Μας είπαν πως είμαστε λίγοι, πως άδικα ασχολούμαστε…Μας είπαν να βάλουμε γρήγορα μυαλό και να συμβιβαστούμε…
Kι όμως…
Πώς μπορούμε να συμβιβαστούμε, όταν οι μάνες των αγνοούμενών μας κλαίνε ακόμη, κρατώντας τις φωτογραφίες των παιδιών τους δίπλα από το οδόφραγμα;
Πώς μπορούμε να συμβιβαστούμε, με τους μισούς Έλληνες κάτοικους της Κύπρου, να είναι για τόσα χρόνια πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα;
Πώς μπορούμε να συμβιβαστούμε, όταν ο Τούρκος βίαια και παράνομα εισέβαλε στο τόπο μας, έκαψε, έσφαξε, βίασε, λεηλάτησε, κατέστρεψε και εξακολουθεί έως και σήμερα να κατέχει και να ποδοπατά το 37% ενός κράτους-μέλους της Ε.Ε και φυσικά όλα αυτά να τα αρνείται;
Πώς μπορούμε να συμβιβαστούμε όταν ο Αττίλας καίει την πολιτιστική μας κληρονομιά; Όταν εκκλησίες μετατρέπονται σε αποχωρητήρια, νεκροταφεία σε στάβλους, όταν ποδοπατούνται τα αρχαία μνημεία και κάθετι Ελληνικό;
Πώς μπορούμε να συμβιβαστούμε, όταν οι πολιτικοί μας, κλείνουν τα μάτια μπροστά στις ακραίες θέσεις των Τούρκων και ζουν εν ειρηνικήν και φιλικήν πλάνην μαζί τους, χωρίς αιτήματα, χωρίς βούληση, χωρίς θέσεις;
Πώς μπορούμε να συμβιβαστούμε όταν οι Έλληνες ήρωες – των αρχαίγονων χρόνων έως και του σήμερα - από ψηλά μας γνέφουν ικετευτικά το κεφάλι για να μην κατολυσθίσουμε προς την αδιέξοδο που οι “μεγάλοι” μας οδηγούν;
Πώς μπορούμε, ενώ όλες αυτές οι πληγές είναι ακόμη ανοικτές;
Ε λοιπόν, ΟΧΙ! Πολύ απλά, δεν μπορούμε.
Ε.Φ.Ε.Ν. νεολαία της Κύπρου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου