονεί βαθύτατα τα κοινωνικά σύνολα που στοχοποιεί και προσπαθεί να τα εξοντώσει ηθικά.
Βέβαια, όπου κυβέρνησαν οι μαρξιστές ο κυνισμός ήταν ένα χρήσιμο πολιτικό εργαλείο, γιατί είναι σύμφυτος με τη λογική των συγκρούσεων και των ρήξεων, των κοινωνικών ανατροπών και της ταξικής πάλης. Της πολιτικής εξόντωσης (και πολλές φορές και της βιολογικής) έπρεπε να προηγηθεί η ηθική εξόντωση.
Και αυτή η διαδικασία ήταν και είναι μία κυνική διαδικασία, χωρίς ηθικούς φραγμούς. Μία διαδικασία ξένη προς τις αρχές του ουμανισμού, καθώς καταρρακώνει κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας.


Σάκης Μουμτζής
Liberal
orthografos