Γιατί οι Ρώσοι ολιγάρχες παραμένουν πιστοί στον Πούτιν, ακόμη και μετά την επιβολή κυρώσεων από τη Δύση

Όταν ο Πούτιν ήρθε στην εξουσία τo 2000, το πρώτο πράγμα που θέλησε να κάνει ήταν να ανατρέψει τους κανόνες που ίσχυαν μέχρι τότε στο «κλαμπ των ολιγαρχών»

Πριν από μερικές ημέρες, όλα τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έκαναν λόγο για τη δηλητηρίαση του Ρομάν Αμπράμοβιτς. Ο Ρώσος ολιγάρχης είχε αναλάβει το ρόλο του «ανεπίσημου διαπραγματευτή» στις ειρηνευτικές συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας (σύμφωνα με πληροφορίες, αναφέρει το BusinessInsider, με την ευλογία του Βλαντιμίρ Πούτιν).

Καθώς οι πραγματικοί «στόχοι» της δηλητηρίασης φαίνεται πως ήταν οι Ουκρανοί διπλωμάτες, ίσως ο Αμπράμοβιτς να βρισκόταν απλώς, στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή. Από την άλλη, ίσως όλο αυτό να ήταν εσκεμμένο. Μήπως το Κρεμλίνο θέλησε με την τρόπο αυτό, να προειδοποιήσει τον Αμπράμοβιτς ώστε να μην ξεπεράσει τα όρια και κυρίως, να μην λησμονήσει τις επιθυμίες του Πούτιν;...

«Στον κόσμο των Ρώσων ολιγαρχών, τα πράγματα δεν είναι ποτέ όπως φαίνονται»

Όμως, αρκετοί ήταν εκείνοι οι οποίοι αμφισβήτησαν τις αναφορές ότι ο Αμπράμοβιτς είχε πράγματι, δηλητηριαστεί. Αντ’ αυτού, πίστευαν ότι ο Ρώσος δισεκατομμυριούχος δημιούργησε το συγκεκριμένο σκηνικό θέλοντας να δείξει ότι υπάρχει απόσταση ανάμεσα σε αυτόν και το Κρεμλίνο. «Μου φαίνεται ότι προσπαθεί απεγνωσμένα να βγει από τη λίστα των κυρώσεων που του έχει επιβάλει η Δύση», δήλωσε χαρακτηριστικά ο συγγραφέας και επικριτής του Κρεμλίνου, Μπιλ Μπράουντερ.

Οι ολιγάρχες δεν είναι απλοί επιχειρηματίες, όπως δηλαδή, αντιλαμβανόμαστε τον συγκεκριμένο όρο στο πλαίσιο ενός δημοκρατικού καπιταλιστικού συστήματος και σίγουρα δεν είναι ίσοι με τον Πούτιν. Υπηρετούν το Κρεμλίνο και ο Πούτιν είναι το Κρεμλίνο.

«Ανά πάσα στιγμή και για οποιονδήποτε λόγο, ο Πούτιν μπορεί να τους αφαιρέσει τα χρήματα, την ελευθερία, ακόμη και τη ζωή», αναφέρει ο Μπράουντερ μιλώντας στο BusinessInsider. «Το έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, με αρκετούς ολιγάρχες προκαλώντας σοκ στην ρωσική ελίτ. Κανένας δεν έχει τα κότσια να του αντισταθεί», προσθέτει.

Παρά το γεγονός ότι η Δύση έχει επιβάλει βαρύτατες και συντονισμένες κυρώσεις στη ρωσική οικονομία και τους ηγέτες της, ο Πούτιν δεν φαίνεται να πτοείται. Στο μεταξύ, ο δυτικός κόσμος ελπίζει ότι θα βρεθεί η χρυσή τομή προκειμένου να τερματίσει ο πόλεμος.

Οι περισσότεροι μάλιστα, εύχονται ότι κάποιος από τη ρωσική ελίτ θα πάει κόντρα στο κατεστημένο και θα προσπαθήσει να ανατρέψει τον Πούτιν ή ότι θα βρεθεί – έστω και ένας ολιγάρχης – που θα μπορέσει να επηρεάσει τη σκέψη του Ρώσου ηγέτη. Αλλά οι ειδικοί είναι ξεκάθαροι. Η Ρωσία δεν λειτουργεί έτσι.

Όταν ο Πούτιν ήρθε στην εξουσία τo 2000, το πρώτο πράγμα που θέλησε να κάνει ήταν να ανατρέψει τους κανόνες που ίσχυαν μέχρι τότε στο «κλαμπ των ολιγαρχών». Προτού ο Πούτιν αναλάβει τα ηνία του ρωσικού κράτους, οι ολιγάρχες είχαν τη δύναμη να ασκούν πιέσεις επηρεάζοντας ταυτόχρονα, την πολιτική εξουσία.

Ο Πούτιν ήθελε να το αλλάξει αυτό. Φυσικά, δεν είναι εύκολο να πεις σε μια ομάδα πλούσιων, ισχυρών ανδρών ότι δεν μπορούν πλέον να κάνουν ό,τι θέλουν. Αλλά ήξερε ότι μπορούσε να δαμάσει τους ολιγάρχες με τον τρόπο που (λανθασμένα) νόμιζε ότι μπορούσε να δαμάσει και την Ουκρανία – χρησιμοποιώντας δηλαδή, βία. Με τα χρόνια, αρκετοί Ρώσοι ολιγάρχες φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, δηλητηριάστηκαν, εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς ή δολοφονήθηκαν.

«Οι ολιγάρχες υπηρετούν μια σειρά από λειτουργίες», υποστηρίζει ο Μπράουντερ. «Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι χαρακτηρίζονται ως διαχειριστές και θεματοφύλακες για τα offshore κεφάλαια του Πούτιν. Όσο ισχυρότεροι είναι οι δεσμοί ενός ολιγάρχη με τη Ρωσία, τόσο πιο πιθανό είναι να εκτελούν κατά γράμμα τις επιθυμίες του Πούτιν», δηλώνει.

«Εάν δεν επιβληθούν πλήρως οι κυρώσεις εναντίον των ολιγαρχών του Πούτιν, θα τους χρησιμοποιήσει για άλλη μια φορά ως πράκτορες για να ανατρέψει και να σπάσει τις δυτικές κοινωνίες εκ των έσω. Είτε οι δυτικές χώρες θέλουν να το καταλάβουν είτε όχι – αν και φαίνεται ότι επιτέλους, ξύπνησαν – ο Πούτιν βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου με τη Δύση και οι ολιγάρχες είναι τα πιόνια του» καταλήγει ο Μπράουντερ.

www.newmoney.gr