Όλα ξεκίνησαν όταν από μόνες τους δεν πουλούσαν αρκετά πια και οι εκδότες είπαν να τις σπρώξουν λίγο δίνοντας "δωράκια".
Το σκεπτικό ήταν καλό, έπιασε, και τελικά περισσότερο σε ενδιαφέρει πλέον τι δίνει μια εφημερίδα παρά τι γράφει...
Ας μείνουμε λίγο όμως σε αυτό ακριβώς: στο τι δίνουν οι εφημερίδες. Αν κάποιος προσπαθούσε να βγάλει ένα συμπέρασμα για την ελληνική κοινωνία παρατηρώντας μόνο τις προσφορές των εφημερίδων του Σαββατοκύριακου, θα είχε μπερδευτεί για τα καλά, αφού οι αντιθέσεις αγγίζουν τα όρια της σχιζοφρένειας.
Ποιο είναι τελικά το αληθινό πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας και πώς στο καλό μπορεί η ίδια εφημερίδα να δίνει τη μια μέρα το βιβλίο της Σολωμονικής και την άλλη του Αγίου Όρους;
Η ίδια εφημερίδα μπορεί για παράδειγμα να δίνει οδηγό Μαύρης Μαγείας το Σάββατο και την Κυριακή τις προφητείες του πατέρα Πορφύριου, οι οποίες, παρεμπιπτόντως, έχουν μεγάλη πέραση, ίδίως αν αφορούν τις έσχατες μέρες και τα σημάδια που δείχνουν ότι το τέλος πλησιάζει.
Με το κατσαρόλι στο χέρι
Φαίνεται ότι στην Ελλάδα όλοι κρύβουμε ένα μικρό ή μεγαλύτερο σεφ μέσα μας, αλλιώς πώς εξηγείται η εκτόξευση των πωλήσεων των εφημερίδων κάθε φορά που προσφέρουν συνταγές: της παρέας, του εργένη, της γιαγιάς, της Σμύρνης, του Πόντου και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Φαΐ σε λίγο μπορεί να μην έχουμε να φάμε, από συνταγές όμως είμαστε φουλ.
Διάβασε κι ας είναι τζάμπα
Στα χρόνια της κρίσης μάλλον διαβάζουμε περισσότερο, αφού οι εφημερίδες που δίνουν βιβλία, ειδικά για τη χρήση της γλώσσας, εξαφανίζονται. Έφαγα τον κόσμο, πριν ένα μήνα, για να βρω την κυριακάτικη που έδινε τη γραμματική της ελληνικής και αναρωτιόμουν ποιοι είναι αυτοί επιτέλους που ξυπνούν απ' το χάραμα της Κυριακής και τρέχουν να προλάβουν τις εφημερίδες.
Περισσότερο σε ενδιαφέρει πλέον τι δίνει μια εφημερίδα παρά τι γράφει
Η απορία μού λύθηκε κάποια φορά που με ξύπνησε ο σκύλος μου νωρίτερα για να τον βγάλω βόλτα: Ορδές παππούδων σπεύδουν στα περίπτερα για να αγοράσουν ό,τι έχει μεγαλύτερη ζήτηση. Διαβάζουν άραγε τα βιβλία ή απλώς τα αφήνουν στο ράφι; Είναι μια πραγματική ανάγκη ή το γνωστό σύνδρομο "να τρέξω να προλάβω κάτι που δίνουν (σχεδόν) τζάμπα πριν το πάρει κάποιος άλλος;".
CD για όλα τα γούστα
Και επειδή δεν διαβάζουμε μόνο αλλα ακούμε κιόλας, οι εφημερίδες φροντίζουν και γι΄αυτό. Τις Κυριακές μπορείς να διαλέξεις από τους ύμνους της Ορθοδοξίας μέχρι το "παπάκι που πάει στην ποταμιά" και από τις άριες της Μαρίας Κάλλας μέχρι τα παλιά λαϊκά του Καζαντζίδη για τη φτωχολογιά (μια που είναι και επίκαιρα).
Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα βέβαια, αλλά τέτοια αντίθεση σε κάνει να απορείς. Ποιο είναι τελικά το αληθινό πρόσωπο της ελληνικής κοινωνίας και πώς στο καλό μπορεί η ίδια εφημερίδα να δίνει τη μια μέρα το βιβλίο της Σολωμονικής και την άλλη του Αγίου Όρους;
Αν και υπάρχουν βέβαια και χρήσιμες προσφορές, οι περισσότερες μάλλον καταλήγουν στα σκουπίδια ή γεμίζουν απλώς τα ράφια του σπιτιού σου. Πράγματα που, αν δεν στα έδιναν (υποτίθεται) τζάμπα, δεν θα τα έβαζες με τίποτα στο σπίτι σου.
Συμφωνείς; Ποια είναι η δική σου άποψη;
Από την Αλεξία Καλογεροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου