Ο Αυριανός ηγέτης

Είναι γενικά παραδεκτό, ότι στις μέρες μας η κοινωνική πολιτική και οι διάφορες μορφές κρατικής παρέμβασης προς όφελος του πολίτη, έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα. 

Η κοινωνικό-οικονομική κατάσταση που επικρατεί σε όλη την Ευρώπη, καθιστά αναγκαία την ύπαρξη μιας καινούριας μορφής ηγεσίας, η οποία μπορεί να φέρει νέες μορφές ανάπτυξης.

Δεν μιλάω για μια καινούρια διακυβέρνηση απαραίτητα. Αυτή μπορεί και να αποτύχει. 

Αναφέρομαι σε ένα νέο στιλ ηγέτη, ο οποίος θα οδηγήσει ανθρώπους και οργανισμούς σε μια αξιοπρεπή θέση...

Δεν γνωρίζω εάν η λέξη ευημερία έχει θέση στο λεξιλόγιά μας πλέον, αλλά μέσω της ανάπτυξης που θα προέλθει από την σωστή διαχείριση και κατανομή των πόρων, μπορεί να ξαναποκτήσει το νόημά της.

Οι δημογραφικές εξελίξεις, οι ανάλγητες κυβερνήσεις και πολλές φορές ηγεσίες των οργανισμών, η γραφειοκρατία και η δυσκαμψίες που αυτή επιφέρει, η οικονομική δυστοκία που διαχέει όλες τις εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας και όχι μόνο, είναι μερικά χαρακτηριστικά που επικρατούν στις μέρες μας. 

Ο νέος ηγέτης- και γιατί όχι-ήρωας, πρέπει να έρθει αντιμέτωπος με όλα τα παραπάνω και να καταφέρει να τα προσπεράσει επιτυχώς. 

Το αν θα το επιτύχει στο τέλος, είναι άγνωστο. 

Η καταφατική απάντηση οδηγεί τελικά σε έναν ήρωα. 

Αν τελικά οδηγούμαστε σε νέες μορφές ηγεσίας, δηλαδή ανθρώπους που θα διοικούν η διαχειρίζονται την κοινωνία μας, όπως το έκαναν στους οργανισμούς που προΐστανται, είναι ένα ερώτημα που δεν νομίζω να μπορεί ακόμη να απαντηθεί . 

Πάντως το σίγουρο είναι πως οι πολιτικοί διαχειριστές του συστήματος απέτυχαν. Αυτό δεν σημαίνει πώς ένας πετυχημένος μάνατζερ είναι απαραίτητα ένας ήρωας ή αυτός που θα ανταπεξέλθει με επιτυχία σε οποιαδήποτε δύσκολη κατάσταση. Ούτε βεβαίως, πώς οι επιτυχημένοι οργανισμοί-επιχειρήσεις, πρέπει να συγχέονται με πολιτικές καταστάσεις η κυβερνήσεις. 

Διότι η κυβέρνηση μιας χώρας δεν είναι το ίδιο με την διοίκηση ενός οργανισμού. 

Στην πρώτη περίπτωση τα πράγματα είναι περισσότερο περίπλοκα. Σε καμία περίπτωση δεν επιθυμώ να ισοσκελίσω και να συγκρίνω τις δύο περιπτώσεις.

Εν κατακλείδι, ο αυριανός ηγέτης παραπέμπει σε έναν ήρωα, ο οποίος πρέπει να ξεπερνά συγκεκριμένα εμπόδια που προκύπτουν. Και να τα ξεπερνά με απόλυτη επιτυχία. 

Δεν γνωρίζω τελικά που θα οδηγηθούν οι κοινωνίες σε 10-15 χρόνια και ποια πρότυπα θα υιοθετηθούν από τους κυβερνώντες και από τις διοικήσεις των οργανισμών, αλλά ένα είναι σίγουρο. Ότι καινούρια πρότυπα ξεπηδούν σε διάφορα επίπεδα (ηγεσίας, αθλητισμού, στο καλλιτεχνικό στερέωμα), και αυτό που θα επικρατήσει στο τέλος είναι αυτό που θα κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους και απαλλαγμένους από το άγχος της επιβίωσης. 

Είναι εφικτό αυτό; Δεν γνωρίζω. 

Ακούγεται κάπως ιδεατό και ουτοπικό; Πιθανώς. 

Μήπως υπερβολικά χριστιανικό; Μπορεί. 

Πάντως καλύτερο από αυτό που βιώνουμε στις μέρες μας.

Σταύρος Μπαρούτας

epixeiro