Το Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν, τα δικαιώματα των γυναικών και το... αριστερό Αυνανιστάν

Ο συνδυασμός ενός ισλαμικού εμιράτου, όπως αυτό που οι Ταλιμπάν (οι μαθητές) ανακήρυξαν στο μαρτυρικό Αφγανιστάν με το διαχρονικό αριστερό Αυνανιστάν που ταλαιπωρεί τη χώρα δεν προκύπτει από τη συγκλονιστική πολιτική βλακεία του αιώνιου καραφλοκόρακα που πανηγύρισε με επίσημη ανάρτηση τη νίκη των φονταμενταλιστών και την τελική ήττα του ιμπεριαλισμού, αυτουνού τόσο του κόβει του χαλασμένου, τόσα λέει.

Ο συνδυασμός είναι εδώ και χρόνια καθημερινό φαινόμενο στους δρόμους και στις πλατείες της χώρας, ειδικά της Αθήνας, προκύπτει από... την ψεκασμένη εκδοχή της εγχώριας αριστεράς που αποφάσισε να επενδύσει πολιτικά στον εισαγόμενο ισλαμοφασισμό, υιοθετώντας άκριτα όλα τα αιτήματα του και όλες τις θρησκευτικές του αξιώσεις προβάλλοντας με τη μέγιστη δημοσιότητα τα δίκια των ισλαμιστών.

Ο Βαρουφάκης έλαβε ήδη τις κατάλληλες απαντήσεις και από το διεθνές ακροατήριο, το βούλωσε, μαζεύτηκε δίπλα στη Δανάη Στράτου της γνωστής βιομηχανίας να ντερλικώνει τσιπούρες στην ταράτσα κάτω από την Ακρόπολη, έτσι ή αλλιώς δεν αποτελεί κανένα κίνδυνο, είναι εκ γενετής αήττητος, συνεπώς ακίνδυνος!

Ο κίνδυνος, η μεγάλη εκτροπή, προκύπτει από την αφωνία, την σιωπηλή αποδοχή των ενεργειών των Ταλιμπάν αρκεί να μάχονται τον διεθνή καπιταλισμό και να κερδίζουν, σημαντικών τμημάτων της συριζαίϊκης αριστεράς, η οποία συστηματικά αποφεύγει, όπως ο διάολος το λιβάνι, να εκστομίσει έστω μια ατάκα καταδίκης της ταλιμπανικής λογικής για τη θέση της γυναίκας και των κάθε λογής μειονοτήτων από ένα καθεστώς που μισεί θανάσιμα τη γυναικεία φύση.

Άκρα του τάφου σιωπή από κάτι Τμήματα Δικαιωμάτων και κάτι Τομείς Γυναικών του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε μια απλή δήλωση, έτσι για την τιμή των όπλων, στήριξης των γυναικών του Αφγανιστάν, η μοίρα των οποίων είναι – και πάλι- ταυτόσημη με τα έπιπλα στο σπίτι (αν υπάρχουν). Οι αγωνιώδεις κραυγές των πρωτοπόρων της γυναικείας χειραφέτησης στο Αφγανιστάν δεν αρκούν για να διαπεράσουν τους τοίχους της Κουμουνδούρου, τις καλύπτει αυτός ο πολιτικά αλητήριος αριστερός ακτιβισμός υπέρ του ισλαμικού φονταμενταλισμού, τις ακυρώνει η διαστροφική αριστερή προσήλωση σε δόγματα του παρελθόντος, τις εξαφανίζει ο ψυχρός υπολογιστικός ισλαμιστικός παράγοντας στις εκλογές και στις δημοσκοπήσεις.

Η αρχική δήλωση του Αλέξη Τσίπρα που ιεραρχεί ως τριτεύοντα τα ζητήματα των δικαιωμάτων των γυναικών και των μειονοτήτων και αναλώνεται σε κάτι ψελλίσματα για «περιφερειακές συνδιασκέψεις υπό τον ΟΗΕ» δεν επικαιροποιήθηκε από καμία νεότερη που να αντανακλά στις πολιτικές επεξεργασίες των καθ’ ύλην τμημάτων της ΚΠΕ του κόμματος.

Ο σκληρός δικαιωματιστής ΣΥΡΙΖΑ καθεύδει απέναντι στις εξελίξεις στο Αφγανιστάν, είναι μια ορθάνοιχτη τρύπα σε μια κοινή στάση όλου του δυτικού κόσμου απέναντι στην ταλιμπανική λογική για την αξία των δικαιωμάτων των γυναικών, επειδή προσβλέπει στη στήριξη του σκληρού μουσουλμανικού πυρήνα εντός της χώρας κι επειδή στην οπτική του έχουν κυριαρχήσει οι άριστες κινηματικές σχέσεις της ακτιβίστικης αριστεράς στην Ευρώπη υπέρ των δικαιωμάτων των μουσουλμάνων, κυρίως υπέρ εκείνης της ακραίας εκδοχής τους που είναι σε θέση να νικάει τις ΗΠΑ, άρα να τραυματίζει βαριά τον ιμπεριαλισμό.

Εκείνα τα υπερδραστήρια Τμήματα Δικαιωμάτων που ξημεροβραδιάζονταν για να εισηγηθούν τις υπέρ των φυλακισμένων προτάσεις τους, να διεκδικήσουν τις υπό όρους αποφυλακίσεις εκατοντάδων δολοφόνων, ληστών, εκβιαστών και βιαστών και να υπερασπιστούν τα συνταγματικά δικαιώματα των κατά συρροή δολοφόνων της 17 Νοέμβρη διακοπάρουν αυτή την περίοδο και δεν προκάνουν ούτε μια δήλωση, μια απλή, έστω, παρέμβαση να δημοσιοποιήσουν.

Το ίδιο συμβαίνει και με εκείνους τους Τομείς Ισότητας που δεν έχαναν την ευκαιρία τα προηγούμενα χρόνια να ξιφουλκήσουν με πύρινες ανακοινώσεις υπέρ οποιουδήποτε δικαιώματος έπεφτε στο τραπέζι από οπουδήποτε και αν προέρχονταν, πολύ περισσότερο αν περιείχε και «ολίγην Μαρέβα Γκραμπόφσκι –Μητσοτάκη» , σήμερα εκείνα τα περίεργα όντα αναζητούνται και δεν βρίσκονται πουθενά.

Δεν είναι τραγική η κατάσταση, αν έτσι ήταν θα υπήρχε κάποια ελπίδα ανάκαμψης. Είναι κάτι χειρότερο, είναι κωμική, παράγει εκείνο το απελευθερωτικό από κάθε συμβατικότητα γέλιο που καταργεί κάθε δέσμευση και ξεφτιλίζει όλες τις αριστερές συμβατικές μεγαλοκουβέντες και τα δήθεν αριστερά και πρωτοποριακά συνθήματα των περασμένων δεκαετιών.

Την ώρα που ολόκληρος ο πλανήτης συνεγείρεται από την προδιαγεγραμμένη τύχη του μισού πληθυσμού του Αφγανιστάν (για τις μειονότητες των ΛΟΑΤΚΙ καλύτερα ας μην μιλήσουμε καθόλου, από τις εκπαραθυρώσεις με την ευλογία του Αλλάχ θα μάθουμε τι συμβαίνει) ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να σιωπήσει, δηλαδή να συμμαχήσει ενεργά με το καθεστώς των φονταμενταλιστών που ξεκίνησαν από τους «μεντρεσέδες» και κατέληξαν να ελέγχουν όλη τη χώρα.

Η μόνη ερμηνεία για τη στάση αυτή είναι πως στην Κουμουνδούρου δεν αισθάνονται ότι αποτελούν ενεργό κομμάτι του δυτικού κόσμου, ζουν σε ένα δικό τους, σε μια δική τους υπερβατική κατασκευή έξω και πέρα από τις απλές ανθρώπινες προτεραιότητες (για τις ανάλογες πολιτικές ας μη μιλήσουμε καθόλου, οι άνθρωποι ανακάλυψαν μέχρι «ακραία και ισοπεδωτική χρήση του 112 που ορισμένες φορές αποδείχθηκε λάθος»), στην ουσία πρόκειται για μια ειδική σέχτα πολιτικο-ψυχοπαθολογικής μορφής και αριστερο-θεϊκής προέλευσης.

Μπάχαλο!!!

Του Χρήστου Υφαντή