Η ιστορία επαναλαμβάνεται! Παραλληλισμός μεταξύ των αρχαίων πολιτικών προσώπων και των σημερινών κυβερνώντων.

Ο Αθηναίος ρήτωρ Δημοσθένης και το μεγάλο οικονομικό σκάνδαλο των "Άρπαλείων χρημάτων" στην Αρχαία Αθήνα (324 π. Χ.)

Ο Άρπαλος του Μαχάτα (Ελιμιώτης) καταγόταν από παλαιά αριστοκρατική οικογένεια της Μακεδονίας και ήταν παιδικός φίλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. 

Κατά την εκστρατεία του στην Περσία ο Αλέξανδρος τον είχε ορίσει βασικό ταμία και διαχειριστή του βασιλικού θησαυροφυλακίου λόγω ενός σωματικού προβλήματος που είχε. 

Πριν από τη μάχη της Ισσού (Νοέμβριος 333 π.Χ.), ο Άρπαλος παρασυρμένος από τον Ταυρίσκο, έφυγε μαζί του δυτικά, παίρνοντας μαζί του όλα τα χρήματα της στρατιάς και κατέφυγε στα Μέγαρα.

Ο Μ. Αλέξανδρος δέχτηκε τη μετάνοιά του, τον ξανακάλεσε δίπλα του και τον όρισε εκ νέου γενικό διαχειριστή των θησαυρών του κράτους με έδρα τα Εκβάτανα (όπου αργότερα δολοφονήθηκε ο στρατηγός Παρμενίων)...

Όταν ο Αλέξανδρος ξεκίνησε για την τελευταία του μακρινή εκστρατεία προς την Ινδία, ο Άρπαλος θεώρησε απίθανο να γυρίσει πίσω ο Μακεδόνας
Βασιλιάς ζωντανός από μια τόσο μακρινή και επικίνδυνη εκστρατεία, και επιδόθηκε στην
κατασπατάληση των χρημάτων του Βασιλικού θησαυροφυλακίου, διάγοντας έναν βίο γεμάτο με συμπόσια και ακολασίες(αὑτῷ τε πράγματα συνειδὼς πονηρὰ δι’ ἀσωτίαν).

Όταν όμως το 325 π.Χ. ο Άρπαλος έμαθε πως ο Αλέξανδρος νίκησε και επέστρεφε στην Βαβυλώνα έχοντας πληροφορίες για τις ατασθαλίες του, γνώριζε ότι τον περίμενε πολύ σκληρή τιμωρία.

Πανικόβλητος από αυτή την εξέλιξη ο Άρπαλος υπεξαίρεσε 5.000 τάλαντα από το Βασιλικό θησαυροφυλάκιο (ποσό αστρονομικό για την εποχή) και απέδρασε στην Μικρά Ασία για να αποφύγει την βασιλική οργή. Εκεί οργάνωσε στρατό από έξι χιλιάδες μισθοφόρους, αγόρασε έναν μικρό στόλο από τριήρεις και πέρασε στον Ελλαδικό χώρο με προορισμό την Αθήνα. Στην Αθήνα το 324 π. Χ. η αντιμακεδονική πολιτική πτέρυγα ήταν πανίσχυρη, παρά την στρατιωτική παντοδυναμία των Μακεδόνων, με κυρίαρχες μορφές τον Υπερείδη, τον Δείναρχο αλλά κορυφαίο τον σημαντικότερο ρήτορα της Αρχαιότητας Δημοσθένη. Η Μακεδονική πτέρυγα, επίσης πολιτικά ισχυρή, αντιπροσωπευόταν από τον Δημάδη αλλά κυρίως από τον σώφρονα Φωκίωνα. Οι Αθηναίοι αντιμετώπισαν με έντονη καχυποψία την έλευση του Άρπαλου. Αρχικώς του απαγορεύτηκε η είσοδος στην πόλη με τους μισθοφόρους του μετά από εισήγηση του Δημοσθένη(ὁ δὲ Δημοσθένης πρῶτον μὲν ἀπελαύνειν συνεβούλευε τὸν Ἅρπαλον) και την σύμφωνη γνώμη του Φωκίωνα έτσι ώστε να μην δωθεί αφορμή στον Αλέξνδρο να επιτεθεί κατά της Αθήνας(καὶ φυλάττεσθαι, μὴ τὴν πόλιν ἐμβάλωσιν εἰς πόλεμον ἐξ οὐκ ἀναγκαίας καὶ ἀδίκου προφάσεως). Τελικώς ο στρατηγός Φιλοκλής επέτρεψε την είσοδο του Άρπαλου στην Αθήνα ατομικά ως ικέτη.

Ο Άρπαλος αμέσως άρχισε να δωροδοκεί πολιτικούς της αντιμακεδονικής μερίδας, ενώ διέδιδε στην πόλη ότι ο Αλέξανδρος αντιμετώπιζε ανυπέρβλητες δυσκολίες στην Περσία, πολλοί σατράπες είχαν εξεγερθεί εναντίον του, έτσι ήταν ευκαιρία για την Αθήνα να διεκδικήσει εκ νέου την ανεξαρτησία της. Σύντομα ο στρατηγός Αντίπατρος, τοποτηρητής του Αλέξανδρου στην Μακεδονία, απαίτησε με αγγελιοφόρο του την άμεση παράδοση του Άρπαλου. Οι αντιμακεδόνες δημαγωγοί Υπερείδης και Δείναρχος προσπάθησαν να ξεσηκώσουν τους Αθηναίους υποστηρίζοντας ότι η χρησιμοποίηση των κλεμμένων χρημάτων του Άρπαλου θα βοηθούσε την Αθήνα να αντιταχθεί με αξιώσεις στον Αλέξανδρο. Ο Δημοσθένης υποστήριξε μια μέση λύση (που τελικώς υιοθετήθηκε): Οι Αθηναίοι δεν

θα παρέδιδαν τον Άρπαλο στον Αντίπατρο, αλλά θα τον φυλάκιζαν και θα κατέθεταν τα χρήματα του στην Ακρόπολη ώσπου να αποφασίσουν αν τελικώς θα τον παρέδιδαν στον Αλέξανδρο. Όταν όμως συνελήφθη ο Άρπαλος, ενώ είχε εισέλθει στην πόλη με 700 τάλαντα, βρέθηκαν μόλις τα 350. Ο Δημοσθένης και οι υπόλοιποι Αθηναίοι που ορίστηκαν να εκτελέσουν την απόφαση του δήμου απέκρυψαν ότι έλλειπαν τα χρήματα.

Μέγας Αλέξανδρος

Η συνέχεια ήταν εξίσου δραματική. Ο Άρπαλος κατάφερε να δραπετεύσει από τις Αθηναϊκές φυλακές, κατέφυγε στην Κρήτη, όπου δολοφονήθηκε από τον αξιωματικό  της μισθοφορικής φρουράς του Θίμβρωνα. Η απόδραση του όμως, αποτέλεσε σκάνδαλο για τους Αθηναίους που γιγαντώθηκε όταν μαθεύτηκε πως στην Ακρόπολη τελικώς ήταν κατατεθειμένα 350 τάλαντα. Η φιλομακεδονική παράταξη κατηγόρησε τον Δημοσθένη ότι είχε χρηματιστεί από τον Άρπαλο και εσκεμμένα είχε αποκρύψει το έλλειμμα στα χρήματα που βρέθηκαν στον Μακεδόνα αποστάτη. Ο Δημοσθένης ζήτησε από τον δήμο να γίνει λεπτομερής έρευνα επί του θέματος από τον Άρειο Πάγο και για όσους βρεθούν αποδείξεις να εισαχθούν σε δίκη (Ὁ δὲ Δημοσθένης ὁμόσε χωρῶν εἰσήνεγκε ψήφισμα, τὴν ἐξ Ἀρείου πάγου βουλὴν ἐξετάσαι τὸ πρᾶγμα καὶ τοὺς ἐκείνῃ δόξαντας ἀδικεῖν δοῦναι δίκην). μετά από έρευνες και ανακρίσεις το πόρισμα κατέληξε σε έναν κατάλογο ονομάτων όσων είχαν χρηματιστεί από τον Άρπαλο. Πρώτο ήταν αυτό του Δημοσθένη με 20 τάλαντα, αποδεικνύοντας και τον πλήρη εκμαυλισμό και την σήψη που είχε επέλθει στην Αθηναϊκή δημοκρατία την εποχή εκείνη. Ο Δημοσθένης φαίνεται ότι παραδέχθηκε ότι έλαβε το ποσό αυτό από τον Άρπαλο, αλλά το απέδωσε αυτούσιο στο ταμείο του Θεωρικού που παρουσίαζε έλλειμμα. Η ομολογία αυτή όμως δεν ήταν αρκετή για να τον αθωώσει καθώς αντιμετώπιζε το μίσος όχι μόνο των μακεδονιζόντων αλλά και των παλαιών στενών συνεργατών του. Η υπόθεση χρηματισμού του από τον Άρπαλο εκδικάστηκε στην Ηλιαία με βασικούς κατήγορους, τους δύο παλαιούς συνεργάτες του Υπερείδη και Δείναρχο.
Ο Δείναρχος έφτασε να το κατηγορήσει

μέχρι και ως κόλακα του Φιλίππου! Ο Υπερείδης ως δεύτερος ενάγων, κατηγόρησε ανοιχτά τον Δημοσθένη ότι αυτός βοήθησε στην απόδραση του Άρπαλου για να καλύψει τον χρηματισμό του.

Υπερείδης (390 π.Χ. – 322 π.Χ.)

Η απόφαση του δικαστηρίου ήταν καταδικαστική. Ο Δημοσθένης καταδικάστηκε σε βαρύ πρόστιμο 50 ταλάντων και επειδή δεν είχε να το πληρώσει, φυλακίστηκε.  Μετά από πέντε μέρες ο Δημοσθένης απέδρασε από την φυλακή και περιπλανήθηκε εξόριστος στην Αίγινα και στον Πόρο, σε κακή ψυχολογική κατάσταση από την ατίμωση που είχε υποστεί. Ήταν οδυνηρό για τον μεγάλο ρήτορα που είχε πρωταγωνιστήσει επί 30 χρόνια στην πολιτική ζωή των Αθηνών, να βρίσκεται στην αφάνεια και την ατίμωση της εξορίας. Αυτή όμως η κατάσταση του δεν έμελλε να παραταθεί για πολύ. Ο Μέγας Αλέξανδρος πέθανε στην Βαβυλώνα στις 13 Ιουνίου 323 π.Χ. Ο θάνατος του αναπτέρωσε τις ελπίδες των Ελληνικών πόλεων για ανεξαρτησία. Στην Αθήνα εμφανίστηκε ο Λεωσθένης με 8.000 μισθοφόρους και προσπαθούσε με την συνεργασία της αντιμακεδονικής παράταξης να ξεσηκώσει την Αθήνα σε νέα επανάσταση. Μέσα σε αυτό το ευνοϊκό κλίμα οι Αθηναίοι άλλαξαν στάση έναντι του Δημοσθένη. Βρήκαν έναν νομιμοφανή τρόπο για να τον αποκαταστήσουν και απέστειλαν μια τριήρη στην Αίγινα για να τον παραλάβει και να τον φέρει στην Αθήνα.

Η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε ήταν αποθεωτική. Πλήθος λαού με επικεφαλής τους άρχοντες και τους ιερείς κατευθύνθηκαν αυθόρμητα στον Πειραιά για να τον υποδεχθούν. Το μαρτυρικό τέλος όμως του μεγαλύτερου ρήτορα της Αρχαιότητας απείχε μόλις ένα χρόνο μακριά....

Είναι απίστευτος ο παραλληλισμός που μπορεί να γίνει μεταξύ των αρχαίων πολιτικών προσώπων και των σημερινών κυβερνώντων. Η ιστορία επαναλαμβάνεται μόνο που τώρα στην θέση 'Αρπαλου έχουμε την Siemens , την ΜΑΝ, την Hoechtief , την Deutsche Telekom , την ΡΟΕ, την EnBW Energie Baden-Wuerttemberg. Mέσω Χριστοφοράκου (που με ασυλία στην Γερμανία όπως ο φίλος μας ο 'Αρπλαος βρήκε ασυλία στην Αθήνα και παρόλο που καταχράστηκε χρήμα και στις δυο πόλεις-κράτη βρήκε τρόπο να διαφύγει) και άλλων οι σύγχρονοι Αθηναίοι (Έλληνες), δωροδοκούνται  για ακόμα μια φορά όπως κατέγραψαν τα βιβλία τις ιστορίας.

Το τέλος του Άρπαλου δεν ήταν και τόσο καλό αφού δολοφονήθηκε, αρκετοί έχουν την ελπίδα ότι η ιστορία να επαναληφθεί και αυτήν την φορά, για όσους καταχράστηκαν δημόσιο χρήμα στην Ελλάδα του σήμερα.

Πηγές: Written By φιλίστωρ Ι. Β. Δ. 

Ptolemeosgr