Ας πρόσεχαν…

Είχα καιρό να γράψω ένα από τα συνήθη παραληρήματά μου, κι αυτό όχι για τίποτα άλλο, όσο για το ότι όλα πλέον μοιάζουν μάταια όσον αφορά στο μέλλον της χώρας.
Η πορεία της συριζέικης Ελλάδας...
Οικονομικά η κατάσταση δεν παλεύεται, και επιμένω ότι όπως όλα δείχνουν…τον Φεβρουάριο θα πούμε «καλώς την δραχμή», αφού το συνονθύλευμα των ιδεοληπτικών που μας κυβερνά δεν διαθέτει ούτε τις ικανότητες, αλλά ούτε και την θέληση να εφαρμόσει αυτά που υπέγραψε ο μεγάλος τιμονιέρης Αλέξης…

Μάλιστα, πολλοί ψηφοφόροι του Σύριζα, που προεκλογικά ήταν στα μπάνια, άρχισαν μόλις τελευταία να συνειδητοποιούν τι ακριβώς τους περιμένει  παρόλο που ψήφισαν ξανά μανά την «αριστερή ελπίδα». Τώρα όμως, που οι φόροι και τα χαράτσια πέφτουν χιαστί, άρχισαν πια να αντιλαμβάνονται τι ακριβώς έκαναν… ότι τα ΕΝΦΙΑ κλπ όχι μόνο δεν καταργούνται, αλλά γιγαντώνονται.

Θα έλεγα καλά να πάθουν, αλλά δυστυχώς την βλακεία τους την πληρώνουμε όλοι μαζί, συριζαίοι και μη ανεξαιρέτως. Εξάλλου, μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου….

Πολιτικά πάλι, μια από τα ίδια. Αν εξαιρέσουμε τον Αλέξη, που έχει άστρο, και που ότι θέλει κάνει, παρ’ όλη την εμφανή ανεπάρκειά του, όλοι οι άλλοι (πλην συγκαμένου και Αν Ελ που ζουν το όνειρο) βολοδέρνουν στα θολά νερά της πολιτικής ανυποληψίας. Φλερτάροντας με την λήθη.

Η ΝΔ είναι απασχολημένη με τα δικά της εσωστρεφή μικροκομματικά παιχνιδάκια, όπου οι διάφορες (άτυπες) συνιστώσες και τα τζάκια που την συναποτελούν μαχαιρώνονται μεταξύ τους για το ποιος θα γίνει ο επόμενος αρχηγός, λες και έχει καμιά σημασία, όταν η όλη κατάσταση της χώρας θυμίζει τα σαλόνια του Τιτανικού λίγο πριν την μοιραία πρόσκρουση στο παγόβουνο.

Λες και αν καπετάνιος είναι ο τάδε αντί για τον δείνα, το παγόβουνο θα εξαϋλωθεί… Λες και αν επιλεγεί ο Τζίτζι, ή ο Κυριάκος, ή ο Άδωνις… θα πάψει να είναι η γαλάζια γλίτσα των Γιακουμάτων και λοιπών πολιτικάντηδων.

Κακά τα ψέματα. Η ΝΔ είχε έναν άξιο, εργατικό, και πρωτοπόρο σε όλα αρχηγό, ο οποίος έσωσε την χώρα, πλην όμως η ίδια τον πούλησε… ας λουστεί τώρα τα λιμά της.

Το Πασόκ έχει πάψει να υφίσταται προ πολλού… απόδειξη ότι έχει κάνει κολεγιά με την ΔΗΜΑΡ, η οποία στις εκλογές του Γενάρη είχε συμμαχήσει (αν θυμάμαι καλά) με το Κόμμα των Ελλήνων Κυνηγών, μπας και τσιμπήσει κανένα ψηφαλάκι μετά το φιάσκο του κυρ Φώτη. Πάνε λοιπόν οριστικά οι παλιές καλές εποχές… ούτε το φάντασμα Λαλιώτης δεν μπορεί να ανανήψει το κλινικά νεκρό αυτό μόρφωμα με την κα Τίποτα επικεφαλής του.

Συμβουλή μου προς τα λίγα πιστά στελέχη του, που δεν την έκαναν προς Σύριζα μεριά, είναι να το αφήσουν να πεθάνει ήρεμα… το αξίζει μετά από μια τέτοια διαδρομή.

Το Ποτάμι από την πλευρά του βολοδέρνει και αυτό, παραπαίοντας και τρεκλίζοντας, στην προσπάθειά του  να αποκτήσει ένα σαφές ιδεολογικό στίγμα, την ώρα που αυτή που το εκπροσωπεί (για όλους τους λάθος λόγους) είναι η μοιραία «ωραία»Μάρκου της Β’ Θεσσαλονίκης, η αντιράπτη δηλαδή όπως την πλασάρουν τα πεινασμένα για μπούτι και στήθος σόσιαλ μίντια, και όχι μόνο, άσχετα αν εμένα προσωπικά μου θυμίζει ξυλάγγουρο, και σε πολιτικό επίπεδο την θεωρώ εφάμιλλη του κάτμαν. Τέλος πάντων, μπούτια θέλει ο λαός, οπότεwho am I to argue?

Ποιοι μένουν; Το ΚΚΕ, που επί δεκαετίες τώρα είναι στον δικό του κόσμο, έχοντας απωλέσει κάθε επαφή με το περιβάλλον, ο Λεβέντης που έχει διακαή πόθο να γίνει βεζίρης (συγκαμένος) στη θέση του βεζίρη (συγκαμένου) γλείφοντας πατόκορφα τον Αλέξη, και ψηφίζοντας Βούτση (έλεος) για το τρίτο τη τάξει θεσμικό αξίωμα…, και η Χρυσή Αυγή η οποία όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει, χάρη στην ημιμάθεια, την αγανάκτηση, και την ανιστόρητη πολιτική στάση μεγάλης μερίδας των συμπατριωτών μας, που όμως χάρη στην δημοκρατία μας, και αυτοί ψηφίζουν.

Τι να πει κανείς… για την κατάντια της αλληνής!

Η παρουσία των λεβεντικών αλλά και των νεοναζί στην βουλή, εν έτει 2015, υπογραμμίζει με τον πιο σαφή τρόπο την οπισθοδρόμηση ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας, και τα πολιτικά (και όχι μόνο) αδιέξοδα με τα οποία βρίσκεται αντιμέτωπος ένας άλλοτε περήφανος λαός, που όμως μόλις τέλειωσαν τα δανεικά κι αγύριστα έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο.

Το μόνο θετικό στοιχείο μέσα σε όλο αυτό το πολιτικό σκοτάδι είναι η εξαφάνιση από την βουλή των δραχμολάγνων παρακεντέδων του Λαφαζάνη (Ραχήλ. Ζουρλή, Παλαβίτσας, Στρατούλης, και σια). Κάτι είναι κι αυτό…

Και έτσι πορευόμαστε σε βαθιά νερά, εν μέσω καταιγίδας, και πάνω σε ένα διαλυμένο καρυδότσουφλο, που όμως το έχουμε βαφτίσει Queen Elizabeth, με καπετάνιο τον πρώην καταληψία που δεν μπορεί να μοιράσει σε δυο γαϊδάρους άχυρα, και συνεργάτες του διάφορους εξίσου ημιμαθείς ιδεοληπτικούς επιτήδειους, που άλλοι το κάνουν για την «ιδεολογία», και άλλοι διότι βρήκαν νέο κομματικό όχημα για να εφορμήσουν επί του … μπουλκουμέ (ειδικά οι πρώην πασόκοι).

Με αυτά και με αυτά οι μέρες περνάνε, οι ξένοι δανειστές μας επιτηρούν στενά, και αν ο Αλέξης δεν κάνει αυτά που υπέγραψε εκείνο το βράδυ στα τέσσερα, θα τον φάνε για πρωινό, κι ας έχει πλάτες τον Ομπάμα και τον Κλίντον (που όμως το χέρι δεν το βάζουν στη τσέπη).

Αν πάλι πει να τα κάνει, οι συντεχνίες και οι λοιποί σαμποτέρ της Ελλάδας θα τον κυνηγάνε ως την ταράτσα του Μαξίμου, όπου θα τον περιμένουν με αναμμένες μηχανές τα ελικόπτερα (αν υπάρχουν καύσιμα).

Γι αυτό, πάρτε το απόφαση, καθίστε αναπαυτικά στους καναπέδες σας, και απολαύστε το σόου!

Και να θυμόσαστε ότι εκτός από τον συγκαμένο, που όπως είπαμε ζει το όνειρο, σε λίγο θα γεμίσει η σκηνή από αγριεμένους ουρακοτάγκους…

Κι εκεί να δείτε κλάμα «αριστερό».

Όποιος έχει διαβάσει νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία καταλαβαίνει τι εννοώ, αφού το έργο αυτό το έχει ξαναδεί.

Εγώ αμαρτίαν ουκ έχω…

Όσο για τους χαχόλους τσιπρικούς, που άλλα περίμεναν, άλλα τους ήρθαν,  κι άλλα τόσα και χειρότερα  θα τους έρθουν, ας πρόσεχαν… they had been warned!

Strange Attractor