Αν η δημόσια εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να διαμεσολαβείται από τον αναρχικό βουλευτή Διαμαντόπουλο και τον Πέτρο - “έχω πηδήξει τη μισή Αθήνα”- Τατσόπουλο τότε η ΝΔ του κ. Σαμαρά μπορεί ακόμη να ελπίζει.
Το να λες ότι είσαι αναρχικός Βουλευτής χωρίς να έχεις το νοητικό εργαλείο και την γνωστική επάρκεια για να αντιληφθείς το παράδοξο δεν δείχνει ιδιαίτερη ευφυΐα.Τα σκετσάκια ως παπά-σούρας εμπίπτουν στην κακουγουστιά ως έκφραση βλακείας. Από τη άλλη το να καρφώνεις δημόσια ότι στο κόμμα σου υπάρχουν άνθρωποι που συμπαθούν την τρομοκρατία χωρίς να αντιλαμβάνεσαι τον πολιτικό αντίκτυπο μάλλον δικαιώνει τον Διαμαντόπουλο -με όλα τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά του- που λέει ότι είσαι “ή μαλάκας ή προβοκάτορας”...
Το να παραιτείσαι γιατί σε χαρακτήρισε έτσι ο “σύντροφός σου” βουλευτής και να μεγεθύνεις το θέμα επειδή σου την έπεσαν στο τουίτερ επιβεβαιώνει και τους δύο χαρακτηρισμούς.
Κανονικά ο κ. Τσίπρας θα έπρεπε να τους διαγράψει και τους δύο για λόγους βλακείας και αισθητικής -ενίοτε ισχύει η ρήση του Χαρίλαου Φλωράκη ότι τα σκόρδα όσο τα αραιώνεις τόσο χοντραίνουν.
Η πολιτική για την Αριστερά και πολύ περισσότερο στην συγκυρία της κρίσης που διανύουμε είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αδκούν συγγραφείς που τους έχει στερέψει η έμπνευση και “αναρχικοί βουλευτές”.
Άμα αρχίζουν και κάνουν κεραμιδαριό το μαγαζί βουλευτές για προσωπικούς λόγους άντε μετά ο Λαφαζάνης να προσπαθεί να πείσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σοβαρό κόμμα που επεξεργάζεται θέσεις για να διαχειριστεί την δύσκολη κατάσταση που θα παραλάβει σύντομα γιατί προβλέπει και πρόωρες εκλογές.
Αν ήταν δύο μεμονωμένες περιπτώσεις στο όριο του γραφικού δεν θα είχαν και μεγάλη σημασία.
Είναι πολύ πιο σημαντικό ότι ο ΣΥΡΙΖA ακόμη και τώρα δεν έχει σαφή ταυτότητα και ο αρχηγός δεν μπορεί να μαζέψει το κόμμα του τέσσερις μήνες πριν τις κρίσιμες ευρωεκλογές.
Οι θέσεις που ψήφισε το συνέδριο είναι σε πολύ πιο αριστερή και ριζοσπαστική κατεύθυνση απο τον δημόσιο λόγο που εκφέρουν τα βασικά ηγετικά στελέχη και προσλαμβάνεται ως “σοσιαλδημοκρατικοποίηση”.
Φυσικά ως μεγάλο πια και πολυσυλλεκτικό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να εκφράσει διαφορετικές κοινωνικές κατηγορίες με αντίστοιχη πολιτική εκπροσώπηση εντός του.
Υπάρχει όμως ένα όριο, δεν μπορεί να υιοθετεί θέσεις αλληλοαναιρούμενες, και να καταργεί και να μην καταργεί το Μνημόνιο.
Ορθώς δεν πήγε ο κ. Τσίπρας στο πανηγύρι της ελληνικής προεδρίας* αλλά προς τι όλες οι συναντήσεις του στο πρόσφατο παρελθόν με τους γερμανούς και κοινοτικούς παράγοντες;
Αν είναι μεγάλο κόμμα** δεν μπορεί να έχει σαν κύρια θέματα της πολιτικής του τα δικαιώματα των μειονοτήτων από τους γκαίυ και τους μετανάστες, μέχρι τους σκοπιανούς και τους μουσουλμάνους.
Δεν υπάρχει πραγματικό δίλημμα, ο κόσμος της Αριστεράς και ένα τμήμα της κοινωνίας έχει εναποθέσει τις ελπίδες του στον ΣΥΡΙΖΑ ,η προηγούμενη ευκαιρία της Αριστεράς ήταν πριν από εξήντα χρόνια, επόμενη δεν θα υπάρξει.
Σπύρος Γκουτζάνης
Σχόλια του Ε Μ ΠΡΟ Σ:
* Η προεδρία της ΕΕ δεν είναι υπόθεση του κ. Σαμαρά και της Νέας Δημοκρατίας.
Ειδικά για την Ελλάδα, η επιτυχής διεκπεραίωση της προεδρίας θα βοηθήσει ώστε να αποκατασταθεί η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό ως ευρωπαϊκής οντότητας και όχι ως κράτους ειδικής κατηγορίας.
Όταν μέσα βρίζεις τους Ευρωπαίους-Τροϊκανούς-ΔΝΤάδες κι έξω τους προσκυνάς, δείχνεις πως είσαι γελοίος.
Όταν λες πως θα έπρεπε να απαγορευτεί η είσοδος της Τρόικα(ς) στη χώρα αλλά μετά κάνεις παράπονα που δε ζήτησαν να συνομιλήσουν μαζί σου, δείχνεις πως είσαι παρανοϊκός.
Όταν όχι μόνο δικαιολογείς αλλά και θρέφεις τη βία εντός των κομματικών σου τειχών και στηρίζεις πρώην, νυν κι επόμενους τρομοκράτες, δείχνεις πως είσαι επικίνδυνος...
Όταν, όμως, την ίδια χρονική στιγμή που βάζεις υποψηφιότητα για Πρόεδρος της Κομισιόν, κι ενώ τα φώτα όλου του κόσμου είναι στραμμένα στην Ελλάδα εν όψει της ανάληψης της Ευρωπαϊκής Προεδρίας,αρνείσαι να παραστείς και να συναντήσεις όλους αυτούς που αν (αν λέμε) γίνεις εσύ Πρόεδρος θα απαιτείς να σε δέχονται, γιατί τάχα μου το Ευρωπαϊκό όραμα έχει ξεφτύσει, έχεις θέματα με την Κυβέρνηση κι άλλες λοιπές αηδίες, τότε -συγγνώμη αγόρι μου- αλλά έχεις σπάσει το φράγμα του ήχου με την ηλιθιότητα-ανεγκεφαλιά-παραφροσύνη σου.
Το να ανέβεις σε μια ταράτσα και ν' αρχίσεις να φωνάζεις "κικιρίκου", απλά θα έδινε μια πιο εύθυμη νότα.
Ανίατη περίπτωση και απορίας άξιο πώς κυκλοφορείς ακόμα ελεύθερος στον πλανήτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου