Ανησυχία σε… ήχο στέρεο από την κυβέρνηση.
Σε εξωτερικό επίπεδο για την πορεία της διαπραγμάτευσης,
σε εσωτερικό για τις αντοχές και την αντίδραση των βουλευτών, στα νέα μέτρα.
Το όλο σκηνικό δείχνει ότι η ελληνική πλευρά βαδίζει σε ένα ομιχλώδες τοπίο με αχαρτογράφητη διαδρομή.
Η έντονη ανομολόγητη ανησυχία της αποτυπώνεται από την πρόθεση του υπουργού Οικονομικών Ευκ. Τσακαλώτου να στείλει επιστολή στους Θεσμούς, ενόψει του Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου...
στην οποία θα επιβεβαιώνεται η ευπειθής πρόθεσή της να προσφέρει τον μηχανισμό των αυξημένων εγγυήσεων που ζητούν, και ίσως τη μείωση του αφορολόγητου, αλλά όχι στο βαθμό που απαιτούν (5.000 Ευρώ).
Ο χρόνος κυλάει, οι ημερομηνίες συνεδριάσεων των Euro Working Group και Eurogroup, έρχονται και φεύγουν άκαρπες, οι εκπρόσωποι των δανειστών ακόμη δεν έχουν κοπιάσει, καθώς δεν υπάρχει πρόοδος στα ζητήματα τριβής, όπως οι συλλογικές διαπραγματεύσεις ή το δημοσιονομικό κενό. Η κατάσταση της χώρας γίνεται ολοένα και πιο επώδυνη, ενώ τείνει να γίνει επικίνδυνη.
Χάθηκαν οι κρίσιμες ημερομηνίες, τώρα πλέον η κυβέρνηση ευελπιστεί στο Eurogroup της 26ης Ιανουαρίου να παρθεί απόφαση επιστροφής των τεχνικών κλιμακίων. Τέτοια… επιτυχία, καθώς υποτίθεται ότι αυτό θα ήταν το «τελικό», που θα επικύρωνε επί τέλους την αξιολόγηση, μετά το… προηγούμενο «τελικό» της 5ης Δεκεμβρίου. Τώρα η κυβέρνηση ευελπιστεί «τελικό» να είναι εκείνο της 20ης Φεβρουαρίου, ώστε να προλάβει την 9η Μαρτίου, που θα συνεδριάσει το Δ.Σ. της ΕΚΤ, και να μπει η χώρα στην ποσοτική χαλάρωση.
Εν τω μεταξύ η δαιμονοποίηση του Σόιμπλε καλά κρατεί, γιατί επί ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πάντα πρέπει να υπάρχει ένας αποδιοπομπαίος τράγος που θα γίνεται αλεξικέραυνο, θα αίρει τι διαπραγματευτικές αμαρτίες και ανικανότητες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κυρίως δε, ανημποριά τους να εφαρμόσουν αυτά που ήδη έχουν ψηφίσει.
Μυστική Διαπραγμάτευση
Εδώ ανοίγει ένα άλλο κεφάλαιο, που δεν το έχει αναδείξει η αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση λέει συνεχώς ότι η Ελλάδα «τίμησε τα συμφωνηθέντα», και τονίζει ότι οι δανειστές «έχουν υποχρέωση από την πλευρά τους να κάνουν το ίδιο».
Ποια είναι τα συμφωνηθέντα;
Τίνι τρόπω τα τήρησε;
Η τήρηση των συμφωνηθέντων εμπεριέχει δύο σκέλη:
α) Την ψήφιση στη Βουλή και
β) την πραγμάτωση των ψηφισθέντων.
Πότε η κυβέρνηση ενημέρωσε για το πώς τήρησε αυτά που συμφώνησε;
Και πότε η αντιπολίτευση ζήτησε να κατατεθούν, κωδικοποιημένα, αυτά που η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι τήρησε;
Πότε και ως ποιο ποσοστό τα υλοποίησε;
Υπάρχει πλήρης θολούρα, και εξ αυτού, δικαιούται κάποιος αν είναι καχύποπτος: Μήπως ακριβώς (επειδή υπερηφάνως αρνούνται την ιδιοκτησία του προγράμματος), τα ψηφίζουν μεν, δεν τα υλοποιούν δε, και οι ξένοι το γνωρίζουν;
Έχουν αποδείξει ότι σε τεχνικό επίπεδο είναι σούπερ επαγγελματίες, εν αντιθέσει με την ελληνική κυβέρνηση και την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, που περισσότερο φωνασκεί, παρά διερευνεί.
Μήπως οι δανειστές γνωρίζουν ότι η κυβέρνηση νομοθετεί, ψηφίζει αλλά δεν εφαρμόζει;
Απορία εκφράζουμε, είναι δουλειά της αντιπολίτευσης να το διερευνήσει ( και επειδή θα υπάρξουν και ενστάσεις, ότι είναι δουλειά και των δημοσιογράφων, η απάντηση είναι απλή: Στους δημοσιογράφους όταν - και όπως - θέλει απαντά η κυβέρνηση. Στη Βουλή είναι θεσμικώς υποχρεωμένη).
Η διαπραγμάτευση δεν εντάσσεται στην χορεία των εθνικών θεμάτων και τα στοιχεία της δεν αποτελούν εθνικό μυστικό. Η μυστικότητα βοηθά την κυβέρνηση να θολώνει την ατμόσφαιρα, να παρουσιάζεται ως ηρωικώς διαπραγματευόμενη, και αδικούμενη από τους κακούς. Προπαγανδιστικοί φιλικοί της δίαυλοι διοχετεύουν ότι αδικούμενη είναι όχι μόνο η κυβέρνηση αλλά δι’ αυτής η χώρα – έτσι ώστε να φορτίσουν το συναίσθημα των πολιτών και να τους συσπειρώσουν, κάνοντάς τους ευμενείς δέκτες της προπαγάνδας της.
Στο κόκκινο η Κ. Ο.
Το έτερο πεδίο ανησυχίας της κυβέρνησης πηγάζει από την Κ.Ο. Είναι εμφανής πλέον η κούραση, η απογοήτευση, η αγανάκτηση των βουλευτών. Έχουν υποχωρήσει σε πολλά, δεν μπορούν να υποχωρήσουν σε όλα. Χθες ο βουλευτής Κυκλάδων Νίκος Μανιός δήλωσε ότι δεν πρόκειται να ψηφίσει νέα μέτρα. Δεν είναι μόνος που το λέει, είναι ο μόνος που το λέει δημόσια. Κατ ιδίαν το συζητάνε κι άλλοι – όχι πολλοί, αλλά συνιστούν τον κρίσιμο αριθμό για να χάσει η κυβέρνηση την πλειοψηφία σε κάποια ψηφοφορία.
Γι’ αυτό και η κυβέρνηση προσπαθεί εναγωνίως να πάρει τουλάχιστον τις συλλογικές διαπραγματεύσεις (αν όχι και τις ομαδικές απολύσεις). Και τα δύο δεν έχουν ουσιαστική σημασία σε μια οικονομία που ρημάζει, αλλά είναι το τελευταίο «ψιμύθιο» που θα έχουν απέναντι …στον καθρέφτη τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ.
Του Γιάννη Σιδέρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου