Οικογενειακή υπόθεση το Κίνημα του Ποταμιού ή το Ποτάμι του Κινήματος;

Κάποιοι βλέπουν την Ελλάδα και το λαό της, ως λάφυρο.
Κάποιοι βλέπουν την πατρίδα μας ως τσιφλίκι τους.. που τους το χρωστά η ιστορία. 
Οι περιπτώσεις Παπανδρέου και Θεοδωράκη συναντιόνται σε πολιτικές περπατησιές που αγνοεί ο κοινός μέσος  Έλληνας, αυτός που μέσα στην κρίση του κατακλύζεται από τηλεοπτικούς ήρωες.
Παπανδρέου και Θεοδωράκης αλιεύουν στην ίδια δεξαμενή, την οποία διαπραγματεύονται και ανταλλάσσουν ανάλογα με τη φορά του ανέμου ή καλύτερα του νερού.
Και οι δυο τους με μόνο όχημα..
ο ένας το επίθετο και ο άλλος την τηλεοπτική αναγνωρισιμότητα, βιάζουν στην κυριολεξία τα μυαλά μας θέλοντας να επιβάλλουν τις προσωπικότητές τους ως νέες άφθαρτες και αμόλυντες.

Ο Γιώργος, ο γόνος της οικογένειας Παπανδρέου που έζησε μία ολόκληρη ζωή με όλα και από όλα τα κρατικά αξιώματα, χτίζοντας σήμερα στη θεωρία της ανατροπής του «μεγάλου ηγέτη», επιδιώκει στα εξήντα του να χτυπήσει τα συμφέροντα και τζάκια... Ποιος;; ο Γιώργος Παπανδρέου. Έλεος.. !! Το μόνο που δεν καταγγέλλει είναι η οικογενειοκρατία..

Ο Σταύρος, που έκανε όνομα με τα λεφτά της ΕΡΤ, δηλαδή του Ελληνικού λαού, με εκατοντάδες πανάκριβες παραγωγές και με όλες τις κυβερνήσεις.. και που μετά ..όταν αυτό στέρεψε μετακινήθηκε στα κανάλια των μεγάλων Μιντιάδων, έρχεται σήμερα να καταγγείλει το «σύστημα».. Έλεος..!! Ποιο άραγε; Το κρατικό ή το ιδιωτικό; Γιατί σε όλα ήταν μέλος και μάλιστα πολύ ενεργό.

Γιώργος και Σταύρος ή Σταύρος και Γιώργος.. δεν έχει καμία σημασία. Ο ένας έφτιαξε ένα κίνημα κι ο άλλος ένα ποτάμι. Σημασία έχει πως και οι δύο με μόνο άρμα την αναγνωρισιμότητα λένε πως...θέλουν να εκδιώξουν τα συστήματα που τους γιγάντωσαν. Τα μαγαζιά που αυτοί οι ίδιοι δημιούργησαν! Ήμαρτον..!! Δεν υπάρχει χειρότερος ψυχικός βιασμός από αυτόν...

Κάπως έτσι ξεγελιέται ο κόσμος. Αυτός ο κόσμος, κυρίως του μεσαίου χώρου, που διαχρονικά έμαθε να ζει στη μετριοπάθεια και τη συντήρηση. 

Αυτοί, μαζί με τους αυλοκόλακες, χωρίς ιδεολογία και με μόνο στόχο την εξέλιξη της εξουσιομανίας και της παθολογικής αλαζονείας, συστρατεύονται στην κοροϊδία της ακραίας δεξιάς και αριστεράς και υπόσχονται τη σταθερότητα του κέντρου, όταν οι ίδιοι υπήρξαν διαλυτικοί και καιροσκόποι. 

Κοινές περπατησιές... και μια ωραία φωτογραφία από το παρελθόν που επιβεβαιώνεται στο τώρα και το μέλλον.

Επαμεινώνδας Στεργιόπουλος
www.tokentro.gr