Ένα ισχυρό εκλογικό αποτέλεσμα για το αριστερό κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, αναμενόταν ευρέως στο Βερολίνο, αλλά η έκταση προκάλεσε έκπληξη στην γερμανική ελίτ.
Το γερμανικό κατεστημένο, σοκαρισμένο, επαναδιατύπωσε ότι η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και τρόικας πρέπει να τηρηθεί και ότι δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή καμία απόκλιση.
Αυτό που δεν συζητήθηκε ωστόσο στο Βερολίνο, είναι ότι η γερμανική στάση στην κρίση έχει συμβάλει σε αυτό το (ατυχές) εκλογικό αποτέλεσμα.
Πρώτον, οι...
πολιτικές ρευστότητας που προβλέφθηκαν για την Ελλάδα, σαφώς δεν είχαν τα αποτελέσματα που είχαν υποσχεθεί. Πρώτον, οι...
Ήταν κακώς σχεδιασμένες από την αρχή και περιελάμβαναν εντελώς μη ρεαλιστικές παραδοχές για τις επιδράσεις των περικοπών του προϋπολογισμού στο ΑΕΠ, όπως έχει επισημάνει και ο Paul Krugman ξανά αυτή την εβδομάδα.
Δεύτερον, λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν, η Γερμανία βρέθηκε ξανά αντιμέτωπη με την ευκαιρία να βάλει την Ελλάδα σε ένα πιο βιώσιμο μονοπάτι.
Δεύτερον, λίγο περισσότερο από ένα χρόνο πριν, η Γερμανία βρέθηκε ξανά αντιμέτωπη με την ευκαιρία να βάλει την Ελλάδα σε ένα πιο βιώσιμο μονοπάτι.
Πριν από τις γερμανικές εκλογές το Φθινόπωρο του 2013, αρκετοί εμπειρογνώμονες στο Βερολίνο, μεταξύ των οποίων και ορισμένοι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του υπουργείου, μίλησαν για την ανάγκη μιας δεύτερης αναδιάρθρωσης του χρέους από τα δάνεια των Ευρωπαίων εταίρων (αν και είχαν ήδη μειωθεί σημαντικά).
Σε αυτό το σημείο, η γενική συναίνεση ήταν πως η τροχιά του ελληνικού χρέους, δεν ήταν βιώσιμη. Αλλά ήταν εξίσου σαφές ότι οποιαδήποτε περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, θα έπρεπε να περιμένει μέχρι η Γερμανία να είχε μια νέα κυβέρνηση.
Τα στοιχεία για το ελληνικό χρέος δεν έχουν αλλάξει.
Τα στοιχεία για το ελληνικό χρέος δεν έχουν αλλάξει.
Η αναλογία χρέους/ΑΕΠ ακόμη διαμορφώνεται κοντά στο 180% και πρέπει να γίνουν πολύ μεγάλες υποθέσεις για την επιστροφή της οικονομικής ανάπτυξης και την συνέχιση της λιτότητας, για να δει την αναλογία να υποχωρεί προς το ιταλικό επίπεδο κρατικού χρέους σύντομα.
Ακόμη κι αν το επίπεδο χρέους ήταν στα αλήθεια υποφερτό, οι συνεχείς αμφιβολίες θα έπλητταν οποιαδήποτε σημαντική ανάκαμψη: όσο οι επενδυτές φοβούνται ότι το επίπεδο χρέους μπορεί να είναι ασφυκτικό, δεν θα επενδύουν στην Ελλάδα. Αυτό θα καταπιέσει την ανάπτυξη και θα καταστήσει το χρέος πιο απίθανο να μειωθεί, μια αυτοεκπληρούμενη αρνητική προφητεία.
Μετά από τον σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης στις αρχές του 2014, μπορεί να υπήρχε μια ευκαιρία για διαπραγμάτευση κάποιας ελάφρυνσης του χρέους με την μετριοπαθή ελληνική κυβέρνηση που ήταν ακόμη τότε στην εξουσία.
Μετά από τον σχηματισμό της νέας γερμανικής κυβέρνησης στις αρχές του 2014, μπορεί να υπήρχε μια ευκαιρία για διαπραγμάτευση κάποιας ελάφρυνσης του χρέους με την μετριοπαθή ελληνική κυβέρνηση που ήταν ακόμη τότε στην εξουσία.
Αυτό θα μπορούσε να αφορά κάτι περισσότερο από ένα μονόπλευρο δώρο. Δυσαρέσκεια για την απροθυμία της Ελλάδας να φορολογήσει τους πλούσιους; Γιατί να μην προσφερθεί στους Έλληνες μια συμφωνία: για κάθε ευρώ που φορολογείτε τους πλούσιους επιπλέον 10%, θα διαγράφουμε το χρέος κατά ένα ευρώ.
Αυτή η προσφορά δεν θα ήταν αναγκαστικά πολύ ακριβή για την Γερμανία: ενδεχόμενη μείωση του χρέους τώρα, θα μπορούσε να αυξήσει την πιθανότητα να πάρει πίσω το υπόλοιπων των δανείων στο μέλλον.
Ένα τέτοιο βήμα θα είχε επίσης ενισχύσει τις ήπιες δυνάμεις στην Ελλάδα. Θα μπορούσε εύκολα να είχε αποφευχθεί η ανάγκη να διαπραγματευτεί με τον Αλ. Τσίπρα τώρα. Εάν ο κυβερνητικός συνασπισμός στην Ελλάδα έπρεπε να επιμένει (και να το υπερασπιστεί στην χώρα του) ένα σχέδιο μείωσης του χρέους που ακόμη και οι σοβαροί αξιωματούχοι της γερμανικής κυβέρνησης θεωρούν ως μη ρεαλιστικό, πώς θα μπορούσε να περιμένει κανείς από τους Έλληνες να συνεχίσουν να τους ψηφίζουν;
Ωστόσο η ευκαιρία αυτή χάθηκε. Αφότου σχηματίστηκε η γερμανική κυβέρνηση στις αρχές του 2014, η κρίση του ευρώ φαίνεται ότι έχει αρχίσει να υποχωρεί. Το αίσθημα στο Βερολίνο ήταν πως τα πάντα επιδιορθώνονται τώρα. Η ελάφρυνση χρέους φαινόταν λιγότερο πιεστική και η Γερμανία για ευνόητους λόγους δεν ήθελε να την ξαναβάλει στην ατζέντα ξανά.
Τώρα η Γερμανία και όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πραγματικό δίλημμα: εάν δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την ελάφρυνση χρέους, θα έστελνε σήμα στα εκλογικά σώματα άλλων χωρών που βρίσκονται σε κρίση, ότι πληρώνει για να ψηφίσουν τους λαϊκιστές.
Ένα τέτοιο βήμα θα είχε επίσης ενισχύσει τις ήπιες δυνάμεις στην Ελλάδα. Θα μπορούσε εύκολα να είχε αποφευχθεί η ανάγκη να διαπραγματευτεί με τον Αλ. Τσίπρα τώρα. Εάν ο κυβερνητικός συνασπισμός στην Ελλάδα έπρεπε να επιμένει (και να το υπερασπιστεί στην χώρα του) ένα σχέδιο μείωσης του χρέους που ακόμη και οι σοβαροί αξιωματούχοι της γερμανικής κυβέρνησης θεωρούν ως μη ρεαλιστικό, πώς θα μπορούσε να περιμένει κανείς από τους Έλληνες να συνεχίσουν να τους ψηφίζουν;
Ωστόσο η ευκαιρία αυτή χάθηκε. Αφότου σχηματίστηκε η γερμανική κυβέρνηση στις αρχές του 2014, η κρίση του ευρώ φαίνεται ότι έχει αρχίσει να υποχωρεί. Το αίσθημα στο Βερολίνο ήταν πως τα πάντα επιδιορθώνονται τώρα. Η ελάφρυνση χρέους φαινόταν λιγότερο πιεστική και η Γερμανία για ευνόητους λόγους δεν ήθελε να την ξαναβάλει στην ατζέντα ξανά.
Τώρα η Γερμανία και όλη η Ευρωπαϊκή Ένωση, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πραγματικό δίλημμα: εάν δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την ελάφρυνση χρέους, θα έστελνε σήμα στα εκλογικά σώματα άλλων χωρών που βρίσκονται σε κρίση, ότι πληρώνει για να ψηφίσουν τους λαϊκιστές.
Αλλά αρνούμενη οποιαδήποτε συναίνεση, θα μπορούσε να σημαίνει ότι μια άπειρη κυβέρνηση στην Αθήνα, σε κάποια σημείο θα κάνει κινήσεις που στο τέλος οδηγούν την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη, προκαλώντας με τη σειρά του την εξάπλωση της κρίσης σε όλη την ήπειρο.
Όπως θα πρέπει να γνωρίζουν όλοι, το να παίζει κανείς αυτό το παιχνίδι (playing chicken) με νέους, τολμηρούς αλλά άπειρους οδηγούς, μπορεί να αποδειχθεί πολύ επικίνδυνο.
του Sebastian Dullien
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ:http://www.ecfr.eu/article/commentary_how_berlin_contributed_to_tsiprass_victory412
Πηγή:www.capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου