Εικόνες από κατεστραμμένα σπίτια, ξεκληρισμένες οικογένειες, νεκρά παιδιά στα συντρίμμια.
Η ανθρώπινη συνείδηση εξεγείρεται και καλώς. Αλλά η συνείδηση αυτή δεν μπορεί να λειτουργεί επιλεκτικά.
Στην Ελλάδα, κόμματα εξέδωσαν κοινή δήλωση, καταδικάζοντας και σωστά, αυτά που συμβαίνουν σε βάρος των Παλαιστινίων αμάχων. Όμως λείπει η συνέπεια.
Στην Ελλάδα, κόμματα εξέδωσαν κοινή δήλωση, καταδικάζοντας και σωστά, αυτά που συμβαίνουν σε βάρος των Παλαιστινίων αμάχων. Όμως λείπει η συνέπεια.
Πού ήταν η ίδια φωνή όταν η Τουρκία βομβάρδιζε κουρδικούς άμαχους πληθυσμούς στη Συρία και το Βόρειο Ιράκ;
Πού ήταν όταν τουρκικά drones παραβίαζαν τον ελληνικό εναέριο χώρο ή απειλούσαν ελληνικά νησιά;
Δεν γίνεται να έχεις ανθρώπινα δικαιώματα αλά καρτ.
Δεν γίνεται να έχεις ανθρώπινα δικαιώματα αλά καρτ.
Δεν γίνεται να συγκινείσαι για τη Γάζα, αλλά να σιωπάς για τους Κούρδους που εξολοθρεύονται ή τους Έλληνες που σφαγιάστηκαν στην Κυπρο και που απειλούνται καθημερινά από τους Τούρκους.
Από την άλλη, δεν πρέπει να κλείνουμε τα μάτια και στις ευθύνες της Χαμάς, που με τις πράξεις της εξέθεσε τον ίδιο τον παλαιστινιακό λαό.
Ούτε φυσικά μπορούμε να αγνοούμε ότι πίσω από τη Χαμάς βρίσκεται η Τουρκία του Ερντογάν, που έχει δώσει όχι απλώς πολιτική στήριξη, αλλά και επιχειρησιακή ασυλία.
Δεν γίνεται, λοιπόν, να μιλάμε για «ειρήνη», όταν ο βασικός υποκινητής παριστάνει τον ειρηνοποιό.
Ο κόσμος χρειάζεται φωνές που να λένε όλη την αλήθεια. Όχι μόνο ό,τι χωράει σε ένα δελτίο Τύπου.
Η Λωρίδα της Γάζας αιμορραγεί, και το Ισραήλ φέρει σοβαρή ευθύνη για τη βαρβαρότητα που βλέπουμε. Όμως η λύση δεν θα έρθει όσο η Χαμάς συνεχίζει να θυσιάζει αμάχους, και όσο η διεθνής κοινότητα (μαζί με τα δικά μας κόμματα) αρνούνται να πουν τα πράγματα με το όνομά τους.
Δεν αρκούν γενικόλογες καταδίκες. Χρειάζεται συνέπεια, καθαρή στάση και πίεση προς όλους. Γιατί οι άμαχοι δεν είναι μόνο στη Γάζα. Είναι και στο Κομπάνι, στο Αφρίν, στον Έβρο. Και αξίζουν την ίδια φωνή.
Ναι στην ανθρωπιστική βοήθεια.Ναι στο τέλος των βομβαρδισμών.Ναι στο τέλος της αιματοχυσίας.
Όχι, όμως, σε έναν επιλεκτικό ανθρωπισμό που θυμάται τους αμάχους μόνο όταν το επιτρέπουν οι πολιτικές ισορροπίες. Η φωνή για ειρήνη και δικαιοσύνη πρέπει να είναι καθολική. Όχι αποσπασματική.
Γιατί η ζωή ενός παιδιού στη Γάζα δεν αξίζει περισσότερο ή λιγότερο – από ενός παιδιού στο Αφρίν, στη Μανμπίτζ ή στα σύνορα του Έβρου. Και η σιωπή για τις τουρκικές θηριωδίες στους Κούρδους και τις συνεχείς προκλήσεις κατά της Ελλάδας, είναι η άλλη όψη της ίδιας υποκρισίας.
Καταδικάζουν επιλεκτικά, σιωπούν στρατηγικά.
Kostas Iatridis
Γιατί η ζωή ενός παιδιού στη Γάζα δεν αξίζει περισσότερο ή λιγότερο – από ενός παιδιού στο Αφρίν, στη Μανμπίτζ ή στα σύνορα του Έβρου. Και η σιωπή για τις τουρκικές θηριωδίες στους Κούρδους και τις συνεχείς προκλήσεις κατά της Ελλάδας, είναι η άλλη όψη της ίδιας υποκρισίας.
Καταδικάζουν επιλεκτικά, σιωπούν στρατηγικά.
Kostas Iatridis
Πτέραρχος ε.α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου