Λυπηθείτε τον. Αφήστε τον να περάσει!
Είναι γνωστό ότι ο πρόεδρος Γιώργος δεν διαθέτει τη ρητορική δεινότητα των προκατόχων της οικογενείας του. Του λείπει κάτι και ολόκληρο επιτελείο προσπαθεί να το επιδιορθώσει! Ρητορικές ικανότητες δεν είχαν ούτε ο Έβερτ, ούτε ο Σημίτης. Στην περίπτωση όμως του Γιώργου φαίνεται ότι το πρόβλημα είναι βαθύτερο.
Θα ήθελα να του προτείνω μερικά απλά πράγματα αλλά αυτό είναι δουλειά των συμβούλων του που πληρώνονται πολύ καλά για την βελτίωση της εικόνας του. Ολόκληρο το ταμείο τίναξαν οι συμβουλάτορες και δε νομίζω ότι μετεβλήθησαν και πολύ οι εντυπώσεις.
Το πρόβλημα του Γιώργου εντοπίζεται κυρίως στις «δύσκολες» λέξεις, εκεί που ο παππούς του ήταν πράγματι εκπληκτικός και πειστικός. Η ρητορική ικανότητα όμως δεν κληρονομείται. Άρα ο πρόεδρος πρέπει να περιορίσει το παιχνίδι της δημαγωγίας στις εύκολες λέξεις και τις πιασάρικες ποπ εκφράσεις.
Είναι ολοφάνερο ότι ο μέγας φόβος που διαπερνά τους παρατρεχάμενους είναι η στιγμή που θα έρθει η ώρα της σύγκρισης με το λόγο του παππού και του πατέρα.
Καλύτερα να το ξεχάσουν και να παραδεχθούν ότι δεν μπορούν να φτάσουν το ρητορικό επίπεδο του οικογενειακού παρελθόντος. Αγχώνοντάς τον κάνει περισσότερα σφάλματα και αποκτά λεκτικές εμμονές που έχουν ως αποτέλεσμα κάκιστες εντυπώσεις.
Και καταλαβαίνω πολύ καλά ότι όλος ο σχεδιασμός τους αφορά την τέχνη των εντυπώσεων. Φαίνεται ότι στη ρητορική πλειοδοσίας και ψευδολογίας τα πάει πολύ καλά. Εκεί που χάνει τη μπάλα είναι στη λεκτική επαλήθευση των λόγων του και στην απαιτούμενη συναισθηματική φόρτιση για να φαίνεται αληθοφανής.
Είναι πλέον αναμενόμενο να ακούμε λάθη όταν μιλά ο ΓΑΠ και τελικά αυτό προκαλεί μια συμπάθεια. Οι υπερβολές όμως οφείλονται αποκλειστικά και μόνο στην πίεση που δέχεται από τους συμβούλους. Αυτοί του έχουν δημιουργήσει τεράστιο άγχος που αυξάνουν τις δυσκολίες στην εκφορά του άνευρου λόγου του και προκαλούν την αίσθηση ότι ο πρόεδρος δεν εμπιστεύεται καθόλου αυτά που λέει.
Μόνο κάποιοι σκληροπυρηνικοί υπηρέτες του «πανελλήνιου σοσιαλισμού» πιστεύουν ακράδαντα ότι ο «εν δυνάμει» περιβάλλεται από τη δόξα του λαμπρού οικογενειακού παρελθόντος και διαθέτει ιδέες που μόνο αυτός και το Πασόκ μπορούν να πραγματοποιήσουν!Στους τελευταίους λόγους του σταθερά απαιτεί να φύγει ο Καραμανλής για να «περάσει η Ελλάδα».
Ο συγγραφέας αυτού του τσιτάτου προσφέρει κάκιστες υπηρεσίες στον πρόεδρο.
Τέτοιες εκφράσεις αφήνουν υπόνοιες μεγαλοϊδεατισμού και ψυχασθενικής αυτοταύτισης.
Δε νομίζω όμως ότι το σκέφτηκε μόνος του. Κάποιος το επέβαλε στις λεκτικές ακροβασίες του προσπαθώντας να δημιουργήσει εύκολα και πιασάρικα τσιτάτα.
Αποτελεί ιστορική υπερβολή να θεωρείς τον εαυτό σου, το κόμμα σου ή τον κύκλο σου, Ελλάδα και όλοι οι άλλοι να «κάμουν τόπο».
Ποιος είσαι ο Ναπολέων; Η Ελλάδα δεν είναι οικογενειακή υπόθεση. Υποψιάζομαι ότι το οικογενειακό του παρελθόν τον οδηγεί να ταυτίζεται με την ιστορία της Ελλάδας. Δε γίνεται όμως η ιστορία μας να ταυτίζεται με ένα "τζάκι".
Μπορεί οι εκδηλώσεις λατρείας των σκληροπυρηνικών οπαδών να εξάπτουν τη φαντασία του κομματικού επιτελείου αλλά θα έπρεπε να ξέρουν ότι η Ελληνική ιστορία δεν κληρονομείται στην τρίτη γενιά μιας οποιασδήποτε πολιτικής οικογένειας, ούτε σε καμιά κλίκα εξουσίας. Ποιοι ειδικοί λόγοι συντρέχουν να ταυτίζουν τον πρόεδρο με την ιστορία της Ελλάδας;
Να τους εξηγήσουν για να δείξουμε και εδώ κατανόηση.
Λεπτομέρεια : όταν θυμώνει ο Γ. Παπανδρέου είναι φανερό ότι κάποιος έχει γράψει στο περιθώριο του λόγου: «εδώ θυμώνεις».
Είναι τόσο ψεύτικος αυτός ο θυμός που ταιριάζει περισσότερο σε παράσταση και σκηνοθετικές οδηγίες παρά σε πραγματική συναισθηματική φόρτιση οργής….
exastal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου