Την ώρα που ο πρωθυπουργός της χώρας υποδεχόταν τους επικεφαλής των μεγαλύτερων δικαστηρίων της χώρας στο γραφείο του και τους «φίλευε» με μισθολογικές αυξήσεις, ο πρωθυπουργικός σύμβουλος Καρανίκας εξέφραζε για άλλη μία φορά με συνέντευξή του τον απεριόριστο θαυμασμό του στην κυρία Μανεγάκη.
Πόσο περισσότερο σουρεαλιστική μπορεί να γίνει αυτή η κυβέρνηση;
Το κράτος είναι πανίσχυρο. Έχει μηχανισμούς, έχει ανθρώπους, έχει οικονομικούς πόρους, έχει χιλιάδες τρόπους για να συνθλίψει οποιονδήποτε σταθεί απέναντί του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι κάθε εξουσία που σέβεται τον εαυτό της και ελπίζει στην μακροημέρευσή της σπεύδει να ελέγξει την εφορία, την δικαιοσύνη και τις δυνάμεις καταστολής. Η εφορία «χρεώνει», η Δικαιοσύνη δικάζει και οι δυνάμεις καταστολής εκτελούν. Ένα κράτος στην υπηρεσία ενός καθεστώτος…
Όποιοι νομίζουν ότι τα έχουμε δει όλα θα διαψευστούν! Αυτοί εδώ δεν είναι διατεθειμένοι να φύγουν. Έχουν καθίσει στο σβέρκο μας και είναι αποφασισμένοι να χρησιμοποιήσουν κάθε όπλο που διαθέτουν για να παραμείνουν στην εξουσία. Δεν διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Αυτό φρόντισαν οι ίδιοι να το δείξουν χτες.
Την ώρα που έχει γίνει ο κακός χαμός με το Συμβούλιο της Επικρατείας και την στάση που έχει τηρήσει ο Πρόεδρός του, ο κύριος Τσίπρας καλεί τους επικεφαλής των Δικαστηρίων και τους τάζει μισθολογικές αυξήσεις. Προσέξτε! Όχι τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των δικαστών, αλλά τους επικεφαλείς των Δικαστηρίων. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς καχύποπτος για να συνδέσει τα γεγονότα μεταξύ τους. Κάτι που οπωσδήποτε θα σκέφτηκαν και οι σύμβουλοι του κ. Τσίπρα πριν την συνάντηση. Κι όμως το έκαναν! Προφανώς επειδή δεν τους ενοχλούν τέτοιου είδους συνειρμοί.
Κι αφού η συζήτηση τελειώνει, βγαίνει έξω ο κ. Σακελαρίου, ο πρόεδρος του ΣτΕ και κάνει δύο παρατηρήσεις. Η πρώτη: «Εγώ έχω μια ευθύνη να μην χειραγωγούνται οι δικαστές μου προπαραμονή της διάσκεψης». Κι η δεύτερη: «το καθήκον μας είναι να πιάσουμε το σφυγμό της κοινωνίας». Σας φαίνεται να υπάρχει κάτι περίεργο σε αυτές τις δηλώσεις; Και καλά να δεχτούμε ότι αυτό το «μου» ειπώθηκε επειδή ο κ. πρόεδρος αισθάνεται ότι όλοι οι συνάδελφοί του κι αυτός είναι μία οικογένεια, ακόμη κι οι αντιπρόεδροι του ΣτΕ που παραιτήθηκαν. Αλλά το άλλο με τον σφυγμό της κοινωνίας ακούγεται κάπως περίεργο. Κι αυτό διότι η Δικαιοσύνη αποφασίζει με βάση το Νόμο και όχι την αίσθηση του κοινού για το ποια θα έπρεπε να είναι η στάση της…
Ποιος πολίτης αισθάνεται άνετα μετά τα χτεσινά;
Ποιος μπορεί να είναι σίγουρος ότι το κράτος δεν θα μεροληπτήσει σε βάρος του; Όταν η εξουσία συναλλάσσεται με την Δικαιοσύνη, αυτό δεν μπορεί να είναι ένα καλό σημάδι. Μπορεί αυτό να ήταν τελικά και το νόημα της αρχιτεκτονικής που χρησιμοποιήθηκε. Να περάσει ένα μήνυμα σε όσους θα ήθελαν να αμφισβητήσουν την ισχύ της εθνοσωτήριας κυβέρνησής μας. Σε κάθε περίπτωση έχουμε ήδη εισέλθει σε επικίνδυνα μονοπάτια. Και μάλιστα από μία αριστερή κυβέρνηση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου