 |
| Αυτό θα πει "εισοδισμός".... |
Έδωσε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης η «σύντροφος» του μεγάλου τιμονιέρη μας, κι αμέσως έπεσαν τα διάφορα μίσθαρνα παπαγαλάκια και οι ξετσίπωτοι κονδυλοφόροι να την φάνε.
Ψάχνοντας να βρουν κάποιο τρωτό σημείο της σκέψης της για να την αποδομήσουν.
Κούνια που τους κούναγε… δεν ήξεραν; Δεν ρώταγαν;
Τι τους πείραξε; Το γεγονός ότι η εν λόγω «πρώτη κυρία» δεν είναι μια ακόμη Κατίνα, που περίμενε να μπει στο Μαξίμου για να εκφέρει άποψη;
Εδώ μιλάμε για μια κοπέλα αυτόφωτη, που δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνει...
τσιτάτα του Κούντερα και του Γονίδη (π.χ. Μιμή), η οποία όχι μόνο είναι αγωνίστρια από τα μικράτα της, αλλά ανήκει και στην ελίτ της διανόησης, στον ανθό της επιστημοσύνης…
Ένα αξιοσέβαστο μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας, που μπόρεσε να γίνει καθηγήτρια πανεπιστημίου με το σπαθί της και μόνο, ενώ σύσσωμη η διεθνής επιστημονική κοινότητα υποκλίνεται στην σφαιρική της παιδεία, όπως η αντίστοιχη πολιτική υποκλίνεται στο εγκεφαλικό βεληνεκές του συντρόφου της…
Αλλά τι να λέμε; Τέτοιοι ήμασταν ανέκαθεν. Πετροβολούσαμε τα καρποφόρα δένδρα, δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια, φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη, την Μπέτυ θα λυπόμασταν;
Τέλος πάντων, απ’ όλο το φαρμάκι που χύθηκε εναντίον της πρώτης κυρίας, εκείνο που με εξέπληξε περισσότερο είναι η εμμονή κάποιων κακότροπων να σχολιάσουν δηκτικά την δήλωσή της ότι ο Σύριζα μπορεί να είναι κυβέρνηση αλλά δεν έχει ακόμη υπό τον έλεγχό του την εξουσία. Και έτσι είναι.
Ποιος το αμφισβητεί; Μόνο εκείνοι που μεγαλωμένοι στα κολέγια και στις επαύλεις αγνοούν την ουσία του μαρξισμού-λενινισμού, στον οποίο εντρύφησε το πρωθυπουργικό ζεύγος, και τον οποίο επέλεξε ο λαός δια της ψήφου του μπας και ανανήψει η χώρα. Μια πολιτική αντίληψη των πραγμάτων που έχει μελετήσει παιδιόθεν η Μπέτυ, όπου με τον μεστό της λόγο προσπαθεί να βγάλει προς τα έξω, δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων ή σε ώτα μαρξιστικά αγράμματων.
Εν πάση περιπτώσει, γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ, για να βάλουμε μερικά πράγματα στη θέση τους, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα της γυναίκας (με κεφαλαίο Γ) και της καθηγήτριας να λέει αυτά που πρέπει, άσχετα αν δεν αρέσουν στους αμετανόητους δοσίλογους σαμαροφύλακες που περιμένουν σαν φίδια στη γωνία.
Έτσι λοιπόν πρέπει να ξέρετε ότι το βασικό ερώτημα κάθε επανάστασης είναι εκείνο της εξουσίας. Και αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το ερώτημα αυτό τότε δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική σοσιαλιστική επανάσταση, παρά μόνο πασαλείμματα.
Στην περίπτωση του Σύριζα, η επανάσταση του Γενάρη του ’15 έφερε μια διττή εξουσία. Κάτι που ελάχιστοι αντιλαμβάνονται πνιγμένοι στον μικρόκοσμο της κακομοιριάς τους.
Ποια είναι αυτή η διττή εξουσία; Δίπλα στην επίσημη της κυβέρνησης υπάρχει κι εκείνη των συριζαίων αγωνιστών (αφισοκολλητές, τρολς, σύμβουλοι, μετακλητοί, γκόμενοι Σβίγκου κλπ.).
Ποιοι συναποτελούν αυτήν την δεύτερη εξουσία; Ο λαός!
Ποιος είναι ο πολιτικός της ρόλος; Η επαναστατική, άρα ουσιαστική κατάληψη της εξουσίας από τα κάτω, βασισμένη στην λαϊκή πρωτοβουλία και στον πόθο για προκοπή.
Πρόκειται δηλαδή για μια άλλου είδους εξουσία, όχι σαν εκείνη του Μαξίμου, που στηρίζεται σε νόμους και συντάγματα, αλλά για μια άτυπη μεν, ηθικά νόμιμη δε εξουσία, που πηγάζει από τις καρδιές του κοΖμάκη, ο οποίος διψάει για ελευθερία, και δεν βασίζεται σε μικροαστικές και ξεπερασμένες θεωρίες περί νομιμότητας, και άλλους περιορισμούς της κοινοβουλευτικής δήθεν δημοκρατίας των μπουρζουάδων. Έχει ρίζες βγαλμένες μέσα από τα σπάργανα της εργατιάς, της αγροτιάς και όλων εκείνων των λαϊκών δυνάμεων, που όπως θα έλεγε και η Μποφίλιου αποτελούν την μοναδική ριζοσπαστική δύναμη ικανή να αλλάξει τον κόσμο.
Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της δεύτερης εξουσίας; Μα ασφαλώς η προάσπιση των πάμπολλων επιτευγμάτων της κανονικής (νομότυπης) εξουσίας και η καταστολή κάθε προσπάθειας από μέρους των αντιδραστικών τμημάτων της κοινωνίας να ανατρέψουν την επαναστατική στροφορμή της αριστερής μας κυβέρνησης.
Πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Με την συστηματική αγωνιστική επιμόρφωση και προπαγάνδα στην βάση και με την σταδιακή αντικατάσταση των ξεπερασμένων αστικών θεσμών όπως π.χ. ο στρατός και η αστυνομία, που έχουν πάρει διαζύγιο από τον λαό, από ένοπλες ομάδες συνειδητοποιημένων πολιτών (εν είδει σοβιέτ) που θα στηρίζουν και θα στηρίζονται από τον απλό λαό.
Παράλληλα, πέρα από την επίσημη διοίκηση και την κρατική «γραφειοκρατία», αυτή η δεύτερη εξουσία θα πρέπει να αναλάβει η ίδια, με κομματικά (και όχι μόνο) στελέχη εθελοντές, την δημόσια διοίκηση, τις διάφορες αρχές, τα δικαστήρια κ.ο.κ τοποθετώντας εκεί καθαρούς ανθρώπους, άφθαρτα στελέχη, ως επίτροπους, κομισάριους, λαοδίκες κλπ. που θα ελέγχουν και θα επιτηρούν τις ασυδοσίες του επίσημου κράτους, ενώ ταυτόχρονα θα παίρνουν πρωτοβουλίες και θα επεμβαίνουν όπου και όποτε κρίνουν ότι οι αντιδραστικές δυνάμεις που λέγαμε, πάνε πίσω ή βάζουν τροχοπέδη στην επανάσταση, που είναι πάντα σε εξέλιξη.
Αυτά ήθελε να πει με τα δικά της λόγια η καθηγήτρια Μπέτυ. Ότι ναι μεν έχουμε την κυβέρνηση, αλλά δεν έχουμε ακόμη την (παράλληλη) εξουσία, που είναι εξίσου απαραίτητη προκειμένου να τελεσφορήσει η μετάβαση στον σοσιαλισμό.
Όμως ίσως δεν έγινε αντιληπτή ή ίσως δεν ήθελε η ίδια να ξεδιπλώσει μια και έξω το όραμά της. Το οποίο είναι απλό και για να γίνει πραγματικότητα πρέπει οι ταξικά ευσυνείδητοι πολίτες να κερδίσουν με το μέρος τους την πλειοψηφία, όλους εκείνους δηλαδή που δεκαετίες καπιταλιστικής αποχαύνωσης τους έχουν κάνει σαν ζαλισμένα κοτόπουλα.
Και πως θα γίνει κάτι τέτοιο; Ε λοιπόν, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Ήτοι, θέλουν δεν θέλουν οι αντιδραστικοί, έστω με το στανιό, θα πρέπει να δουν το φως το μαρξιστικό. Διότι δεν μπορεί από μόνη της μια κυβέρνηση να ανοίξει τα μάτια του λαού. Χρειάζεται στήριξη. Κι αυτή θα έρθει από την παράλληλη εξουσία που λέγαμε. Με τελικό στόχο την πλήρη αφύπνιση των κοιμισμένων και τον ερχομό του φωτός… πάντα με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Αυτό ήθελε να πει η Περιστέρα… που αποτελεί την πνευματική εμπροσθοφυλακή του Σύριζα… τόσο απλά. Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Οι υπόλοιποι ας βράσουν στο αντεπαναστατικό ζουμί τους και θα τα πούμε μαζί τους στα γουναράδικα… για να δουν πως δένεται το ατσάλι.
Strange Attractor
Κούνια που τους κούναγε… δεν ήξεραν; Δεν ρώταγαν;
Τι τους πείραξε; Το γεγονός ότι η εν λόγω «πρώτη κυρία» δεν είναι μια ακόμη Κατίνα, που περίμενε να μπει στο Μαξίμου για να εκφέρει άποψη;
Εδώ μιλάμε για μια κοπέλα αυτόφωτη, που δεν χρειάζεται να επαναλαμβάνει...
τσιτάτα του Κούντερα και του Γονίδη (π.χ. Μιμή), η οποία όχι μόνο είναι αγωνίστρια από τα μικράτα της, αλλά ανήκει και στην ελίτ της διανόησης, στον ανθό της επιστημοσύνης…
Ένα αξιοσέβαστο μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας, που μπόρεσε να γίνει καθηγήτρια πανεπιστημίου με το σπαθί της και μόνο, ενώ σύσσωμη η διεθνής επιστημονική κοινότητα υποκλίνεται στην σφαιρική της παιδεία, όπως η αντίστοιχη πολιτική υποκλίνεται στο εγκεφαλικό βεληνεκές του συντρόφου της…
Αλλά τι να λέμε; Τέτοιοι ήμασταν ανέκαθεν. Πετροβολούσαμε τα καρποφόρα δένδρα, δολοφονήσαμε τον Καποδίστρια, φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη, την Μπέτυ θα λυπόμασταν;
Τέλος πάντων, απ’ όλο το φαρμάκι που χύθηκε εναντίον της πρώτης κυρίας, εκείνο που με εξέπληξε περισσότερο είναι η εμμονή κάποιων κακότροπων να σχολιάσουν δηκτικά την δήλωσή της ότι ο Σύριζα μπορεί να είναι κυβέρνηση αλλά δεν έχει ακόμη υπό τον έλεγχό του την εξουσία. Και έτσι είναι.
Ποιος το αμφισβητεί; Μόνο εκείνοι που μεγαλωμένοι στα κολέγια και στις επαύλεις αγνοούν την ουσία του μαρξισμού-λενινισμού, στον οποίο εντρύφησε το πρωθυπουργικό ζεύγος, και τον οποίο επέλεξε ο λαός δια της ψήφου του μπας και ανανήψει η χώρα. Μια πολιτική αντίληψη των πραγμάτων που έχει μελετήσει παιδιόθεν η Μπέτυ, όπου με τον μεστό της λόγο προσπαθεί να βγάλει προς τα έξω, δυστυχώς σε ώτα μη ακουόντων ή σε ώτα μαρξιστικά αγράμματων.
Εν πάση περιπτώσει, γι’ αυτό είμαστε εμείς εδώ, για να βάλουμε μερικά πράγματα στη θέση τους, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα της γυναίκας (με κεφαλαίο Γ) και της καθηγήτριας να λέει αυτά που πρέπει, άσχετα αν δεν αρέσουν στους αμετανόητους δοσίλογους σαμαροφύλακες που περιμένουν σαν φίδια στη γωνία.
Έτσι λοιπόν πρέπει να ξέρετε ότι το βασικό ερώτημα κάθε επανάστασης είναι εκείνο της εξουσίας. Και αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε το ερώτημα αυτό τότε δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική σοσιαλιστική επανάσταση, παρά μόνο πασαλείμματα.
Στην περίπτωση του Σύριζα, η επανάσταση του Γενάρη του ’15 έφερε μια διττή εξουσία. Κάτι που ελάχιστοι αντιλαμβάνονται πνιγμένοι στον μικρόκοσμο της κακομοιριάς τους.
Ποια είναι αυτή η διττή εξουσία; Δίπλα στην επίσημη της κυβέρνησης υπάρχει κι εκείνη των συριζαίων αγωνιστών (αφισοκολλητές, τρολς, σύμβουλοι, μετακλητοί, γκόμενοι Σβίγκου κλπ.).
Ποιοι συναποτελούν αυτήν την δεύτερη εξουσία; Ο λαός!
Ποιος είναι ο πολιτικός της ρόλος; Η επαναστατική, άρα ουσιαστική κατάληψη της εξουσίας από τα κάτω, βασισμένη στην λαϊκή πρωτοβουλία και στον πόθο για προκοπή.
Πρόκειται δηλαδή για μια άλλου είδους εξουσία, όχι σαν εκείνη του Μαξίμου, που στηρίζεται σε νόμους και συντάγματα, αλλά για μια άτυπη μεν, ηθικά νόμιμη δε εξουσία, που πηγάζει από τις καρδιές του κοΖμάκη, ο οποίος διψάει για ελευθερία, και δεν βασίζεται σε μικροαστικές και ξεπερασμένες θεωρίες περί νομιμότητας, και άλλους περιορισμούς της κοινοβουλευτικής δήθεν δημοκρατίας των μπουρζουάδων. Έχει ρίζες βγαλμένες μέσα από τα σπάργανα της εργατιάς, της αγροτιάς και όλων εκείνων των λαϊκών δυνάμεων, που όπως θα έλεγε και η Μποφίλιου αποτελούν την μοναδική ριζοσπαστική δύναμη ικανή να αλλάξει τον κόσμο.
Ποιος είναι ο σκοπός αυτής της δεύτερης εξουσίας; Μα ασφαλώς η προάσπιση των πάμπολλων επιτευγμάτων της κανονικής (νομότυπης) εξουσίας και η καταστολή κάθε προσπάθειας από μέρους των αντιδραστικών τμημάτων της κοινωνίας να ανατρέψουν την επαναστατική στροφορμή της αριστερής μας κυβέρνησης.
Πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο; Με την συστηματική αγωνιστική επιμόρφωση και προπαγάνδα στην βάση και με την σταδιακή αντικατάσταση των ξεπερασμένων αστικών θεσμών όπως π.χ. ο στρατός και η αστυνομία, που έχουν πάρει διαζύγιο από τον λαό, από ένοπλες ομάδες συνειδητοποιημένων πολιτών (εν είδει σοβιέτ) που θα στηρίζουν και θα στηρίζονται από τον απλό λαό.
Παράλληλα, πέρα από την επίσημη διοίκηση και την κρατική «γραφειοκρατία», αυτή η δεύτερη εξουσία θα πρέπει να αναλάβει η ίδια, με κομματικά (και όχι μόνο) στελέχη εθελοντές, την δημόσια διοίκηση, τις διάφορες αρχές, τα δικαστήρια κ.ο.κ τοποθετώντας εκεί καθαρούς ανθρώπους, άφθαρτα στελέχη, ως επίτροπους, κομισάριους, λαοδίκες κλπ. που θα ελέγχουν και θα επιτηρούν τις ασυδοσίες του επίσημου κράτους, ενώ ταυτόχρονα θα παίρνουν πρωτοβουλίες και θα επεμβαίνουν όπου και όποτε κρίνουν ότι οι αντιδραστικές δυνάμεις που λέγαμε, πάνε πίσω ή βάζουν τροχοπέδη στην επανάσταση, που είναι πάντα σε εξέλιξη.
Αυτά ήθελε να πει με τα δικά της λόγια η καθηγήτρια Μπέτυ. Ότι ναι μεν έχουμε την κυβέρνηση, αλλά δεν έχουμε ακόμη την (παράλληλη) εξουσία, που είναι εξίσου απαραίτητη προκειμένου να τελεσφορήσει η μετάβαση στον σοσιαλισμό.
Όμως ίσως δεν έγινε αντιληπτή ή ίσως δεν ήθελε η ίδια να ξεδιπλώσει μια και έξω το όραμά της. Το οποίο είναι απλό και για να γίνει πραγματικότητα πρέπει οι ταξικά ευσυνείδητοι πολίτες να κερδίσουν με το μέρος τους την πλειοψηφία, όλους εκείνους δηλαδή που δεκαετίες καπιταλιστικής αποχαύνωσης τους έχουν κάνει σαν ζαλισμένα κοτόπουλα.
Και πως θα γίνει κάτι τέτοιο; Ε λοιπόν, ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: Όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος. Ήτοι, θέλουν δεν θέλουν οι αντιδραστικοί, έστω με το στανιό, θα πρέπει να δουν το φως το μαρξιστικό. Διότι δεν μπορεί από μόνη της μια κυβέρνηση να ανοίξει τα μάτια του λαού. Χρειάζεται στήριξη. Κι αυτή θα έρθει από την παράλληλη εξουσία που λέγαμε. Με τελικό στόχο την πλήρη αφύπνιση των κοιμισμένων και τον ερχομό του φωτός… πάντα με επίκεντρο τον άνθρωπο.
Αυτό ήθελε να πει η Περιστέρα… που αποτελεί την πνευματική εμπροσθοφυλακή του Σύριζα… τόσο απλά. Κι όποιος κατάλαβε κατάλαβε. Οι υπόλοιποι ας βράσουν στο αντεπαναστατικό ζουμί τους και θα τα πούμε μαζί τους στα γουναράδικα… για να δουν πως δένεται το ατσάλι.
Strange Attractor
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου