Τους παρασύρει σε εκφράσεις κραυγαλέας αγανάκτησης και αποπροσανατολίζει επ’ ωφελεία του την ατζέντα της επικαιρότητας.
Θέματα για τα οποία θα αρκούσε μια ειρωνική ανακοίνωση για εκτός τόπου και χρόνου συμπεριφορές, αναβαθμίζονται επικοινωνιακά, εγκαθίστανται στην κεντρική πολιτική σκηνή, εκτοπίζοντας άλλα σοβαρότερα, τα οποία αποτελούν την αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης...
Η άρνηση Κοντονή να παραστεί στο συνέδριο της Εσθονικής προεδρίας για τα εγκλήματα του κομμουνισμού, δεν ήταν η ορθολογικότερη των αποφάσεων. Αν όντως ενδιαφερόταν να μην συμβάλει στην εξίσωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό, θα παρίστατο και με επιχειρήματα ιστορικά και πολιτικά θα αντέτεινε ότι είναι λάθος η εξομοίωση των δύο ισμών. Και είναι λάθος γιατί από την μια πλευρά έχουμε ένα ιδεολογικό σύστημα που από τη φύση του είναι ολέθρια απάνθρωπο και από την άλλη μια νοσηρή δολοφονική παρέκβαση, που το ίδιο το κομμουνιστικό κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης στο 20o συνέδριό του το 1956, δια του Χρουτσώφ, καταδίκασε και αποκαθήλωσε.
Φυσικά οι χώρες του πρώην Ανατολικού Συνασπισμού, ζώντας στο πετσί τους τα τρομώδη χρόνια του Στάλιν, αλλά και τη διαρκή κομμουνιστική δικτατορία (που δεν ήταν η δικτατορία του προλεταριάτου, αλλά η δικτατορία του κόμματος επί του προλεταριάτου και του λαού), λειτουργούν βιωματικά, εξισώνουν και φτάνουν στο άλλο άκρο, απαγορεύοντας την ύπαρξη κομμουνιστικών κομμάτων – στην ουσία απαγορεύοντας την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία έκφρασης των λαών τους!
Η Ευρώπη αποδέχεται και συμπαρίσταται σε μια τέτοια μονομερή θεώρηση της ιστορίας, επειδή καταδικάζοντας κάθε κομμουνιστική αναφορά, εξοβελίζει και κάθε διεκδικητικό πλαίσιο των εργαζομένων, που συνειρμικά αποπνέει αριστερή άποψη. Δεν είναι τα θύματα που την ενδιαφέρουν. Θύματα υπήρξαν και στην Κίνα του Μάο και της Πολιτιστικής Επανάστασης. Ωστόσο δεν είδαμε καμία κίνηση καταδίκης. Ίσως γιατί ο σοβιετικός κομμουνισμός υπήρξε πιο εμβληματικός. Ισως όμως και γιατί με την Κίνα τα οικονομικά συμφέροντα είναι τόσο ισχυρά, που καλύπτουν τα εκατομμύρια των ανθρώπινων ζωών που χάθηκαν, στην εκεί καταπίεση και τον εκεί τρόμο.
Ωστόσο όλα αυτά, που απασχολούν την πολιτική σκέψη των καιρών μας, δεν θεωρούμε ότι ενδιέφεραν τον Κοντονή και την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο υπουργός προέβη σε μια πράξη εσωτερικής κατανάλωσης, απευθυνόμενος σε ένα μικρό αλλά φανατικά αριστερόφρονο ακροατήριο που έχει παραμείνει στον ΣΥΡΙΖΑ, και το οποίο ενεό από την προδοτική (προς τις ιδέες του) πολιτική του, αγωνιά να εντοπίσει στο πολιτικό του προφίλ, κάποια εναπομείναντα αριστερά ψιμύθια.
Η άρνηση συμμετοχής και ομιλίας στο συνέδριο των Εσθονών, ήταν πτυχή του συνήθους, κενού ουσίας, φανφαρόνικου επικοινωνιακού τσαμπουκά που πουλάει ο ΣΥΡΙΖΑ, για να αντισταθμίσει τις μεγάλες του υποχωρήσεις και υποταγές στους δανειστές, που στην ανεπίσημη κομματική διάλεκτο ακόμη λογίζονται ως τοκογλύφοι και κατακτητές!
Αντιστάθμιση την οποία κατόρθωσε χάρις στην ευγενή προσφορά της αντιπολίτευσης. Η «υπόθεση Κοντονή» έδειξε ότι ναι μεν ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε την εμφυλιοπολεμική λογική στη δημόσια ζωή, αλλά υπάρχουν θύλακοι της αντιπολίτευσης που ανακλαστικά ανταποκρίνονται σε αυτή, ακριβώς γιατί εξήμισι δεκαετίες μετά δεν έχουμε απαλλαγεί από τα εμφυλιοπολεμικά σύνδρομα.
Προς τούτο βοηθούν, νομίζουμε ακουσίως, και στελέχη του ΠΑΣΟΚ! Ενώ το ίδιο το κόμμα διατήρησε νουνεχή στάση, αρνούμενο να γίνει μέρος της θεατρικής πράξης του ΣΥΡΙΖΑ (και δεχόμενο μύδρους από τους επαγγελματίες αντικομουνιστές τω social media), ο Ανδρέας Λοβέρδος αποφάσισε να φέρει το θέμα Κοντονή στη Βουλή – προφανώς για να χαρίσει και αυτός μια επί πλέον δυνατότητα ανέξοδης αριστερής θεατρικής πρόζας στον κυβερνών κόμμα.
Έτσι, αντί η αντιπολίτευση να στρέψει τα πυρά της προς την ζέουσα οικονομική καθημερινότητα, προς το παρανάλωμα φτωχοποίησης των νοικοκυριών (π.χ. την φορολογία, την αποεπένδυση, τις κατασχέσεις, τη δραματικότητα όσων ζουν περιστασιακά γιατί δουλεύουν περιστασιακά, όσων ζουν ολίγιστα γιατί πληρώνονται ολίγιστα), αντί να στοχοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ για την διοικητική του ανεπάρκεια, του παρέχει δυνατότητες διαφυγής μέσα από αριστερές κορώνες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ τους ευγνωμονεί!
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου