Η... “γραβάτα”, θέλει και τόλμη και αρετή...

Το παιγνίδι στην Ευρώπη (και της Ευρώπης με τις ΗΠΑ...), ανοίγει.

Οι ρηγματώσεις από την παγκόσμια κρίση δείχνουν να σταθεροποιούνται και να εμφανίζονται οι νέες λεπτές και επικίνδυνες εξισορροπήσεις, που καθιστούν απαραίτητους τους απολογισμούς πεπραγμένων και ένα  πολύ προσεκτικό σχεδιασμό των προσεχών κινήσεων. Γιατί ο φόβος ενός μεγαλύτερου μετασεισμού, ελλοχεύει...

Ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του, είτε επειδή έκριναν και προέβλεψαν σωστά τις επερχόμενες αναδιατάξεις, είτε επειδή στάθηκαν τυχεροί από τις συγκυρίες και το timing, έχουν την ευκαιρία να... καβαλήσουν το κύμα πού δείχνει να έρχεται και ν' αναδειχθούν σε βασικό παίχτη και πυροδότη των εξελίξεων. Και να το πιστωθούν, μ' ότι αυτό συνεπάγεται και για το μελλοντικό εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.

Απαραίτητη και ικανή συνθήκη για να υπάρξει αυτή η προοπτική, είναι οι άμεσες αλλά και πιο μεσοπρόθεσμες κινήσεις, τακτικού αλλά και στρατηγικού χαρακτήρα, να βρίσκονται στο πλαίσιο των ευρωπαϊκών δομών και θεσμών, ν' αναγνωρίζουν τις ιδιαιτερότητές τους, τους ρυθμούς τους. Η Ευρώπη δεν είναι ένα ενιαίο κράτος, μ' όποιες δυνατότητες δίνει μια τέτοια υπόσταση. Προς αυτήν την κατεύθυνση υποτίθεται ότι βαδίζει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα-αλλά θέλει ακόμη χρόνο. Και σ' αυτόν, οι στιγμές ίσως διδάσκουν περισσότερα απ' ότι τα χρόνια. Οι νέες συνθήκες και ισορροπίες, απαιτούν πολύ προσεκτικά βήματα και χειρισμούς (ακόμη και “ευφημισμούς”, που καθόλου τυχαία και πολύ εύστοχα και πολλαπλά υπαινικτικά, ανέφερε και ο κ. Βαρουφάκης...) οι οποίοι θ' αφήνουν άνετα περιθώρια σ' όλες τις πλευρές, να ισχυρισθούν ότι... δεν έχασαν! Αλλιώς, οι όποιες και όσες καλές και ευοίωνες προοπτικές, μπορεί πολύ εύκολα να ακυρωθούν πριν ακόμη ανατείλουν...

Μέχρις στιγμής, αν δει κανείς συνολικά τις επιμέρους κινήσεις και πρωτοβουλίες της νέας ελληνικής κυβέρνησης, η αποτίμηση είναι θετική. Προσεκτική και σχεδιασμένη. Που αφήνει περιθώρια ελπίδας πως ακόμη και κάποιες “παραφωνίες” και... επινίκιες υπερβολές, αν δεν αποτελούν μέρος ενός γενικότερου σχεδίου τακτικισμού, τουλάχιστον δεν συνιστούν νάρκη.

Οι πρώτες αντιδράσεις ηγετών αλλά και θεσμικών παραγόντων στα πρωτοποριακά  ανοίγματα και προτάσεις της νέας κυβέρνησης, είναι γενικά θετικές. Αλλά και προσεκτικές. Ο Γιουνκέρ, εμφανίσθηκε ευνοϊκά διατεθειμένος, αλλά δεν παρέλειψε να υπογραμμίσει ότι “η νίκη (του ΣΥΡΙΖΑ) δεν σημαίνει πως θα τ' ανατρέψουμε και όλα...”. Ο επίσης θετικός Γάλλος υπουργός οικονομικών κ. Σαπέν, χαιρέτισε τις ιδέες της νέας ελληνικής ηγεσίας, αλλά προειδοποίησε τον κ. Τσίπρα “να μην επιχειρήσει να μας στρέψει εναντίον της Γερμανίας...”.. Οι πρωθυπουργοί της Ισπανίας και Πορτογαλίας, εμφανίσθηκαν εξαιρετικά επιφυλακτικοί να ασπασθούν τα “ανταρτιλίκια” Τσίπρα. Ακόμη και ο πολύ “θερμός” Ιταλός πρωθυπουργός, του “τόξου του Νότου”, παρουσία του κ. Τσίπρα, υπογράμμισε με έμφαση και σημασία ότι “πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί ένα ευρωπαϊκό ρήγμα, ένα μέτωπο μεταξύ Βορρά και Νότου στην Ευρώπη...”.

Οι συγκυρίες, είναι ευνοϊκές. Αλλά οι ραγδαίες εξελίξεις δείχνουν ότι η νέα κυβέρνηση ψάχνει (και πολύ σωστά...) να εξασφαλίσει “πλάτες” για το ξεδίπλωμα της πολιτικής της. Οι προεκλογικές “διαβεβαιώσεις” ότι “δεν είμαστε μόνοι...”, ήταν... προεκλογικές. Τώρα, επιβάλλεται ρεαλισμός και πολύ προσεκτική δουλειά. Με προϋπολογισμένες κινήσεις. Και διάθεση κάποιου συμβιβασμού- στις διαπραγματεύσεις η ιδανική κατάληξη είναι εκείνη που δεν αφήνει νικητές και ηττημένους, αλλά μόνο κερδισμένους. Έστω και με... “ευφημισμούς”.

Ο Τσίπρας, μέχρι στιγμής δίνει την μάχη σωστά και μετρημένα. Ας 'έχει, όμως, κατά νου, ότι “στα πεδία των μαχών, υπάρχουν εκατομμύρια σκελετοί που ασπρίζουν στον ήλιο. Είναι εκείνοι, που στο γλυκοχάραμα της νίκης, κάθισαν να την περιμένουν. Και περιμένοντας, πέθαναν...”

Θάνος Οικονομόπουλος
iefimerida.gr