Σε κάθε εποχή, οι ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας διαφέρουν. Και οι δρόμοι της κατανόησης αυτών των αναγκών επίσης. Κανένα ιδεολογικό σχήμα δεν αντέχει στον χρόνο και δεν μπορεί να διεκδικεί την προσχώρηση των ανθρώπων σε αυτό, αν δεν συντελεί στην κατανόηση, αν δεν γίνεται παράγοντας εξέλιξης, αν δεν έχει αυθεντική σχέση με την πραγματικότητα.
Ελλάδα, Δεκέμβριος 2014: Τι κάνει κανείς; Πώς στέκεται απέναντι στη συσσωρευμένη ανάγκη, στο κοινωνικό αδιέξοδο και την πολιτική αναντιστοιχία με την πραγματικότητα και, ως εκ τούτου, έναντι των συνακόλουθων κοινωνικών προσδοκιών;..
Πώς απαντάει κανείς στις θριαμβολογικές προσεγγίσεις και τις σωτηριολογικές υποσχέσεις, που πρόδηλα αποτελούν παγίδα για τους ανθρώπους;
Πώς αντικρούει κανείς τα «επιχειρήματα», που διεκδικούν την ολοκληρωτική αλήθεια; Και μην ξεχνάμε ποτέ, ο διεκδικητής της ολοκληρωτικής αλήθειας διεκδικεί τη σιωπή του άλλου.
Μία είναι η απάντηση. Ο περιορισμός της ισχύος. Ο περιορισμός της πολιτικής αυτάρκειας. Η άρνηση της φαντασίωσης της παντοδυναμίας, την οποία γεννάει η πολιτική ισχύς.
Όποιος ενδιαφέρεται για την κίνηση των πραγμάτων, όποιος πιστεύει ότι η μεταβολή μπορεί να κυοφορεί κάτι καλύτερο από την αδράνεια - την αδράνεια που με τη σειρά της κυοφορεί κάθε ισχυρή εξουσία, αφού αυτή την αυτοσυντήρησή της μόνο προτάσσει - ένα δρόμο έχει μπροστά του.
Έναν δρόμο έχουμε μπροστά μας. Στις εκλογές που έρχονται, η απόκρουση, η συνειδητή απόκρουση κάθε αυτοδυναμίας, είναι ο δρόμος. Η στάση αυτή, στις συνθήκες που ζούμε, επειδή μας φέρνει πιο κοντά στην πραγματικότητα και στη συνειδητοποίησή της, είναι μια επαναστατική πράξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου