Η μεγάλη νίκη του Ρούτε στην Ολλανδία, καθώς και η μικρή αποχή από τις κάλπες σε κάνει να αναθαρρεύεις βλέποντας την πραγματική υπεροχή της δημοκρατίας και την ωριμότητα μιας ανεπτυγμένης ευρωπαϊκής κοινωνίας.
Εν μέσω του γενικότερου κλίματος που έχει διαμορφώσει η άνοδος του λαϊκισμού και της ασυναρτησίας...
μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ και την κατάσταση που διαμορφώνεται στη γείτονα Τουρκία και στην ευρύτερη περιοχή. Υπάρχει ελπίδα.
Εύχεσαι να ακολουθήσει αντίστοιχη ωριμότητα στη Γαλλία και τη Γερμανία, για μια Ευρώπη που σε συνεργασία με τον Καναδά θα εκπροσωπήσει τον ορθό λόγο που θα αντιταχθεί στη γενικότερη παράνοια και καθεστωτισμό των ημερών.
Αν είσαι Έλληνας φιλελεύθερος χαίρεσαι. Για μια μέρα.
Μετά, η κατάθλιψη επανέρχεται δριμύτερη να σε κυριεύσει, βλέποντας την Αλεξάνδρεια-Ολλανδία να απομακρύνεται και το καράβι σου να παρασύρεται χωρίς μηχανές προς το άγνωστο. Γιατί η νίκη του Ρούτε συνέβη ενώ στη χώρα σου τεκταίνονται τα αδιανόητα.
Στάση πληρωμών από το δημόσιο και υπερφορολόγηση για πλασματικά πρωτογενή πλεονάσματα, μια διαπραγμάτευση ιλαροτραγωδία που δεν κλείνει ποτέ, μάζες να καταλαμβάνουν και να βανδαλίζουν δημόσια και ιδιωτικά κτίρια ανενόχλητες, ευρωπαϊκά κονδύλια που εξαφανίζονται, ληστείες και ανομία πανταχόθεν και ένα γράμμα με εκρηκτικά που απεστάλη χωρίς έλεγχο από τα ΕΛΤΑ στον Γερμανό ΥΠΕΞ, με αποστολέα τον αντιπρόεδρο της αντιπολίτευσης, του οποίου η ιδιωτική επιχείρηση – όλως συμπτωματικώς – υπέστη εμπρηστική επίθεση για 17η φορά, χωρίς την παραμικρή στήριξη από τις αρχές.
Αν είσαι Ολλανδός είσαι περήφανος που το σχέδιο του Ερντογάν και φίλων να σου διαλύσει τη χώρα εκ των έσω απέτυχε.
Αν είσαι Έλληνας, ντρέπεσαι για την αποξένωση που βλέπεις η χώρα σου να υφίσταται από τις ίδιες της τις πράξεις και την αναπόφευκτη απόσχισή σου από τον πολιτισμό και τα ιδεώδη της δημοκρατίας που ακόμα αντιστέκονται στην Ευρώπη.
Βλέπεις δικούς σου υπουργούς να εκφράζονται με ανοχή στην τουρκική παρεμβατικότητα-σε αντίθεση με τους Ολλανδούς που αυτονόητα απαγόρεψαν προεκλογικές, δημόσιες ομιλίες τούρκων αξιωματούχων στη χώρα τους – και φοβάσαι.
Νιώθεις ότι πλέον, εκτός από οικονομικά κατεστραμμένος και χωρίς καμία προοπτική είσαι και πλέον διαπλανητικά μόνος, με τον γείτονα να σε παρατηρεί απειλητικά.
Βλέπεις ότι η λαϊκή δημοκρατία της Βενεζουέλας που θαυμάζουν ανοιχτά στη Βουλή μέλη του κυβερνητικού κόμματος, μόλις επίσημα δήλωσε σιτιστική κρίση και σκέφτεσαι πότε θα έρθει και εδώ η ώρα που δε θα έχουμε να φάμε.
Σκέφτεσαι πως να ξαποστείλεις τα παιδιά σου άρον άρον όπου να ‘ναι, προκειμένου να επιβιώσουν, μαζί με το άλλο μισό εκατομμύριο νέων που εγκατέλειψαν τη χώρα για τον ίδιο λόγο.
Σήμερα, αν είσαι Ολλανδός γιορτάζεις τη δημοκρατία και ελπίζεις. Αν είσαι Έλληνας, ζηλεύεις τον Ολλανδό και φοβάσαι, και νιώθεις μόνος.
Της Μαρίας Dawkinson
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου