αποτελεσματικότερος σκύλος δεν είναι αυτός που γαυγίζει πολύ. Αυτός που είναι καλός φύλακας δεν χρειάζεται να γαυγίζει. Εμείς δεν έχουμε μεγάλες κορώνες, ούτε γαυγίζουμε πολύ, προασπίζουμε όμως αποτελεσματικά τα κυριαρχικά μας δικαιώματα».
Ναι ήταν ένα σχήμα λόγου, αλλά τα σχήματα λόγου στη διπλωματία επιτρέπονται μόνο εν είδει χαριτολογήματος, όταν οι σχέσεις είναι ήρεμες, φιλικές και συνεργατικές με ξένο ηγέτη, και εφόσον ο αναφερόμενος είναι παρών.
Στην προκειμένη περίπτωση, μόλις είχαν τελειώσει άδοξα οι κυπριακές συνομιλίες στο Κραν Μοντανά, το γαλλικό σκάφος–γεωτρύπανο West Capella, θα άρχιζε στο οικόπεδο 11 τη γεώτρηση, συνοδευόμενο από γαλλικές φρεγάτες, αλλά και τον διακριτικό προστατευτικό κλοιό αμερικανικών, ισραηλινών και ελληνικών σκαφών, οι τούρκοι έκαναν ασκήσεις με πραγματικά πυρά βόρεια της Κύπρου, πολεμικά τους αεροσκάφη πετούσαν νότια της Κύπρου, ενώ ως αντιπερισπασμό η γείτων έστελνε το σεισμογραφικό «Μπαρμπαρός» να διεξάγει έρευνες στη θαλάσσια περιοχή της κατεχόμενης Μόρφου, με την συνοδεία τουρκικών πολεμικών σκαφών και υποβρυχίων.
Σε αυτό το ηλεκτρισμένο κλίμα, ο πρωθυπουργός, με γλώσσα αδόκητη και αδόκιμη, παρομοίασε την τουρκική ηγεσία με σκύλο του γαυγίζει. Ήταν μια έκφραση, που θα την χρησιμοποιούσε ένας πρωθυπουργός μόνο στοχευμένα, και μόνο εφόσον είχε σχεδιάσει να οξύνει την κατάσταση με την Τουρκία – κάτι που δεν νομίζουμε ότι ήταν στις προθέσεις του. Απλώς ήταν και αυτή μία από τις ανεμώλιες εκφράσεις που συνηθίζει ο πρωθυπουργός.
Λογικώς οι Τούρκοι, δι’ ανακοινώσεως του υπουργείου Εξωτερικών, απάντησαν ότι τέτοιες εκφράσεις δεν αρμόζουν ούτε στο πρόσωπο, ούτε και στο αξίωμα του πρωθυπουργού Τσίπρα. Με αυτή την αφορμή εκφράζουμε και επαναλαμβάνουμε την προσδοκία μας από τους αρμόδιους στην Ελλάδα να τηρούν υπεύθυνη στάση για τα θέματα που αφορούν και τη χώρα μας».
Ήταν σα να μάλωναν τον ανεπίδεκτο μαθητή! Και σίγουρα στο αξίωμα δεν ταιριάζουν. Στο πρόσωπο σαφώς ταιριάζουν, όπως σε όλων μας τα πρόσωπα ταιριάζουν οι εκφράσεις μας. Μας αντανακλούν.
Φυσικά ο κ. Τσίπρας δεν διακυβεύει κάτι. Μιλάει σχεδόν εκ του ασφαλούς, χρησιμοποιώντας την πρωτοφανή «διπλωματική» γλώσσα, γιατί στην κυπριακή γεώτρηση παίζονται μεγάλα συμφέροντα και εμπλέκονται μεγάλες και ισχυρές δυνάμεις του πλανήτη, που μας ξεπερνούν.
Αλλωστε και η λιλιπούτια Κύπρος τελικά δεν είναι πλέον τόσο λιλιπούτια (όσο ήταν με τα δεδομένα της δεκαετίας του 70), και σίγουρα δεν χρειάζεται την failed state Ελλάδα για την άμυνά της – ευτυχώς γι αυτήν. Προαλείφεται να γίνει ενεργειακή δύναμη, είναι πλήρες μέλος της Ε.Ε., συμμετέχει σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς, θα ενταχθεί στους ενεργειακούς άξονες της Μέσης Ανατολής, έχει επιχειρησιακές συμφωνίες με τεράστιες ενεργειακές επιχειρήσεις, σε κοινές εκμεταλλεύσεις που προστατεύονται από τα οικεία κράτη.
Από την άλλη η Τουρκία, όσο και να αντιδρά σπασμωδικά, να στέλνει «Μπαρμπαρός», πολεμικά αεροσκάφη και υποβρύχια, βρίσκεται σε διπλωματικό και στρατηγικό κενό. Φέρεται με το παλιό αυτοκρατορικό μεγαλείο που θέλησε να αναβιώσει μέσω του «στρατηγικού βάθους» του Νταβούτογλου. Όμως η Ανατολική και Ν.Α. Μεσόγειος βρίσκεται σε μια γεωπολιτική – και σε σημεία – αιματηρή αναδιάταξη, η οποία περιλαμβάνει, λόγω των ενεργειακών πηγών την Κύπρο, αφήνοντας την Τουρκία επιβαρυμένη. Στα ανατολικά απειλείται η συνοχή της με το αναδυόμενο κουρδικό, χάνει την ηγεμονία στο μουσουλμανικό κόσμο, αλλά η ίδια μένει προσκολλημένη στην τακτική της δεκαετίας του 70, όταν ήταν ακόμη – και εκλαμβανόταν ως – περιφερειακή δύναμη.
Οι όποιες εμπλοκές, λύσεις και διευθετήσεις, θα γίνουν για μας χωρίς εμάς, καθώς θα είναι παιχνίδι για «μεγάλα παιδιά». Με αυτή την λογική, όταν ο κ. Τσίπρας κάνει λογοπαίγνια με γειτονικούς σκύλους, δεν διακινδυνεύει τίποτα. Απλώς μας προσβάλει, γιατί είναι ο πρωθυπουργός μας.
Σε ένα παραληρηματικό λογίδριο, που δημοσίευσε το liberal χθες, έγραψε, μεταξύ άλλων: Όλοι μαζί μπορούμε» να δείρουμε τη γυναίκα μας, να βγάλουμε τα λεφτά μας έξω (για τον Σταθάκη, τον Τσακαλώτο και άλλους υπουργούς αναφέρεται;) να βασανίσουμε μετανάστες και πρόσφυγες, να βρίσουμε τους γκέι, να χρίσουμε αυθαίρετα (….), να κάνουμε τον σταυρό μας, να πάμε εκκλησία, να ψηφίσουμε δηλαδή ΝΔ …ακούγοντας τον Σαββόπουλο Αμοράλ της κλοπής τραγουδιών και όλα να ταιριάξουν».
Εντελώς συνειρμικά μας ήρθε στο νου ένας στίχος του Σαββόπουλου, από το δίσκο «Ο Αριστοφάνης Που Γύρισε Από Τα Θυμαράκια»: Τώρα με χειρουργεί, μια αλλήθωρη νεολαία, μια τσογλανοπαρέα που κάνει κριτική...
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου