Στα ενδότερα του αραβικού κόσμου: Θέλουν οι Αραβες ηγέτες να κάνει το Ισραήλ τη «βρώμικη δουλειά», εξοντώνοντας τη Χεζμπολάχ; – Ανάλυση Corriere della Sera

Ένα διάσημο αστυνομικό διήγημα του Άρθουρ Κόναν Ντόιλ έχει τον τίτλο «The Dog That Never Barked». Το μυστήριο του σκύλου που δεν γάβγισε, άλλα έπρεπε να γαυγίσει. 

Κάτι ανάλογο συμβαίνει στον αραβικό κόσμο και σε σχέση με την ισραηλινή επίθεση κατά της Χεζμπολάχ στον Λίβανο γράφει στην Corriere della Sera o Federico Rampini

Στην πραγματικότητα, ο αραβικός κόσμος εδώ στη Νέα Υόρκη, όπου βρίσκομαι αυτές τις μέρες κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών, γαβγίζει πολύ με την έννοια ότι οι διαμαρτυρίες κατά του Ισραήλ, οι καταγγελίες, οι καταδίκες ιδιαίτερα από τον αραβικό κόσμο, είναι πολύ, πολύ δυνατές.

Κι όμως κάτι εντυπωσιάζει. Κάτι λείπει σε αυτή την εικόνα που φαίνεται να είναι μια πολύ σκληρή καταδίκη της συμπεριφοράς του Ισραήλ στον Λίβανο. 

Θυμάστε τις Συμφωνίες του Αβραάμ; Με την υπογραφή τους το 2020 υπό την αιγίδα, μεταξύ άλλων, της κυβέρνησης Τραμπ, οδήγησαν αραβικές ή ισλαμικές χώρες να αναγνωρίσουν το κράτος του Ισραήλ. Ήταν μιά ιστορική στιγμή των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, του Μπαχρέιν, του Μαρόκου και του... Σουδάν.

Λοιπόν, εν μέσω αυτής της ιδιαίτερα έντονης καταδίκης κατά του Ισραήλ τις τελευταίες ημέρες, αυτές τις ώρες εδώ στη Νέα Υόρκη, την έδρα του ΟΗΕ, καμία από τις υπογράφουσες χώρες δεν έχει αποσυρθεί από τις Συμφωνίες του Αβραάμ, αλλά ούτε και έχουν υπονοήσει έστω ότι θα αποσυρθεί και θα διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ. Και αυτό ταιριάζει σε μια ακόμη ευρύτερη εικόνα.

Για παράδειγμα, η αεροπορική εταιρεία Emirates, εγγυάται την πλειοψηφία των συνδέσεων μεταξύ του Ισραήλ και του υπόλοιπου κόσμου και δεν έχει σταματήσει να το κάνει. Η Ιορδανία, η οποία είναι μια από τις πιο σθεναρές χώρες στην καταγγελία του τι κάνει το Ισραήλ στον Λίβανο αυτές τις μέρες, υπερασπίστηκε στρατιωτικά το Ισραήλ όταν έπεσαν ρουκέτες και μη επανδρωμένα αεροσκάφη από το Ιράν.

Τέλος, η Σαουδική Αραβία δεν έπαψε ποτέ να εξετάζει τον στόχο της διπλωματικής «απόψυξης» με το Ισραήλ, που θα ήταν ακόμη πιο σημαντικό από τις Συμφωνίες του Αβραάμ. Και πώς τα εξηγείς όλα αυτά, ο σκύλος που δεν έχει γαυγίσει ή που γαβγίζει αλλά δεν δαγκώνει; Ο αραβικός κόσμος είναι πολύ αμφίθυμος σχετικά με το τι συμβαίνει στον Λίβανο, στην πραγματικότητα. Γιατί;

Γιατί κατά βάθος πολλές αραβικές κυβερνήσεις δεν θα ήταν τόσο δυστυχισμένες αν το Ισραήλ έπρεπε να κάνει τη βρώμικη δουλειά ενάντια στη Χεζμπολάχ. Η Χεζμπολάχ είναι μια πολιτοφυλακή που στην αρχή της είχε αποκτήσει ένα είδος αξιοπρέπειας, δόξας για τον τρόπο με τον οποίο αντιστάθηκε στο Ισραήλ και είχε γίνει κάπως προπύργιο του παλαιστινιακού λαού.

Στη συνέχεια, όμως, έγινε μια περιφερειακή δύναμη που ενεπλάκη σε πολλές συγκρούσεις σε αραβικά έθνη και για πολλές σουνιτικές, μετριοπαθείς, συντηρητικές αραβικές χώρες, είναι ένα άλλο ένοπλο σκέλος του Ιράν που αντιπροσωπεύει μια ζωτική απειλή εναντίον τους.

Η Χεζμπολάχ θεωρείται επικίνδυνος εχθρός από πολλές αραβικές χώρες και ως εκ τούτου, παρά την ανθρωπιστική αγανάκτηση, παρά τη ευρεία καταδίκη, ειδικά στην αραβική κοινή γνώμη, για όσα συμβαίνουν πρώτα στη Γάζα, μετά στη Δυτική Όχθη και τώρα και στον Λίβανο, παρ’ όλα αυτά, πολλοί Άραβες ηγέτες γενικά προτιμούν να παρακολουθούν τις εξελίξεις, ελπίζοντας ότι ίσως το Ισραήλ θα καταφέρει πράγματι να επιφέρει ένα θανάσιμο πλήγμα στη Χεζμπολάχ.

Με πληροφορίες από Corriere della sera/ Federico Rampini