Σε τροχιά σύγκρουσης βρίσκονται οι Διόσκουροι του αντιμνημονιακού αγώνα Τσίπρας–Καμμένος, την ώρα που ο εξελίξεις στα εθνικά μας θέματα επιταχύνονται δραματικά. Η χθεσινή αποστροφή Καμμένου περί «ομήρων» για τους δύο Έλληνες στρατιωτικούς, βρίσκεται σε ευθεία και οξεία αντίθεση με την άποψη Τσίπρα, περί συνήθους μεθοριακού επεισοδίου...
(Ε, ναι… συνήθη πράγματα. Κατ’ έθιμον… ετησίως τα δύο κράτη αιχμαλωτίζουν στρατιωτικούς της άλλης πλευράς!).
Το βάθρο συνεργασίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ούτως ή άλλως είναι θρυμματισμένο από καιρό. Απλώς το Σκοπιανό ήρθε να δώσει την χαριστική βολή στην σχέση των δύο που υπόσχονταν «μαζί ως το τέλος», σχέση περιπετειώδη, που βιώθηκε με πολλαπλές απιστίες (Σύμφωνο Συμβίωσης, μάθημα θρησκευτικών, φυλακές κ.α ).
Πέραν του Σκοπιανού, σε τροχιά βίαιης ωρίμανσης είναι και η βορειοδυτική πλευρά του τόξου, το Αλβανικό. Τον Ιούνιο είναι προγραμματισμένη η έναρξη διαδικασιών ένταξης της Αλβανίας στην Ε.Ε. Ωστόσο οι ευρωπαίοι εταίροι αν και επιθυμούν την γρήγορη ένταξη των χωρών των Δυτικών Βαλκανίων, επιθυμούν αυτές να ενταχθούν «αποκαθαρμένες» από τα διαχρονικά διακρατικά τους προβλήματα, έτσι ώστε να μην εισάγουν στους ευρωπαϊκούς αρμούς τις βαλκανικές εντάσεις.
Σε αυτή την τροχιά εντάσσεται και η υπερδραστηριότητα της κυβέρνησης δια του κ. Κοτζιά να επιλύσει Σκοπιανό και Αλβανικό. Και αν για το Σκοπιανό το διακύβευμα είναι γνωστό, καθώς έχει γίνει υπόθεση τμημάτων του λαού - αυτού που ο πρωθυπουργός απεκάλεσε ετερόκλητο όχλο - το Αλβανικό βρίσκεται στο λαβύρινθο της μυστικής διπλωματικής διελκυστίνδας. Ο λαός δεν γνωρίζει ποιο ακριβώς είναι το αντικείμενο διαπραγμάτευσης.
Και όπως για το Σκοπιανό μαθαίναμε την πορεία των διαπραγματεύσεων από τους κ. Ζάεφ και Δημητρώφ, για το Αλβανικό μαθαίνουμε κάτι από τις σποραδικές δηλώσεις του Εντι Ράμα και του υπουργού Ντιτμίρ Μπουσάτι. Ετσι μάθαμε ότι και το ξεχασμένο για μας «τσάμικο» εξακολουθεί να τίθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ωστόσο δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι το αλβανικό θα περάσει εν σιωπή, καθώς το μέγα θέμα στον ελληνοαλβανικό διάλογο είναι η ΑΟΖ.
Η αλβανική πλευρά απορρίπτει την συμφωνία που είχε επιτύχει η ελληνική πλευρά το 2009, και η ελληνική, προς το παρόν, δείχνει να συναινεί.
Θα τολμήσει άραγε ο κ. Κοτζιάς να φέρει προς επικύρωση «μικρότερη» ΑΟΖ; Θα την επικυρώσει η κυβέρνηση;
Θα την δεχθεί ο λαός;
Ο… «μαζί ως το τέλος» Πάνος Καμμένος, τουλάχιστον την ονομασία στο Σκοπιανό δεν θα τη δεχθεί. Όχι επειδή το έχει δηλώσει αλλά επειδή τα δημοσκοπικά του ποσοστά βρίσκονται σε σημείο νεκροφάνειας. Ο μόνος τρόπος να ελπίζει σε αναζωογόνησή τους είναι ένα «γενναίο όχι», ώστε να απευθυνθεί εκ νέου σε εκείνο το τμήμα των δεξιών ψηφοφόρων που παραμένουν αντιμνημονιακοί και αντιευρωπαίοι, ενώ θέλγονται από την ηχηρή πατριδολαγνεία του λόγου του.
Η δήλωσή του ίσως σηματοδοτεί και την έναρξη της αποσκίρτησης ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση η οποία θα ολοκληρωθεί το καλοκαίρι με απώτατο ορίζοντα την σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ για ΠΓΔΜ, και ενώ θα έχουν προηγηθεί τα διμερή με ΠΓΔΜ για το όνομα και οι διευθετήσεις με την Αλβανία. Ως τότε θα έχει ολοκληρωθεί και η 4η αξιολόγηση και θα έχει προχωρήσει η συζήτηση για τη διευθέτηση του χρέους. Σημειολογικά η συγκυβέρνηση ολοκληρώνει τον κύκλο της.
Σε περίπτωση αποσκίρτησης Καμμένου, η κυβέρνηση μένει από ερείσματα. Νέο 2015 όπου η τότε νουνεχής αντιπολίτευση ψήφισε το μνημόνιο του κ. Τσίπρα για να διατηρήσει την χώρα στο ευρώ - και τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στην εξουσία - δεν φαίνεται να επαναλαμβάνεται (τελικά δεν ήταν και τόσο νουνεχής).
Ο πρωθυπουργός βρίσκεται σε αναζήτηση πολιτικού αντιστηρίγματος ή κατά τη φράση κλισέ σε αναζήτηση «χρήσιμων ηλίθιων» ώστε να αναπληρώσει τους ΑΝΕΛ.
Ο Σταύρος Θεοδωράκης είναι ο κατεξοχήν προσπελάσιμος και προσφερόμενος ως πρόθυμος.
Ο κ. Τσίπρας με την πρόθεση να τον σαγηνεύσει, θυμήθηκε μια πρότασή του από τον Δεκέμβριο του 2016 για την σύσταση Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, την οποία επανέλαβε πριν τρεις μέρες με επιστολή του στον Πρόεδρο της Βουλής και τον κάλεσε να συζητήσουν. Και ο Θεοδωράκης χωρίς να αναρωτηθεί για την όψιμη αφύπνιση ενδιαφέροντος του κ. Τσίπρα, δέχτηκε.
Ο αρχηγός του Ποταμιού, παρότι εντάχθηκε στο Κίνημα Αλλαγής, όπου αρχηγός είναι η κα Γεννηματά, εξακολουθεί να συμπεριφέρεται ως αρχηγός αυτόνομου κόμματος και να προχωρά σε δικές του παρακαμπτηρίους (είναι μία από τις αιτίες που έχει ωθήσει πολλούς στο ΠΑΣΟΚ να έχουν ζητήσει ήδη τη διαγραφή του).
Φυσικά επειδή η κυβέρνηση Τσίπρα βρίσκεται ούτως ή άλλως σε αποδρομή και επειδή το Ποτάμι έχει εξαερωθεί, δεν φέρεται διατεθειμένος να προσφέρει κυβερνητική στήριξη. Κάλλιστα όμως μπορεί να αποτελέσει υποστύλωμα στα εθνικά, βοηθώντας έτσι εμμέσως τον κ. Τσίπρα να περάσει τον κάβο, και να συνεχίσει τη διακυβέρνησή του.
Σαφώς είναι κάτι που επωάζει εξελίξεις μακροπρόθεσμα για το Κίνημα Αλλαγής.
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου