Όχι περασμένα - ξεχασμένα

Δεν ξέρω πόσοι από σας πήρατε χαμπάρι την απόφαση του γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου για το περίφημο «Έγγραφο Σόιμπλε» της 10ης Ιουλίου του 2015.
Ήταν το χαρτί με το οποίο οι Γερμανοί πετούσαν την Ελλάδα έξω από την Ευρώπη, πατώντας πάνω στην επικίνδυνη πολιτική του Τσίπρα και του Βαρουφάκη εκείνες τις ταραγμένες (και εν πολλοίς ακόμα σκοτεινές) ημέρες.
Αυτό το χαρτί λοιπόν, που το είχαν όλοι σχεδόν οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι στα χέρια τους πλην των δικών μας άχρηστων και επικίνδυνων ΣΥΡΙΖΑίων, μας έστελνε με συνοπτικές διαδικασίες στην οικονομική, πολιτική και εθνική κόλαση του διεθνούς απομονωτισμού και της φτώχειας...

Το γερμανικό συνταγματικό δικαστήριο ασχολήθηκε μ’ αυτό μετά από αίτημα των Πρασίνων και κατέληξε μόλις προχθές ότι επρόκειτο για μια κατάφωρα αντισυνταγματική πράξη του Σόιμπλε και της κυβέρνησης Μέρκελ.
Που έγκειται η αντισυνταγματικότητα εκείνου του εγγράφου, που ο Σόιμπλε είχε επεξεργαστεί προσωπικά και είχε κοινοποιήσει μυστικά σε πολλούς υπουργούς οικονομικών και σε κοινοτικούς αξιωματούχους;
Στο γεγονός - λέει το δικαστήριο - ότι το σχέδιο που περιέχει συντάχθηκε στα κρυφά και δίχως να ενημερωθεί η γερμανική Βουλή, ενώ τα αποτελέσματα μια πιθανής εφαρμογής του μπορεί να τίναζαν όλη την Ευρώπη στον αέρα, άρα και την Γερμανία.

Προσέξτε, οι ίδιοι οι Γερμανοί που έφτιαξαν τότε το σχέδιο εκδίωξης της Ελλάδας από την Ευρώπη θεωρούν σήμερα ότι έπαιζαν με την φωτιά, αλλά εμείς εδώ που κινδυνέψαμε να φάμε τον Αρμαγεδώνα κατακέφαλα - από υπαιτιότητα τους δικού μας πολιτικού προσωπικού - ανασηκώνουμε τους ώμους και λέμε ένα ανέμελο «έλα μωρέ, υπερβολές τώρα».
Και ενίοτε, οι υπαίτιοι εκείνης της παρ’ ολίγον βιβλικής μας καταστροφής, σηκώνουν και το δάκτυλο στον Κυριάκο για όσα είπε στην εκδήλωση στο Ζάππειο για κείνη την φρικτή περίοδο.

Τι τα θες και τα σκαλίζεις τώρα, θα μου πείτε. Οι πολιτικές ευθύνες έχουν αποδοθεί και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει σχέση με τον προ εξαετίας πρόγονο του.
Σοβαρολογείτε όσοι το λέτε αυτό; 

Πρώτον, ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι ολόιδιος με τον τότε, αφήστε τα καλαμπούρια περί σοσιαλδημοκρατίας. 

Και δεύτερον, σαν πολύ γρήγορα δεν ξεχνάμε ρε παλικάρια σε τούτο τον τόπο;
Αν κάποιος είχε πατήσει το 2015 με το αμάξι κάποιον άνθρωπο, ακόμα δεν θα είχε τελειώσει την ποινή του σήμερα, πίσω απ’ τα κάγκελα θα έβλεπε τον κόσμο.
Αλλά όταν μια ολόκληρη χώρα βρέθηκε κάτω από τις ρόδες του ΣΥΡΙΖΑϊκού φορτηγού, ξαφνικά ο χρόνος απέκτησε άλλη διάσταση και έγινε συνώνυμο του «περασμένα - ξεχασμένα»; Αμ δε…

Δημήτρης Καμπουράκης