Αν υπήρχε αυτοδυναμία θα είχε φανεί. Εάν οι δανειστές είχαν πρόθεση να μαλακώσουν και οι αγορές να μην μας «μαστιγώσουν» θα είχε επίσης φανεί. Αντίθετα οι ψίθυροι για την αντοχή της ευρωζώνης στο Grexit και για επιστροφή συναλλαγών μόνο με μετρητά σε αγορές πρώτων υλών και προϊόντων από την Ελλάδα ανοίγουν πάλι τραύματά σε κατάσταση αιμορραγίας.
Γι΄ αυτό βρείτε τα με μια κυβέρνηση μεταρρυθμίσεων και αντεπίθεσης...
Στην κατάντια που έχει φθάσει η πολιτική σκηνή είναι παντελώς αδιάφορο αν η λύση θα βρεθεί με την εκλογή Προέδρου ή με εκλογές.
Είναι αδιάφορο γιατί οι εκλογές μπορεί μεν να προκαλέσουν «ισχυρότατο κολάπσους» στην οικονομία αλλά έτσι που τα καταφέραμε με το εκλογικό σώμα σε αμηχανία, τις επιχειρήσεις όλων των μεγεθών σε απόγνωση και τους δανειστές μαζί με τις αγορές να έχουν το πάνω χέρι βασικό ζητούμενο δεν είναι το ιδεολογικό όραμα της όποιας κυβέρνησης προκύψει από τις εκλογές.
Ας ονοματίσουμε όπως θέλουμε την νέα κυβέρνηση που θα σχηματισθεί σε 40 ή σε 140 ημέρες.
Ας την πούμε αριστερή, σοσιαλιστική, κεντροαριστερή, κεντροδεξιά ή φιλελεύθερη. Δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία.
Ο κόσμος είναι τόσο κουρασμένος ψυχικά και τόσο ιδεολογικά απογοητευμένος που κανείς δεν πρόκειται να σκάσει εκτός ίσως από ένα 10-12 % ψηφοφόρων που είναι κάτι σαν τους παλαιοημερολογίτες...
Άλλωστε οράματα και ιδεολογίες τσαλακώθηκαν τόσο πολύ στην μεταπολίτευση και στην πενταετή μας κρίση που είναι αδύνατον να ισιώσουν.
Συνεπώς αυτό που μένει στην χώρα και σε όλους μας είναι να βγούμε στην αντεπίθεση με τα επιχειρήματα εκείνα που θα υποχρεώσουν τους προστάτες-δανειστές να ασχοληθούν σοβαρότερα με την Ελλάδα.
Σε αντεπίθεση όμως δεν περνάς ούτε με ζουρνάδες, ούτε με εμφύλιους, ούτε με την σημερινή δομή της οικονομίας που είναι στημένη για να εξυπηρετεί πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα κομματικών πελατών και κρατικοδίαιτων.
Η οικονομία πρέπει να αλλάξει πρόσωπο με μεταρρυθμίσεις ακόμη πιο τολμηρές και από τις λεγόμενες μνημονιακές.
Και το πρώτο όπλο προς την κατεύθυνση αυτή είναι μια ισχυρή και όχι οριακά αυτοδύναμη κυβέρνηση που να αντιλαμβάνεται τις πραγματικές σημερινές και αυριανές ανάγκες του τόπου.
Αν δεν προκύψει αυτή η αυτοδυναμία ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης μεταρρυθμίσεων με σχέδιο και όραμα που θα αφοπλίζει δανειστές και επιχειρήματα αγορών είναι μονόδρομος.
Άλλο κυβερνητικό σχήμα δεν πρόκειται να δει προκοπή στον τόπο.
Και ας μην μας διαφεύγει ότι οι εισαγωγείς, τα κοράκια αγοράς χρεών, οι προσφερόμενοι για εξαγορά κρατικών επιχειρήσεων όσο-όσο και άλλοι περιφερόμενοι για ευκαιρίες… είναι ήδη έξω από την πόρτα μας και περιμένουν το σύνθημα του … μπάστε σκύλοι και αλέστε.
Να μην ξενίζει η ωμότητα που χρησιμοποιώ για να παρουσιάσω με δημοσιογραφικό και όχι με διπλωματικό τρόπο την πραγματικότητα.
Υπενθυμίζω κάτι που έχω σημειώσει και άλλη φορά από την στήλη.
Όταν η Ουγγαρία έκανε φουλ αποκρατικοποιήσεις την επισκέφθηκε έλληνας επιχειρηματίας για να αγοράσει μηχανήματα επεξεργασίας ξύλου - χάρτου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ήταν ιδιοκτήτης και δύο Ουγγρικών βιομηχανιών χάρτου. Να σημειωθεί δε ότι τα «προξενιά» και τους «γάμους» με τις Ουγγρικές βιομηχανίες τα έκαναν οι εργαζόμενοι στις μονάδες αυτές υπό τον συντονισμό της Ομοσπονδίας Εργατών Ξύλου και Χάρτου της Ουγγαρίας.
Μέσα λοιπόν στην οχλοβοή των βατράχων της πολιτικής που νομίζουν ότι θα προκαλέσουν συσπείρωση των ιθαγενών με φτηνοσκάνδαλα από λαμόγια, παρατρεχάμενους και καθημερινούς απατεώνες ας φροντίσουμε να ακούσουμε και την φωνή της οικονομίας.
Αυτή την φωνή που συνθέτουν οι 2.000.000 άνεργοι (του τέλους του 2015) χωρίς προοπτική απασχόλησης μαζί με ότι έχει μείνει από τον ιδιωτικό τομέα στην χώρα αλλά και με κάποιες προοπτικές ανάκαμψης και προσφοράς θέσεων εργασίας.
Άρα το πεδίο μάχης στο οποίο πρέπει να σταθεί όρθια η χώρα είναι η ανατροπή της επιχειρηματολογίας των δανειστών για το πώς διαμορφώνεται το σήμερα και το αύριο της οικονομία μας με την παροχή δυνατοτήτων δράσης επιχειρήσεων ικανών να σταθούν ανταγωνιστικά μέσα στην Ευρώπη και στο ευρώ .
Δεν μπορεί να είναι άλλος ένας γύρος από τον μόνιμο εμφύλιο που μας ταλανίζει γιατί δεν τον έχουμε ξεπεράσει πάνω από μισό αιώνα.
Και επειδή χωρίς αυτοδυναμία του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ τελειώνουν και οι σωτήρες και οι συνταγές σωτηρίας ας φροντίσουμε από τώρα να χτίσουμε, μετεκλογικά, μια κυβέρνηση μεταρρυθμίσεων και ανάκαμψης αν θέλουμε να μιλάμε για ανόρθωση και όχι για άλλο δρόμο. Αυτόν με το κλείσιμο των συνόρων και την διανομή των φυλλαδίων του Χότζα της Αλβανίας με τις υποχρεώσεις του συντρόφου-πολίτη.
Στην κατάντια που έχει φθάσει η πολιτική σκηνή είναι παντελώς αδιάφορο αν η λύση θα βρεθεί με την εκλογή Προέδρου ή με εκλογές.
Είναι αδιάφορο γιατί οι εκλογές μπορεί μεν να προκαλέσουν «ισχυρότατο κολάπσους» στην οικονομία αλλά έτσι που τα καταφέραμε με το εκλογικό σώμα σε αμηχανία, τις επιχειρήσεις όλων των μεγεθών σε απόγνωση και τους δανειστές μαζί με τις αγορές να έχουν το πάνω χέρι βασικό ζητούμενο δεν είναι το ιδεολογικό όραμα της όποιας κυβέρνησης προκύψει από τις εκλογές.
Ας ονοματίσουμε όπως θέλουμε την νέα κυβέρνηση που θα σχηματισθεί σε 40 ή σε 140 ημέρες.
Ας την πούμε αριστερή, σοσιαλιστική, κεντροαριστερή, κεντροδεξιά ή φιλελεύθερη. Δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία.
Ο κόσμος είναι τόσο κουρασμένος ψυχικά και τόσο ιδεολογικά απογοητευμένος που κανείς δεν πρόκειται να σκάσει εκτός ίσως από ένα 10-12 % ψηφοφόρων που είναι κάτι σαν τους παλαιοημερολογίτες...
Άλλωστε οράματα και ιδεολογίες τσαλακώθηκαν τόσο πολύ στην μεταπολίτευση και στην πενταετή μας κρίση που είναι αδύνατον να ισιώσουν.
Συνεπώς αυτό που μένει στην χώρα και σε όλους μας είναι να βγούμε στην αντεπίθεση με τα επιχειρήματα εκείνα που θα υποχρεώσουν τους προστάτες-δανειστές να ασχοληθούν σοβαρότερα με την Ελλάδα.
Σε αντεπίθεση όμως δεν περνάς ούτε με ζουρνάδες, ούτε με εμφύλιους, ούτε με την σημερινή δομή της οικονομίας που είναι στημένη για να εξυπηρετεί πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα κομματικών πελατών και κρατικοδίαιτων.
Η οικονομία πρέπει να αλλάξει πρόσωπο με μεταρρυθμίσεις ακόμη πιο τολμηρές και από τις λεγόμενες μνημονιακές.
Και το πρώτο όπλο προς την κατεύθυνση αυτή είναι μια ισχυρή και όχι οριακά αυτοδύναμη κυβέρνηση που να αντιλαμβάνεται τις πραγματικές σημερινές και αυριανές ανάγκες του τόπου.
Αν δεν προκύψει αυτή η αυτοδυναμία ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης μεταρρυθμίσεων με σχέδιο και όραμα που θα αφοπλίζει δανειστές και επιχειρήματα αγορών είναι μονόδρομος.
Άλλο κυβερνητικό σχήμα δεν πρόκειται να δει προκοπή στον τόπο.
Και ας μην μας διαφεύγει ότι οι εισαγωγείς, τα κοράκια αγοράς χρεών, οι προσφερόμενοι για εξαγορά κρατικών επιχειρήσεων όσο-όσο και άλλοι περιφερόμενοι για ευκαιρίες… είναι ήδη έξω από την πόρτα μας και περιμένουν το σύνθημα του … μπάστε σκύλοι και αλέστε.
Να μην ξενίζει η ωμότητα που χρησιμοποιώ για να παρουσιάσω με δημοσιογραφικό και όχι με διπλωματικό τρόπο την πραγματικότητα.
Υπενθυμίζω κάτι που έχω σημειώσει και άλλη φορά από την στήλη.
Όταν η Ουγγαρία έκανε φουλ αποκρατικοποιήσεις την επισκέφθηκε έλληνας επιχειρηματίας για να αγοράσει μηχανήματα επεξεργασίας ξύλου - χάρτου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα ήταν ιδιοκτήτης και δύο Ουγγρικών βιομηχανιών χάρτου. Να σημειωθεί δε ότι τα «προξενιά» και τους «γάμους» με τις Ουγγρικές βιομηχανίες τα έκαναν οι εργαζόμενοι στις μονάδες αυτές υπό τον συντονισμό της Ομοσπονδίας Εργατών Ξύλου και Χάρτου της Ουγγαρίας.
Μέσα λοιπόν στην οχλοβοή των βατράχων της πολιτικής που νομίζουν ότι θα προκαλέσουν συσπείρωση των ιθαγενών με φτηνοσκάνδαλα από λαμόγια, παρατρεχάμενους και καθημερινούς απατεώνες ας φροντίσουμε να ακούσουμε και την φωνή της οικονομίας.
Αυτή την φωνή που συνθέτουν οι 2.000.000 άνεργοι (του τέλους του 2015) χωρίς προοπτική απασχόλησης μαζί με ότι έχει μείνει από τον ιδιωτικό τομέα στην χώρα αλλά και με κάποιες προοπτικές ανάκαμψης και προσφοράς θέσεων εργασίας.
Άρα το πεδίο μάχης στο οποίο πρέπει να σταθεί όρθια η χώρα είναι η ανατροπή της επιχειρηματολογίας των δανειστών για το πώς διαμορφώνεται το σήμερα και το αύριο της οικονομία μας με την παροχή δυνατοτήτων δράσης επιχειρήσεων ικανών να σταθούν ανταγωνιστικά μέσα στην Ευρώπη και στο ευρώ .
Δεν μπορεί να είναι άλλος ένας γύρος από τον μόνιμο εμφύλιο που μας ταλανίζει γιατί δεν τον έχουμε ξεπεράσει πάνω από μισό αιώνα.
Και επειδή χωρίς αυτοδυναμία του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ τελειώνουν και οι σωτήρες και οι συνταγές σωτηρίας ας φροντίσουμε από τώρα να χτίσουμε, μετεκλογικά, μια κυβέρνηση μεταρρυθμίσεων και ανάκαμψης αν θέλουμε να μιλάμε για ανόρθωση και όχι για άλλο δρόμο. Αυτόν με το κλείσιμο των συνόρων και την διανομή των φυλλαδίων του Χότζα της Αλβανίας με τις υποχρεώσεις του συντρόφου-πολίτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου